Λευτέρης Τσίλογλου : ονειροπόλημα

(…)
Η Ακρόπολη λουσμένη στο τουριστικό φως.Στο βάθος συρματοπλεγμένη με φωτεινά αστέρια μια μαύρη έκταση, η θάλασσα.Κι’ ένα ουράνιο φίδι, η κορυφογραμμή του Υμηττού.Ωκεανός ανθρώπων και μηχανών που πλημμυρίζουν το χώρο.Εδώ φτάνει ένα απρόσωπο τοπίο και λίγοι σβησμένοι ήχοι.Άραγε, αυτή τη στιγμή σε πόσα κρεβάτια πλέκονται νέοι κόμβοι…
(…)
Μοντιλιάνι η κατακλυσμιαία γυναίκα τα μάτια της επάνω μου στυλώνει.Το ξύπνιο πρόσωπο του Καραγκιόζη φαίνεται να με κοροϊδεύει.

Τρεις γλάστρες στο παραθύρι αθόρυβα δίπλα μου ζουνΤο ψάρι στη γυάλα – κομμάτι θάλασσας εξωτικής – μοιάζει με τις πελώριες φτερούγες του σαν έντομο της νύχτας.Εγώ ένα λείψανο που σκέφτεται κι’ ονειρεύεται.
Ξάφνου, ζεστό ένα χέρι ένιωσα μέσα στη χούφτα.Αλαφιασμένος πισωπλάτησα.Λιανοτρέμουλη μια σιλουέτα σιμά μου στεκόταν.Είχε Μαντόνας πρόσωπο, γλυκόγελο στα χείλη.Τους ώμους κάλυπτε μεταξωτός χιτώνας πούφτανε στους μηρούς.Στα πόδια σαντάλια με λουριά τυλίγανε τις κνήμες.Ήχος αχνός έφτασε στα χείλη. Με μια κίνηση απάντησε των βλεφάρων.Μ’ ανάλαφρα τα βήματα κάθισε στην καρέκλα και το κοντράστ έδειξε τόσο έντονο. Το χέρι μου άπλωσα δειλά κατά τα ξέπλεκα μαλλιά της.Προς τη μεριά της κίνησης έγειρε με χάρη το κεφάλιΜου είπε απλά: Φίλησε με!Ένα ζεστό κύμα χαράς βόμβισε μες τις φλέβες.Όταν να κινηθώ κατόρθωσα του προβολέα το θανατερό φως περνώντας πάνω απ’ τους επάλληλους τοίχους ήρθε και πλήγωσε τα μάτια.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κείμενο γράφτηκε στα 1973 στις φυλακές (της Αίγινας μάλλον) από τον πολιτικό κρατούμενο τότε συγγραφέα-η επιλογή έγινε από κείμενα της ΕΜΙΑΝ.