O Alkman συνδέεται εμμέσως με το “Recha-Κucha” και γι αυτό το τοποθέτησε στο εξώφυλλό του. Όμως δεν είχε συμμετοχή στην οργάνωση και την πραγματοποίησή του. Οι αμφιβολίες ήταν πολλές, σε κάθε τι – μα έπεσε έξω σ΄όλα. Ο κόσμος αλλάζει, ευτυχώς, και ορισμένες συντεταγμένες των ανθρώπων είναι ίδιες και απαράλλαχτες πάντα – συλλογιζόμουν με αισιοδοξία.
Κάθε γενιά αφήνει τη σκυτάλη στην άλλη, ο δρόμος πάντα είναι μακρύς (Μαραθώνιος) και πάντα ανώμαλος, δύσκολος επικίνδυνος. Η νεότερη σειρά στο Ηράκλειο, με αφορμή μιαν ιδέα γιαπωνέζικη – ο κόσμος είναι μικρός – μάζεψε ιδέες και σκέψεις και άνοιξε ένα παράθυρο, για να αντιμετωπίσουμε την κρίση : την οικονομική, την κοινωνική την πιο μεγάλη του περιβάλλοντος και της οικολογίας. Πρέπει να σταματήσει η εσωστρέφεια, να μιλήσουμε να βρούμε τον άλλον – γιατί έτσι ίσως συναντήσουμε και τον (χαμένο) εαυτό μας.
Ο εθελοντισμός επανέρχεται, όχι ως στενή πολιτική ντιρεκτίβα του απώτερου παρελθόντος, μα σαν μια πανάρχαια αιώνια ανάγκη, αλληλεγγύης των συνανθρώπων μας.
Η αρχιτεκτονική, στις πιο πρωτότυπες αλλά και κοινωνικότερες εκφράσεις της, παρουσιάσθηκε από δυο εξαιρετικούς ομιλητές, τον Οδυσσέα Σγουρό και τον Ανδρέα Αγγελιδάκη. οι εικαστικές τέχνες από την Καδιανή Βελιγραντάκη η Γραφιστική από τον Μίνω Ζαριφόπουλο και τον Κώστα Καρνίκη. Η καλλιτέχνης φωτογράφος Sarah Roesink ενώ μίλησε αγγλικά μπόρεσε να γίνει κατανοητή από όλους, ενώ ο Σπύρος Κανάκης, κατάφερε να κλέψει την παράσταση με τον καθαρό ειλικρινή λόγο και το πηγαίο χιούμορ του. Η Τερέζα Βαλαβάνη συμπλήρωσε το πασλ μαζί με την Ομάδα “πηλΟικο” (*) ενώ ο κριτικός κινηματογράφου Νίκος Τσαγκαράκης εντυπωσίασε, με την αναδρομή στους κινηματογράφους και τα θεάματα του Ηρακλείου (τα ψάχναμε αλλά δεν εντοπίζαμε χώρους)
Από την σεισμόπληκτη Ιαπωνία της βιβλικης καταστροφής, μια δημιουργική ιδέα έφτασε εδώ, στην Κρήτη των σεισμών και των ερημώσεων και είχε απόδοση, ο κόσμος έγινε πιο μικρός :
“είναι το ίδιο πια να μένεις στην Ελλάδα
με το να ταξιδεύεις στο Fernando Po”
έγραφε πριν 80 τόσα χρόνια ο γλυκύτατος ποιητής των μακρυσμένων θαλασσών, που ήταν και λάτρης της κίτρινης φυλής (είχε γεννηθεί στην Άπω Ανατολή) σήμερα έγινε μια σταλιά.
Στο διαδίκτυο ήταν εκατό πόλεις με παρόμοιες εκδηλώσεις του “Pecha-Κucha”, η δημιουργικότητα και η φαντασία για την αντιμετώπιση του καθόλου ευοίωνου μέλλοντός μας.
Πρωί της Κυριακής αφού προμηθευθήκαμε καθυστερημένα τους σταυρούς των Βαϊων καθίζαναν οι εντυπώσεις της χθεσινής βραδιάς, όπως το κατακάθι του μέτριου καφέ που απολαμβάναμε στην πλατεία του Δασκαλογιάννη, η καθηγήτρια κ. Κατερίνα Κ.του Πανεπιστημίου Κρήτης χαιρέτισε και σχολίασε: ήρθε το πλήρωμα του καιρού; υπάρχει ακόμα ελπίδα(με τους νέους); Ήταν σκοτεινό το βλέμμα της , μα στο ερώτημα της σαν να έλαμπε ένα πολύ αχνό φως.
(*)ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η ομάδα αυτή εκπροσωπήθηκε από την Αντωνία Διαμαντάκη (αρχιτέκτων μηχανικός), το ενδιαφέρον για την έρευνα που πραγματοποιεί και τις εφαρμογές στις οποίες πειραματίζεται είναι πολύ ζωηρό. Για περισσότερες πληροφορίες :pilikoteam@gmail.com
ΑΛΚΜΑΝ 
Παρακολούθησα την εκδήλωση από το διαδίκτυο γιατί ήταν μεγάλη η πολυκοσμία και δεν μπορουσα και λόγω ηλικιας κλπ να μπω στην αίθουσα του Επιμελητηρίου. Καταπληκτική εκδήλωση και με ενθουσίασε.
Συγχαρτήρια Γιάννης Αδρεαδάκης, σκιτσογράφος
Μου αρέσει!Μου αρέσει!