Κωστής Τριανταφυλλάκης: Ιστορίες Αγαπης (τρεις νουβέλες)

Κείμενο αφιερωμένο στην κ.  Ιωάννα Χάβιαρη, που το προκάλεσε

__________________________________________________

 

Πριν  3-4 χρόνια ανεβήκαμε ξανά στο ορειβατικό καταφύγιο του Πρίνου. Μας υποδέχθηκαν στις υπώρειες του Ψηλορείτη και μας βοήθησαν ο Κωστής Τριανταφυλλάκης και ο γιος του – ο Ξένιος Δίας φαίνεται ότι ακόμα τριγυρνάει στα ριζιμιά χαράκια  του Ιερού  Βουνού. Ο νεαρός έμεινε μαζί μας τη νύχτα, η μαντινάδα του για την «καραμπατολάχαρη» κατσίκα,δεν έσβησε  μέχρι σήμερα από τη μνήμη.   Η διαδρομή καταγράφηκε και αναρτήθηκε στον ΑΛΚΜΑΝΑ, είναι τμήμα των παλιών περιεχομένων του  site, μέχρι προχθές που ένα σχόλιο από την κ. Ιωάννα Χάβιαρη  μας γύρισε πίσω.   Μα δεν ήταν μια απλή επιστροφή , αλλά  κάτι πιο πολύ.

 

 

Η  άγνωστη μας κυρία (μέσω διαδικτύου), μας επιβαίωσε μια  ασαφή πληροφορία που δεν είχαμε εκτιμήσει,  ότι ο Κ.Τριανταφυλλάκης είχε γράψει κάποιο βιβλίο. Γρήγορα καταφύγαμε  στον παλιό ορειβάτη φίλο μας κ. Μύρωνα Μιγαδη, που μας έδωσε πλήρη στοιχεία της συγγραφικής δραστηριότητας του κτηνοτρόφου Κ.Τ. που έχει εκδόσει όχι ένα αλλά τρία βιβλία. Προμηθευτήκαμε τα δυο που υπάρχουν ακόμα στα βιβλιοπωλεία (έχουν γίνει πολλές επανεκδόσεις) έμεινε άγνωστη «Η ΕΛΕΝΗ».  Και τα δυο που διαβάσαμε( Η ΣΗΚΩΜΑΤΑΡΙΑ ΕΛΙΑ και  Η ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ, είναι  αισθηματικές  νουβέλες με ήρωες νέους των χωριών του μεγάλου βουνού (ριζίτικων).

Περιγράφεται η εξαιρετική φυσική περιοχή και περισσότερο ο κοινωνικός ιστός  των μικρών  οικισμών. Μα στο κέντρο  του ενδιαφέροντος,  είναι τα ασθήματα των πρωταγωνιστών,  ο έρωτας κι η αγάπη  που τους συγκλονίζουν, η ευγένεια και η καλοσύνη αλλά και το φιλότιμο και το ήθος των νέων.  Ο συγγραφέας δεν (φαίνεται να) έχει φιλοδοξίες  λογοτεχνικές, κινείται μεταξύ πραγματικότητας και φαντασίας,  για να διηγηθεί ιστορίες που μπορεί να μην έχουν πρωτοτυπία, μα είναι  καλοπλεμένες  σαν αγροτικό καλάθι, από βαστούς μυρτιάς. Μοιάζει χειροπιαστός ο λόγος του και οι διάλογοι (που χαρακτηρίζουν τη γραφή του) έχουν τη σπαρταριστή ζωντάνια μιας αληθινής συζήτησης. Στα εκτεταμένα κείμενα των τριών μυθιστοριών του, κρύβεται η ποιητική του ικανότητα, που  λάμπει όμως σε ορισμένα σημεία που καταχωρούνται δικοί του (συνήθως)στίχοι.   Γιατί δεν αρκέστηκε στην ποίηση θα μπορούσε ‘ισως να αναρωτηθεί κανείς.   Μα γιατί ο δεκαπεντασύλλαβος δεν τον χωρούσε,  ήθελε να πει πιο καθαρά πολλά πράγματα, για το βίο και την πολιτεία των ανθρώπων της υπαίθρου. Έπρεπε να καταθέσει  τον πόνο της ψυχής του,  να περιγράψει τα όνειρα και τις προσδοκίες πολλών άλλων.  Κι ακόμα να διαγράψει (καθορίσει) το εύρος των μεγάλων αισθημάτων, που ξεπερνούν κάθε είδους σύμβαση ή πρόληψη ή συνήθεια. Το υψηλό του ήθος το αντρικό φιλότιμο του, δεν τον περιορίζουν εκφραστικά – είναι αισθηματίας κι ούτε ντρέπεται ούτε φοβάται.  Ευτύχησε να βρει έναν σοφό δάσκαλο, τον αξέχαστο (φιλολογο)Μανόλη Δουλγεράκη,  που αξιολόγησε σωστά και προλόγησε τα κείμενα του και διόρθωσε τα  τυπογραφικά δοκίμια.

