Βρεθήκαμε φθινόπωρο
είχαν περάσει χρόνια
τα δέντρα μας εσκέπαζαν
με γυμνωμένα κλώνια
κι όλοι οι παλιοί μας στεναγμοί
χαρές και λύπες τόσες
αγάπης που δεν άντεξε
(ήταν της τύχης είπες)
Στην άκρη της ακρογιαλιάς
που ανθίζαν των κυμάτων
λευκά θαλασσολούλουδα
βρεθήκαν των σωμάτων
σημάδια και σφραγίσματα
κι ότι στο τέλος μένει
ότι μας συγκινεί πολύ
που όταν μιλά σωπαίνει
Κι ήρθε ο χειμώνας ο βαρύς
με παγωνιά και χιόνια
μα σαν να καλοκαίριασε
στους κάμπους και τ αλώνια
Μέσα μας έλαμπε η χαρά
αναγαλιούσε η πλάση
λες και ξαναγυρίσανε
καιροί που είχαν περάσει
Σαν να τανε πρώτη φορά
ο ένας μες τον άλλο
και σαν να μην γνωρίσαμε
έρωτα πιο μεγάλο
Στην άνοιξη βρεθήκαμε
στα λούλουδα π΄ανθίζαν
σαν γιορτινά μας φάνηκαν
γιατί μας κατακλύζαν
αρώματα και χρώματα
και μουσικές και γεύσεις
φανταστικές κι αλήθινές
που θέλεις να πιστέψεις
Πριν δέσουν όλοι οι καρποί
σαν ήρθε καλοκαίρι
μια κατασκότεινη βραδιά
που έσβηνε κάθε αστέρι
μπήκαμε στο λαβύρινθο
αγάπης παθιασμένης
χαθήκαμε! χωρίς σκοπό
και νήμα πια δεν βγαίνεις
Μανούσος Φούμης
ΑΛΚΜΑΝ 