Όπως κάθε χρόνο, μια μικρή συνήθως παρέα επισκέπτεται το Κοξαρέ, για να τιμήσει έναν εξέχοντα φίλο, που μας περιμένει εκεί. Ότι κι αν συμβαίνει κι αν βρέχει κι αν χιονίζει, την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου, αυτοί οι αμετανόητοι φίλοι του Σίφη, δεν πρόκειται να αλλάξουν γνώμη, να τροποποιήσουν το πρόγραμμά τους. Και επειδή δεν είναι τόσο καθιερωμένο, να γίνονται συνάξεις και επιστροφές στο παρελθόν, όταν δεν έχουν διασκεδαστικό περιεχόμενο – μερικοί μεμψιμοιρούν. Καλά γιατί; Αυτά είναι υποθέσεις άλλων. Και μερικοί που ακόμα τον θυμούται με θαυμασμό και αγάπη λένε: γιατί ένταση και ρυθμός έντονος,( στα λόγια και τα αισθήματα) να γίνουν σωστές αντικειμενικές και ψύχραιμε ς εκτιμήσεις της προσωπικότητας και της αξίας του Σίφη Καμάρη (εννοούν ότι και οι επέτειοι δεν προσφέρουν τίποτα, μπορεί να να παραποιούν).
Τι να τους πούμε, που δεν υπάρχει καμιά επαφή στο ζήτημα και δεν τους αφορά η επίσκεψη, αφου δεν έρχονται. Γιατί τα σχόλια προς τι η κριτική. Εδώ ζήσαμε πολλά χρόνια, ζυμώσαμε «τον άρτον τον επιούσιον» με το Σίφη, όχι πάντα εύκολα και ευχάριστα. Εδώ μοιραστήκαμε ψωμί κι αλάτι. Δεν έχει η ζωή μας ανάγκη «επιστημονικών»εξηγήσεων και τελικών εκτιμήσεων και απολογισμών. Κύλησε εξ ‘αλλου σαν μικρό ποταμάκι, στην άνυδρη περιοχή, χωρίς νά γίνει χείμαρος ποτέ, δίχως να προκαλέσει ζημιές στα χωράφια. Όσοι είναι εδώ το γνωρίζουν καλά κι ας σκέφτονται πως είναι αλλιώς τα πράγματα.
Ο Σίφης ήταν το κέντρο μιας μεγάλης παρέας που περιορίσθηκε, ήταν ο άτυπος ηγέτης μιας γενιάς που έψαξε πολύ κι ας μην κατέληξε σε πολλά συμπεράσματα κι ας μη βρήκε λύσεις. Ήταν όμως ένας δείκτης, για όσους τον γνώσισαν ή τον άκουσαν. Ήταν ένα πρότυπο, κι ένα γράδο (μετρητής ). Πρόβαλλε (αποτελούσε) ένα πρότυπο εντιμότητας, ανοχής , εργατικότητας και νηφαλιότητας. Το μόνο που αποθάρρυνε ήταν η έκδηλη ικανότητα κι η φανερή (χωρίς να την εκμεταλεύεται ή να την τονίζει) ευφυϊα, που τον απομόνωνε κάποτε, χωρίς να το θέλει.
Όσοι πάνε κάθε χρόνο στο χωριό της μάνας του (Κοξαρέ) δεν το κάνουν μόνο για να τιμηθεί η μνήμη του. Είναι γιατί δεν έπαψε κα κυκλοφορεί αναμεσά μας- και δεν θα πάψει ποτέ. Χαμογελαστός ή (σπάνια) συνωφρυωμένος, θα συμπληρώνει τις μικρές παρέες μας . Και τα Σάββατα (όχι πια τακτικά) το φθινόπωρο θαναι μερικές φορές :
…
Ασημένιος ουρανός
θάλασσα αλπακάς
το λιμάνι δίχτια γεμισμένο
στα παλιά κανόνια
δένουνε σκοινιά
κάβους καραβιών ποντισμενων
…
Και θα μας κοιτάει λίγο κοροϊδευτικά με καλοσύνη, «στίχοι θα πει, μόνο στίχοι…»(αμφιβάλλοντας πολύ για το μέτρο και τα … σταθμά μας)
Στις 28 του τρέχοντος Οκτωβρίου , στις 11 ακριβώς, όποιος θέλει θα ναι μαζί μας στο Κοξαρέ, έξω από το χωριό, θα μας βρει εύκολα και θα αφήσει ένα λουλουδάκι στο Σίφη.
πρώτος σε σταυρούς Αντώνης Γκαζής δεύτερος, Σίφης Καμάρης τρίτος/Νίκος Κακαουνάκης δεν εξελέγει, Κιουρτζόγλου Μαχάλης δεύτερος στην Εξελεκτική
ΑΛΚΜΑΝ 