«Οι νύχτες του έχουνε χίλια φεγγάρια κι οι μέρες του φως που σκοτώνει
στο πλοίο του έχει σαβούρα στ΄αμπάρια , σπαθί του Μαρόκου στομώνει»(1)
Φωτιές ανάβει ο πειρατής
και κάποτε μες το μυαλό σου
παίρνει ότι φύλαγες – δεν ξέρεις
ποτέ σου αν θα τον ξαναδείς
Έρωτας ήταν ; αμφιβάλλεις
σε φόβιζε το ένα του μάτι
τα κατακόκκινα μαλλιά του
το γένι που έσταζε τ” αλάτι
Κουρσάρος και κρατά μαχαίρι
πρώτα κτυπά κι ύστερα βλέπει
δεν τονε νοιάζει τι θα γίνει
αυτός ν” αρπάξει μόνο πρέπει
Αλύπητος στη δυστυχία
τον πόνο δεν καταλαβαίνει
βλέπει τ’αστέρια και σαλπάρει
κουράζεται να περιμένει
Ποτέ δεν θα ριζώσει πάντα
θ “αλλάζει τόπους και λημέρια
σπίτι δεν έχει και πατρίδα
το δίκιο του κρατά στα χέρια
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Μυθιστόρημα
Συγγραφέας: Jean Potoski
Πρώτη μετάφραση στα ελληνικά Σίφης Κ.
Παρατήρηση μεταφραστή :Η λέξη στομώνει ηταν δυσανάγνωστη
ίσως μπορούσε να διαβαστεί και : ματώνει
ΑΛΚΜΑΝ 