ΜΑΝΟΣ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗΣ: ΛΙΒΕΛΟΣ ΚΑΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥ ΛΑΜΠΡΑΚΗ
Άργησε να φτάσει στα χέρια μας, αλλα ας είναι καλά το διαδίκτυο και η φίλη μας κ. Νέλη Κατσαμά, μας το ενεχείρισαν πρωί πρωί.
Μας ενδιαφέρουν οι αναίμακτες πολεμικές, μας διασκεδάζουν οι διαμάχες στο χώρο του πνεύματος και της διανόησης γι αυτό διαβάζουμε απνευστί δημοσιεύματα σχετικά και λιβέλους. Όταν η Νέλη ανάρτησε το κείμενο του Μ.Στεφανίδη για το ΔΟΛ τον Χρίστο Λαμπράκη και το Μέγαρο, δεν μπήκαμε αμέσως στο νόημα. Τι σχέση να χει ο γνωστός τεχνοκρίτης των εικαστικών τεχνών με την μουσική και τα όργανα – αναρωτηθήκαμε αβασίμως. Το αποφύγαμε μα κάποιο όχι ασυνήθιστο τεχνικό λάθος (κτύπημα πλήκτρου) το έφερε μπροστά μας, και δεν άργησε να αποκαλυφθεί μια πολύ έντονη, αποφασιστική επίθεση. Με την ευκαιρία της γενικής κρίσης και της κάμψης των επιχειρήσεων ΔΟΛ, ο εκλεκτός καθηγητής της ιστορίας της Τέχνης στην ΑΚΤΟ συγκέντρωσε όλα τα πυρά εναντίον του δημιουργού των Χρίστου Λαμπράκη αλλά και του λεγόμενου Μεγάρου.
Σπάνια έχουν γραφτεί τόσα …κοσμητικά επίθετα για έναν προσφάτως αποβιώσαντα, ακόμα και για αποδεδειγμένους (για όλες τις παρατάξεις)εχθρούς “του έθνους και του λαού” αποφεύγονται οι εκφραστικές ακρότητες, ιδού απάνθισμα:
Ο Χρίστος Λαμπράκης ήταν, αγοραφοβικός και κρυψίνους, αλαζόνας και πλεονέκτης, μεγαλομανής και ιδεοληπτικός, Σατραπικός και μηχανορράφος, μονοκράτορας και φεουδαλικός, υπονομευτής και βυσοδόμος.
Μα δεν ήταν εχθρός του λαού; θα αναρωτηθεί ο φίλος Κ.Τ. που έπαψε από το 1965(!) να αγοράζει τα ΝΕΑ (μετά την δημόσια καύση της γνωστής εφημερίδας). Ήταν παράγων της δημόσιας ζωής σημαντικός και επηρέασε και έπαιξε ρόλους, μέσα πάντα στο πλαίσιο του όποιου Δημοκρατικού πολιτεύματος έχουμε κατά καιρούς, θα έλεγε κάποιος που δεν τον απορρίπτει τελείως, χωρίς αναγκαστικά να τον συμπαθεί.
Έκανε λάθη, αναμφισβήτητα και μεγάλα θα συμπληρώναμε (ποιος δεν θυμάται την εμπλοκή του -εγκληματική για τους δημοκρατικούς-στην «Αποστασία»), ίσως ξόδεψε κι από τον Δημόσιο κορβανά, μα δεν κατηγορήθηκε κι από τους πιο φανατικούς εχθρούς του ότι ιδιοποιήθηκε τον δημόσιο πλούτο. Και βέβαια δεν πιστεύουμε όπως και ο τεχνοκρίτης, ότι «ο αποθανών δεδικαίωται, από της αμαρτίας»(Απόστολος Παύλος Ρω, μ.6,7) αλλα ίσως χρειάζεται λιγότερη πολεμική μανία η κριτική μας, εφ΄όσον βέβαια δεν την δημοσιοποιήσαμε όταν ήταν κάποιος ζωντανός, ικανός (εάν βέβαια επιθυμούσε) να απαντήσει σ ότι του καταμαρτυρούν.
