ΣΟΦΙΑ ΛΙΛΙΜΠΑΚΗ: ΣΤΙΧΟΙ ΚΑΧΤΙΤΣΗ 1949

Νταλί, ελαιογραφία σε μουσαμά 1932-Μουσείο Von der Heydt -επιρροή από την μεγαγχολική ατμόσφαιρα των πινακων του ελβετού ζωγράφου Α. Μπαίκλιν(1827-1901)
ΣΤΙΧΟΙ ΝΙΚΟΥ ΚΑΧΤΙΤΣΗ 1949
Μόλις γλυτώσω
απ’ την ασπρίλα¹
θα πρέπει ν’ αγοράσω ένα πιστόλι
για να σκοτώσω το φάντασμα
που κουρνιάζει στο κρανίο μου
και με κατηγορεί κάθε φορά που λείπω.
Τα μεσάνυχτα οι φτωχοί ποιητές
με χειρόγραφα στις τσέπες
των φθαρμένων κοστουμιών τους
στέκουν ακίνητοι σαν παγωμένοι
στο πλακόστρωτο του λιμανιού
προσμένοντας μ’ απελπισία τον Άνθρωπο
που δεν έρχεται από πουθενά
και που δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει
αφού δεν υπάρχει.
Τεντώνει τα’ ωχρό του χέρι
να πιάσει το ξεφλουδισμένο πορτοκάλι
από το πιάτο…
μάταια όμως: δε μπορεί να το πιάσει.²

ΠΡΟΑΝΑΓΓΕΛΙΑ ΘΑΝΑΤΟΥ<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΝΙΚΟΥ ΚΑΧΤΙΤΣΗ ΤΟ 1949    </p><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
<p>Μόλις γλυτώσω<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
απ’ την ασπρίλα¹<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
θα πρέπει ν’ αγοράσω ένα πιστόλι<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
για να σκοτώσω το φάντασμα<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
που κουρνιάζει στο κρανίο μου<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
και με κατηγορεί κάθε φορά που λείπω.</p><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
<p>Τα μεσάνυχτα οι φτωχοί ποιητές<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
με χειρόγραφα στις τσέπες<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
των φθαρμένων κοστουμιών τους<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
στέκουν ακίνητοι σαν παγωμένοι<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
στο πλακόστρωτο του λιμανιού<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
προσμένοντας μ’ απελπισία τον Άνθρωπο<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
που δεν έρχεται από πουθενά<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
και που δεν πρόκειται ποτέ να φτάσει<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
αφού δεν υπάρχει.<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
……………………………..</p><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
<p>Τεντώνει τα’ ωχρό του χέρι<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
να πιάσει το ξεφλουδισμένο πορτοκάλι<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
από το πιάτο…<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
μάταια όμως: δε μπορεί να το πιάσει.²<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
.........................................<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
Σημ. 1. Προφανώς η ασπρίλα του νοσοκομείου<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
         2. Ζητούσε μούσμουλα να του φέρουν σε βαθύ πιάτο πριν<br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br /><br />
 πεθάνει, στα 44 του χρόνια, μα δεν κατάφερε να πάρει παρά μόνον ένα (μαρτυρία Τ.Σ.).

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ ΑΛΚΜΑΝΑ: αναρτημένο από την σεβαστή μας Σοφία Λιλιμπάκη,  αφορά σ΄έναν άσημο αλλά σημαντικό (κατά τη γνώμη μας)
άνθρωπο της λογοτεχνίας μας, που ξεχωρίσαμε πριν από πολλά χρόνια και αγαπάμε.   Ότι βρίσκουμε κατά καιρούς, από το σκόρπιο έργο του,  το μαζεύομε
με πολύ προσοχή και το μελετάμε. Ανήκει με κάποιο τρόπο στους δασκάλους μας, μαζί με τον Λ.Α. και τον Μ.Α. ας τους αναφέρουμε μα τα αρχικά τους. Δεν μας
ενδιαφέρουν  πολύ οι λεπτομέρειες των τελευταίων του χρόνων,  περισσότερο θα επιθυμούσαμε  να διαβάσουμε κείμενα του, οποιουδήποτε είδους.
Όσοι έχουν ας μας στείλουν στοιχεία, να αποκτήσουμε επαφή με αυτά.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ Σοφίας Λιλιμπάκη:
  1. Σημ. 1. Προφανώς η ασπρίλα του νοσοκομείου
  2. 2. Ζητούσε μούσμουλα να του φέρουν σε βαθύ πιάτο πριν
  3. πεθάνει, στα 44 του χρόνια, μα δεν κατάφερε να πάρει παρά μόνον ένα (μαρτυρία Τ.Σ.).

Σχολιάστε

Εισάγετε τα παρακάτω στοιχεία ή επιλέξτε ένα εικονίδιο για να συνδεθείτε:

Λογότυπο WordPress.com

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό WordPress.com. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Φωτογραφία Facebook

Σχολιάζετε χρησιμοποιώντας τον λογαριασμό Facebook. Αποσύνδεση /  Αλλαγή )

Σύνδεση με %s