Άνοιξε χθες (7.1.2013) η έκθεση ζωγραφικής του Ρουσσέτου Παναγιωτάκη στη Βασιλική του Αγίου Μάρκου. Γραφίστας με πανελλήνιο όνομα, έφερε αυτήν την άγνωστη τέχνη στο Ηράκλειο και πρόσφερε πολλά στην ανάπτυξη επιχειρήσεων αλλά και προβολή προϊόντων και υπηρεσιών στην Κρήτη. Εδώ και πολλά χρόνια επέστρεψε στην μεγάλη αγάπη του την εικονογράφηση και την καθαρή ζωγραφική. Οι εφαρμοσμένες τέχνες, που σήμερα με καθυστέρηση πολλών δεκαετιών, έχουν εισαχθεί στην Ανώτατη εκπαίδευση και αποκτούν σημασία και επαγγελματικές δυνατότητες, έχουν τον κυριότερο εκπρόσωπό του στο νησί μας και αυτόν που μπορεί να δείξει το δρόμο στους νέους και να αποδείξει πως σήμερα δεν μπορούμε να βάλουμε καμιά γραμμή, που να ξεχωρίζει τις εικαστικές τέχνες – σε εφαρμοσμένες και μη.
Η πνευματική καλλιέργεια, η εκπαίδευση και το υψηλό γούστο, είναι τα στοιχεία που θα καθορίσουν την στάθμη των τεχνών – το έργο τέχνης αγγίζει το χρηστικό “πράγμα”και το εκτός καμιάς πρακτικής σημασίας αντικείμενο. Πολλοί ζωγράφοι έχουν εγκαταλείψει το πινέλο και το μολύβι, πολλοί σχεδιαστές (designers) πλάθουν έργα τόσο ιδανικής μορφής που αποφεύγουμε να τα χρησιμοποιήσουμε για το σκοπό που δημιουργήθηκαν. O 21ος αιώνας ανοίγει ένα δρόμο ελπίδας και εκπλήξεων.
Η έκθεση του Ρουσσέτου, τον σημειώνει, με μια μεγάλη γκάμα έργων κινουμένων σε πολλές κατευθύνσεις.
Από τις μεγάλες εικόνες αναπαραστάσεων τελετών και μυθικών σκηνών, περνάει στη σύγχρονη εποχή με την σχεδίαση μαχών και ανθρώπων και τόπων. Όταν δεν του επαρκεί η αποτύπωση ιστοριών και γνωστών προσφιλών του θεμάτων, θα καταφύγει σε πιο προσωπικές οπτικές σε καθαρή ζωγραφική και χρωματικές συνθέσεις. Το συγκεκριμένο δεν θα το αποφύγει ποτέ, μα θα προσθέσει ονειρικές εικόνες και θα επινοήσει σουρεαλιστικούς συνδυασμούς .
Η αγάπη του για τον τόπο του ξεχειλίζει σε πάρα πολλά έργα, η προσήλωση σε ανθρώπους που είναι κοντά του, φαίνεται σε πορτραίτα και σύνολα. Μα έχει βρει από καιρό τον ζωγραφικό του δρόμο, έχει προσωπικότητα και στυλ, μα ς θέλγει η αθωότητα της ματιάς του, η καθαρότητα των χρωμάτων του και σκηνοθεσία που επιχειρεί σε σκηνές πολυπρόσωπες.
Ενώ γενικά κινείται σε σύγχρονους εκφραστικούς τρόπους, η αγάπη του η προσήλωση στην παράδοση,κρύβεται στην θεματογραφία και εσωτερική έκφραση προσώπων και στην επιλογή πραγμάτων.
Τριγυρνώντας στην μεγάλη αίθουσα του Αγίου Μάρκου, από μικρά (μέγεθος) σε μεγάλα έργα, παραξενεύεται από την δυνατότητα του ζωγράφου να κινείται με δυο σκάλες (κλίμακες). Στους μικρού μεγέθους πίνακες, είναι πιο συστηματικός και προσεκτικός και πιεσμένος. Στα ευμεγέθη έργα, έχει άνεση και ελευθερία.
Σαν να χει έναν φακό, που τον γυρίζει σε δυο πλευρές. Μεγέθυνση και σμίκρυνση, δεν έχει μέσους όρους και μέτρια αποτελέσματα. Πληθωρικός και των άκρων στο αίσθημα και την φαντασία του – όπως ο φίλος του Μανόλης Ρασούλης – το πορτραίτο του και η μορφή του φωτίζει την έκθεση.
Συνιστούμε στους φιλότεχνους, να κάνουν μια βόλτα – είναι μια ευκαιρία στις χειμωνιάτικες σκοτεινές μέρες για κάποιο φως, μιαν ελπίδα.
ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑ:
Ο Ρουσσέτος ασχολήθηκε με όλα περίπου τα είδη των εικαστικών τεχνών. Το Θεατρο δεν μπορούσε να τον αφήσει ασυγκίνητο, στην σημαντική ερασιτεχνική παρασταση των δικηγόρων πριν λίγα χρόνια, φιλοτέχνησε τα σκηνικά – μα δεν αρκέστηκε σ αυτό- εικονογράφησε μετά την παράσταση και τους εραστέχνες που του άρεσαν.
ΑΛΚΜΑΝ 