Το Μέγαρο ας μείνει ως ερωτηματικό, θα κριθεί στο μέλλον – ο Μ. Στεφανίδης που απονέμει εύσημα στον νέο υπεύθυνο κ Ιωάννη Μάνο θα ταν καλύτερα να έχει υπομονή, θα κριθεί κι αυτός εκ του έργου του (εκ του αποτελέσματος).
Κι αν το Μέγαρο που κατά τον αρθρογράφο θα πρέπει αναμφισβήτητα να διατηρηθεί “καταρρεύσει” τι κάνουμε θα δακρύσουμε – ας είναι ένας θεσμός που αποκλείει …τα λαϊκά στρώματα (που και λόγω Μίκη Θεοδωράκη-που φαίνεται να θαυμάζει απεριόριστα ο κριτικός των Τεχνών) εξακολουθούν να προτιμούν μόνο λαϊκές ή και έντεχνες διπλοπενιές.
ΑΛΚΜΑΝ 
ΔΕΝ ΘΑ ΣΧΟΛΙΑΣΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΤΟΝ ΘΑΝΟΝΤΑ ΑΛΛΑ ΟΣΟ ΕΧΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΔΟΛ ΩΣ ΚΕΝΤΡΟ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΚΟΤΕΙΝΩΝ ΔΙΕΡΓΑΣΙΩΝ ΣΥΝΑΙΝΩ ΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΣΤΕΦΑΝΙΔΗ.ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΑ Ο ΔΟΛ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΙ ΑΥΛΟ,ΕΚΦΡΑΖΕΙ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ…..
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Αγαπητέ Βασίλη
Η αποσπασματικότητα, ουδόλως, ουδέναν ωφέλησε. Και φοβούμαι να πω, ότι αυτή είναι η λέξη που μπορεί να χαρακτηρίσει το παραπάνω κείμενο.
Ο Μ.Σ. σαφέστατα αναφέρεται στην πολιτιστικοπολιτική του εν λόγω Οργανισμού και του Ιδρυτή του.
Κι επίσης στο πως «έδωσε…μιαν ευλογία ισχύος θεσμικής. Αυτά πληρώνουμε σήμερα.»
Επ αυτού , είναι χρήσιμος ένας διάλογος. Επιβεβλημένος θα έλεγα. Διότι, εγώ θα συμφωνήσω ότι οι «ηγεμονισμοί» και οι «βυζαντινισμοί» μας έχουν φέρει ως εδώ. Και μη παρέκει θα προσέθετα, υποστηρίζοντας, φανατικά μπορώ να πω, την αυτονομία και την διακριτότητα στον ρόλο των θεσμών, και των εξουσιών. Των τριών, για να εξηγούμαι, και αρνούμενη εξ ίσου φανατικά την ύπαρξη της λεγομένης 4ης και θεωρούμενης ως ισχυρότερης των άλλων.(Πόθεν άραγε ας προέκυψε αυτή);;
Υ.Γ.Δεν νομίζω τι θαυμάζει απεριόριστα τον Μ.Θ. επίσης. Κι αν το κάνει, γιατί είναι ψόγος, ερωτώ εγώ, που ουδέποτε μου άρεσαν τα εμβατήριά του, ή οι θολές, ανάλογες του εκκρεμούς, πολιτικές του θεωρήσεις.
Υ.Γ.1 Λίβελος,σημαίνει»επιθετικό κείμενο πολεμικής με ακραίους και συχνά συκοφαντικούς χαρακτηρισμούς». Εκλαμβάνω το κέιμενο του Μ.Σ.ως κριτική, για την διαχείριση των δημοσίων πραγμάτων και του δημοσίου χρήματος. ΟΥΔΕΙΣ κατά την ταπεινότητά μου εξαιρείται αυτής της κριτικής.
Υ.Γ.2 Αν κατά την π. κα Πρωθυπουργού ο Παρθενώνας και το Μέγαρο μείνουν όρθια στη χώρα,θέλω να ξέρω ποιος αποφάσισε να ισοπεδωθούν άλλα μνημεία, ή δείγματα της πολιτιστικής της κληρονομιάς.
