σελιδα 24 και 25:
Ως άφτει το λιανό κερί και δεν ανελιγώνει (3)
έτσ΄αγαπά κι ο φρόνιμος και δεν ξεφανερώνει
Ώστε να ζω λιγνό κορμί θα σέρνω τον σεβντά σου
να κάνω τα χατήρια σου και συ πουλί μου ξάσου (4)
Ώστε να ζω θα σ αγαπώ κι ώστε να παραδώσω
κι ώστε να φέρουν οι καιροί την ζήση να τελειώσω
Άραγες ναν΄άλλο κορμί έτσι τυρανισμένο
σαν το δικό μου θλιβερό και κατηγορημένο
Σαν γέρος απορρίφθηκα και δεν ψηφώ τη νιότη
και περπατώ στη γη κλιτά και λεν το κι οι ανθρώποι (1)
Γράφω παραπονέματα λόγια του μισεμάτου
ο χωρισμός σου μ έφερε στσοι ζάλες του θανάτου
Κόσμο θωρώ και γη πατώ κι άνθρωπο δεν γνωρίζω
Χριστέ μου τόσα βάσανα και πως τα νταγιαντίζω (2)
Σαν το πουλάκι στο κλουβί στέκω και συλλογούμαι
πως δεν μπορώ να σου μιλώ κι όλο παραπονούμαι
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
(1) κλιτά=θλιμμένα, μελαγχολικά/στον Ερωτόκριτο σελ.579 (πρώτη έκδοση)
(2)νταγιαντίζω=αντέχω
(3)ανελιγώνει=για στερεά λιπώδη, αρχίζει να λιώνει
(4)ξάσου = να κάμεις ότι θέλεις (εξουσία σου-εξούσα σου-εξά σου-ξα σου)
Το τετράδιο του Μιχαήλου Χριστοδουλάκη (Κάτω Ασίτες, 1888-1985), περιέχει κυρίως μαντινάδες του 1910, είναι καλά διατηρημένο.(Αρχείο «Αλκμάν»)
