ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΖΑΝΗΣ : Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΤΟΥ ΤΟΣΤ

……μετά, όπως σας είπα πέρασα από το σπίτι της. Με έβαλε να καθίσω στη γνώριμη θέση, εκεί που χρόνια

θρονιαζόμουνα όταν ζωγραφίζαμε παρέα και η κουβέντα μας ή καμία φορά και η σιωπή μας

συμπληρωνόταν από δάκρυα και αναμνήσεις. Ψάχναμε συνεχώς ένα νέο εικαστικό θέμα για την επόμενη έκθεση,

μα σπάνια καταλήγαμε σε λογικά συμπεράσματα. Οι αναμνήσεις, διαθέτουν

θολή εικόνα και πικρή γεύση. Όταν γεμίζαμε τον τόπο χρώματα και το πάτωμα με ιδέες, ήταν η ώρα του τοστ.

Είχαμε σχεδίασει εκτός των άλλων και πολλά μαγαζιά, που θα ασκούσε την «τέχνη» της, σε αυτό το τόσο απλό,

αλλά εύγευστο τετράγωνο ψωμάκι. Της άρεσε να την αποκαλώ βασίλισσα του τοστ.
Ετούτη την φορά η επίσκεψη μου ήταν διαφορετική. Είχαμε και οι δυο μας πολλά να πούμε, διαλέγοντας όμως την σιωπή.

Αεικίνητη όπως πάντα μου έδωσε τον χρόνο να περιεργαστώ ένα μεταλλικό κουτάκι που βρισόταν μπροστά μου,

παρακινώντας με να δώ τι έχει μέσα, μου το έδωσε η γιαγιά του γιου μου, είπε. Το άνοιγμα του με αιφνιδίασε,

ε έβαλε να σκέφτομαι πειρατικούς θησαυρούς, κρυμμένους στα σεντούκια, σε αχαρτογράφητα νησιά,

να ξεχειλίζουν από χρυσάφια, διαμαντικά, πολύτιμες λαμπερές πετρούλες, χρυσοποίκιλτα αντικείμενα

–κολιέδες, δαχτυλίδια, βραχιόλια-….
Όμως, σε αυτόν τον θησαυρό που είχα μπροστά μου, κάτι πολυτιμότερο τράβηξε το βλέμμα μου και αυτό, ήταν

μια δακτυλήθρα……
Σας παρουσιάζω και τα πειστήρια ….