Υ.Γ.3 Και προφανέστατα αυτό, δεν σημαίνει ότι είμαι ενάντια στην λειτουργία του Μεγάρου. Αλλά συνεκτιμώ, ότι η αισθητική του δεν με αφορά, ενώ με συγκινεί η εγκατάλειψη της Εθνικής Λυρικής Σκηνής, του Εθνικού Θεάτρου, και όσων έργων ΔΕΝ ΓΙΝΟΝΤΑΙ για την ανάδειξη μνημείων είτε του Μινωικού, είτε του Μυκηναϊκού είτε του Κυκλαδικού πολιτισμού.
Υ.Γ.4 Νάναι καλά το Διάζωμα άραγε κι οι φιλανθρωπίες όσων συνεισφέρουν σε αυτό ( αλλά κι αυτού οι επιλογές πέριξ των συμμετεχόντων σε αυτό περιστρέφονται;;;
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
ζητώ συγνώμη για τα όποια λάθη, είτε στην ορθογραφία, είτε στον τονισμό λέξεων, ακόμα και για σε μια παρένθεση που δεν έκλεισε…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Διάβασα το δημοσίευμα του Στεφανίδη στη σελίδα manosstefanidis.blogspot.com/…/blog-post_08.html. Αν σ΄αυτό αναφέρεστε τότε νομίζω ότι σφάλλετε χαρακτηρίζοντάς το λίβελο. Είναι θεμιτή κριτική από την οποία δεν πρέπει να ξεφεύγει κανείς δημόσιος άνδρας (είτε με νδ είτε με ντ, είτε είναι στη ζωή ή όχι). Μπορεί να είναι υπερβολική κριτική, ωστόσο σε πάρα πολλά σημεία της έχει ΑΠΌΛΥΤΟ δίκιο.Όσα γράφει τα είδα και τα έζησα κάποτε συμμετέχοντας εκ μέρους του Δήμου Ηρακλείου σε ένα εβδομαδιαίο σεμινάριο που είχε οργανώσει το «Μέγαρο» μαζί με το υπουργείο Πολιτισμού με θέμα το πολιτιστικό managment. Όλο το Υπουργείο και ο τότε υπουργός κ. Μικρούτσικος είχαν εγκατασταθεί στο Μέγαρο και είχαν τεθεί υπό την διεύθυνση του αείμνηστου Χ. Λαμπράκη, ο οποίος εκτός των άλλων είχε και το σύνδρομο του πολιτιστικού αναμορφωτή. Ευτυχώς που δεν επικράτησε η αυστηρώς αριστοκρατική, ελιτίστικη και δυτικόστροφη αντίληψή του για το Νεοελληνικό Πολιτισμό. Νομίζω ότι το κείμενο Στεφανίδη δεν ισοπεδώνει,απλά εστιάζει περισσότερο στα πράγματι αρνητικά σημεία της πολιτιστικής προσφοράς του Χ. Λαμπράκη. Αυτό όμως είναι θεμιτή κριτική και όχι λίβελος.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Είναι ιστορικό δεδομένο ότι ο Χ. Λαμπράκης σε κάποιες φάσεις της ζωής του, πήρε πρωτοβουλίες που δεν άρεσαν στην μεγάλη πλειοψηφία του λαού της δημοκρατικής παράταξης.Αυτό είναι το ένα δεδομένο, αλλά να ληφθεί υπόψη δεν ήταν κι ο μόνος. Όμως δεν πρέπει να κάνουμε το λάθος να μηδενίζουμε την όλη δραστηριότητα ενός ατόμου με ταλάντα και σχέδια για το γενικότερο καλό της πολιτιστικής ζωής στη χώρα μας. Ναι! Είχε τη δύναμη να επιρρεάζει τους υψηλούς κύκλους της εξουσίας, αλλά πάνω σε τέτοια δημιουργικά πείσματα οφείλονται πολλά από τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα που σήμερα διαθέτει ο κόσμος. Ο μηδενισμός του έργου ενός ανθρώπου είναι η εύκολη λύση, αλλά όχι ντε και καλά χρήσιμη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Σε ποιο ακριβώς σημείο διαπιστώθηκε μηδενισμός, δεν αντιλαμβάνομαι!Ένώ θα συμφωνούσα με την αποτελεσματικότητα των «δημιουργικών εισμάτων» θα διαφωνήσω ότι εξ αιτίας των » οφείλονται πολλά από τα καλλιτεχνικά δημιουργήματα που σήμερα διαθέτει ο κόσμος»!!!Που ακριβώς βρίσκονται αυτά τα επιτεύγματα;;;;
