Μπορεί να είναι η εορτή των ερωτευμένων, λίγο μας πιάνει – όμως ξεφυλλίζουμε παλιά τετράδια ή μπλογκ αισθηματικών υποθέσεων. Αντιγράφουμε από κάποιο ημερολόγιο που μας εμπιστεύθηκε φίλος, σε εποχή που βρισκόταν σε μεγάλη κρίση. Είχε περάσει μιαν ερωτική απογοήτευση και βρισκόταν σε αναζήτηση άλλης σχέσης. «Κράτα τα αυτά» μου είχε πει, μην πέσουν σε αδιάκριτα χέρια. «Κάψτα κάνε τα ότι θέλεις» μόνο μην με εκθέσεις. Μετά από 30 χρόνια, όλα τα πρόσωπα έχουν χαθεί, μένουν μόνο λόγια, γραμμένα σε κιτρινισμενες κόλες, σε λεπτές γραμμές. (*)
(…)
Σάββατο 13.2.1988
Μεσημεριανή γενική δοκιμή με άλλο πρόσωπο – είναι πολύ ευαίσθητη και καθόλου όμοια εξωτερικά με την άλλην. Την ακουμπώ με περιέργεια κι ενδιαφέρον και οικειότητα. Μ αρέσει σ΄ότι μπορώ να καταλάβω, ξεσηκώνομαι αλλά δεν θέλω να προχωρήσω, δεν θέλω να ξεπεράσω τις δικές της τυπικές επιφυλάξεις, τους φόβους της που είναι και δικοί μου. «Ότι είναι να γίνει εξ άλλου θα συμβει» είχε πει.
Συζητήσαμε λίγο, με παραξένεψε η αφοπλιστική της ειλικρίνεια, καταλαβαίνω ότι μπορεί να της αρέσω – μα δεν πρέπει να προχωρήσουμε γρήγορα- αν πρέπει καθόλου. Όταν χωρίσαμε είχε σουρουπώσει, προσπάθησα να ξεκουραστώ λίγο, πέρασε η ένταση. Το επεισόδιο άρχισε να ξεφτάει πριν φτάσω στο δωμάτιό μου.
Κάποια κάμψη, πτώση – δεν μπορώ να απομακρυνθώ από την άλλη. Είναι δίπλα μου πάντα, μ΄ ακουμπά η ανάσα της, έχει σημασία ένας μορφασμός της ένα νεύμα. Μ΄όποιον κι αν βρίσκεται, δεν έχει σημασία – απλώς έχει κόψει τις γέφυρες των χεριών…όμως στο δέρμα μου αρμενίζουν τα καράβια της, λάμπουν τα φιλιά που δεν ένοιξαν, τα μάτια που γελούσαν.
Όταν ήρθε ο (νέος) φίλος της, απέφυγα τη συνάντηση. Σημειώνω λέξεις χωρίς στεναχώρια ιδιαίτερη, μια πλήξη καθυστερεί κάθε κίνηση, σαν καπνός διαλύονται σκέψεις κι αισθήματα.
Τρίτη 15.3.1988
Μετά από ένα νευρικό Σαββατόβραδο, η Κυριακή κάπως εύθυμη και ανέμελη. Αποφάσισα να φρενάρω μια σχέση που πάει να εξελιχθεί σε ερωτική, μελετώ δυσκολίες, τα προβλήματα είναι τρομερά – με διακατέχει φόβος – αφού απέτυχα μια φορά, γιατί να πετύχω σε μια (δυσχερέστερη) άλλη;
(…)
ΣΗΜΕΙΩΣΗ (ΑΛΚΜΑΝ): Η σκέψεις του γυρίζουν στην προηγούμενη σχέση του
Θέλω να της ευχηθώ, είναι τα γενέθλιά της αύριο. Σχεδιάζω να της πάρω ένα καλό (ακριβό) δώρο. Έχω βρει κατάστημα και τρόπο προμήθειας. Αύριο θα το επιχειρήσω. Δεν πρέπει όμως να της δημιουργήσω θέματα, ένα δώρο προκαλεί ερωτηματικά , αντιδάσεις. Πρέπει να της εξηγήσω, είναι ένα σημάδι χωρισμού, τελικό οριστικό – δεν είναι γέφυρα δεν σημαίνει επιστροφή, μόνο καλή διάθεση και συμπάθεια και (αδελφική) αγάπη.
(…)
Πέμπτη 17.3.1988
Συνάντησα το μεσημέρι την άλλη – άθλια επαφή παρά την κάποια θετική ένταση. Οι αποτυχίες μου απέδειξαν ότι οι προσπάθειές μου είναι σαν των Τρωών. Τα πειράματα τέλος λοιπόν , αφού είναι φανερό από την αρχή , ότι δεν υπάρχουν ελπίδες. Πάλι στεναχώρια και εφιαλτικά όνειρα.
(…)
Τρίτη 11.6.1981
Χαμόγελο με δόντια σφιγμένα. Τίποτα τίποτα.
Το κουβάρι είναι τυλιγμένο και δεν φαίνεται η άκρη του νήματος.
(…)
Δευτέρα 18.7.1981
Χωρίς τσιγάρο και χωρίς συναισθηματικές αντιδράσεις, ομαλοποίηση…
Μ΄ένδιαφέρει ακόμα να την συναντήσω αλλά χωρίς πάθος, έτσι σαν αγαπητό φιλικό πρόσωπο, για έναν εγκάρδιο χαιρετισμό και χαζοκουβέντα. Πριν λίγο άκουσα τη φωνή της, την είδα με τον άλλον (μάλλον χλωμό) σύντροφό της. Βέβαια συχνά βρίσκω προφάσεις, να βγω να την δω…Σήμερα δυο λόγια και λίγη συμπάθεια – καμιά στεναχώρια καμιά λύπη – ο άλλος μου είναι αδιάφορος, εικόνα κινηματογράφου ξένη (παράδοξη αλλά όχι ενοχλητική) σαν να προετοιμάζομαι για εμπλοκές που πρέπει να (λογικά)αποφύγω, όχι μ΄αυτήν βέβαια…
Αύριο συμπληρώνονται δυο άκαπνες εβδομάδες, ο χρόνος πάλι πυκνώνει – δεν κόβεται εύκολα, νοιωθω καλύτερα. Το δέρμα μου έχει τεντωθεί , οι φθορές επιδιορθώνονται από άγνωστους μαστόρυς. Με φοβίζει η καλυτέρευση, οι κίνδυνοι ελλοχεύουν, τα ναρκοπέδια στρώνονται όταν αναπαύομαι – η άνεση να ναι καταραμένη ή πρόκληση στη Μοίρα;
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Το ημερολογιο είναι σε Ατζέντα του 1988, μικρό σχήμα και σκληρό μολύβι
______________________________________________________________
Εξώφυλλο από το βιβλίο του Ανδρέα Λεντάκη: » Ο ΕΡΩΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΑΔΑ»
ΑΛΚΜΑΝ 