Τα ιδιωτικά ιδιωτικά, και τα Δημόσια Δημόσια! Με Δημόσιο χρήμα ιδιωτικά επιτεύγματα, λυπούμαι δεν θα συμφωνήσω. Εκτός κι αν αυτό καταδεικνύει την ανικανότητα και την ελλειμματικότητα των Δημοσίων Λειτουργών. Αλλά κι αυτό ψόγος είναι και όχι έπαινος!!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τι εννοείτε με τον όρο «δημιουργικά πείσματα» κ. Τσίλογλου. Αδυνατώ να τον κατανοήσω. Κάντε τον πιο λιανά να τον καταλάβω, για να συνεχίσουμε την κουβέντα. Και βέβαια δεν μίλησε κανείς, ούτε ο Στεφανίδης για «μηδενισμό»!!!. Εσύ Νέλλη μας, αν κατάλαβες τα «δημιουργικά πείσματα» του Τσίλογλου, βοήθησε να καταλάβουμε κι εμείς οι κολλυβογράμματοι.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Καλέ μου Γιώργο, όπως βλέπεις, πέραν που μια ανάρτησή μου έγινε αφορμή για όλη αυτήν την συζήτηση, (γιαυτό χαίρομαι)αδυνατώ να τα βγάλω πέρα καθώς έχω ήδη εκφράσει επίσης απορίες και την αποσπασματικότητα της ανάγνωσης του αρχικού κειμένου του Μ.Σ. και το πως κανείς, όπως ο κος Τσίλογλου, αντιλαμβάνεται τα επιτεύγματα των «δημιουργικών πεισμάτων». Σπάω το μυαλό μου να βρω ένα τέτοιο δημιούργημα παγκοσμίως και δεν βρίσκω..Ρώτησα αλλά δεν πήρα απάντηση.Βρίσκω αντιθέτως, πολλά ερίσματα στην ημετέρα πατρίδα, υπέρ κάποιων ιδιωτών, που χειραγώγησαν τους Δημόσιους Λειτουργούς και υποσκέλισαν το Δημόσιο Συμφέρον ύπερ του ιδίου τους οφέλους. Και προφανέστατα αυτό με βρίσκει κάθετα , όπως συνηθίζεται να λέγεται, αντίθετη.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Η «τριλογία» της Πανεπιστημίου οφείλει την ύπαρξη της σε εργασία, όραμα και χρήματα κάποιων ιδιωτών. Αν περιμέναμε από έναν ξέχειλο, αλλά και ανίκανο κρατικό μηχανισμό να κάνει κάτι τέτοιο θα είμασταν ακόμα στο «αναμείνατε στο ακουστικό σας»
Φιλικά Λευτέρης
Υ.Σ Ο Βασίλης «φταίει» που με παρακίνησε να μπω στη συζήτηση. Για την ιδιωτική πρωτοβουλία έχω μια άποψη: Χώρα που υποτιμά την ιδιωτική πρωτοβουλία είναι καταδικασμένη να υποσιτίζεται όχι μόνο υλικά αλλά και πνευματικά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Που προέκυψε ότι υποτιμάται η ιδιωτική πρωτοβουλία;;
Προσωπικά εκτιμώ ότι δεν πρέπει να είναι κρατικοδίαιατη.
Υ.Γ. «Ο όφις με ηπάτησε»…Προσωπικά θα μπορούσα να αισθάνομαι άβολα, που μια ανάρτησή μου έγινε αιτία,για όλο αυτό, αλλά από την άλλη το ότι εκφράσαμε τις απόψεις μας συμφωνώντας ή διαφωνώντας μερικώς ή εν όλω, χρήσιμο το βρίσκω…
Πάντοτε φιλικά
Νέλλη Κ.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!