Ήταν δύσκολο το εγχείρημα,  ο γραφιάς των ορέων κατάφερε να συγκινήσει πολλούς από τους αναγνώστες του,  με οδηγό το ένστικτό του άφησε σημάδια καρδιάς –  όπως κάθε  συγραφέας.  Πλησιάζουμε τη φύση με συγκινητικό σεβασμό (είπε  κάποιος) όχι γιατί ευχαριστεί τις αισθήσεις μας μα γι αυτό που είναι : φύση. (1) Η φύση  μας φαίνεται  απλή και αφελής και αθώα , η τέχνη αντιθέτως είναι  έξυπνη και περίπλοκη και γεμάτη σκοπούς και αποτελέσματα.    Ο Κωστής Τριανταφυλλάκης έγραψε με αίσθημα και γνησιότητα και εντιμότητα τις ιστορίες του, φύλαξε    στο μαντήλι του  λουλούδια κι ανέμους και καταχνιά των βουνών της Κρήτης.  Δεν ξεχωρίζουν οι ήρωες του από το φυσικό τοπίο της περιοχής,   η απλοϊκότητα η ειλικρίνεια  κι ο αυθορμητισμός  που χαρακτηρίζουν τα βιβλία του Κ.Τ. κάνουν  την αφέλεια φυσική και συγκινητική .  Ο συγγραφέας σαν λαϊκός ζωγράφος, χρωμάτισε και σχεδίασε , κατάφερε να μας δώσει ένα ωραίο πορτραίτο των χωριών της ρίζας του Ψηλορείτη.

 

ΜΙΚΡΟ ΑΝΘΟΛΟΓΙΟ ΣΤΙΧΩΝ ΑΠΟ ΤΑ  2 ΒΙΒΛΙΑ ΤΟΥ Κ.ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΑΚΗ

Είνα ντροπή να σ αγαπώ μα δεν αλλάσω γνώμη

η τα φιλιά που μούδωσες  στα χείλη μου είναι ακόμη

 

Μην τη(ν) κλειδώνεις την καρδιά  μη με πετάς απ΄όξω

τσ΄αγάπης μας τα δάκρυα άσε με να στεγνώξω

 

Πολλές φορές  ρωτήξανε με πόνο την καρδιά μου

αν τ΄άξιζες να σ αγαπά  τόσο  πολύ κερά μου

 

Αφού η αγάπη έγκλημα  στον κόσμο αυτό δεν είναι

θα συνεχίσω ν΄αγαπώ παράνομος κι αν είμαι

 

Έπνιξες την αγάπη μας στης θάλασσας τα βάθη

μα είσαι μικρή και συγχωρώ τα τραγικά σου λάθη

 

Μα γω και να κουζουλαθώ παλι θα νοιώθω πόνο

πάλι θα κλαιν τα μάθια μου για μιαν αγάπη μόνο

…

ΤΟΥ ΓΑΜΟΥ

Νύφη τηνε στολίζουμε

και μαντινάδες λένε

τα μάθια ολωνών γελούν

μα τα δικά της κλαίνε

 

Την νύφη μας την είχανε πετσέτα διπλωμένη

μα δα την ξεδιπλώσαμε κι ήτανε μυρισμένη

 

Νύφη μου κερά νύφη μου πελεκητή κολώνα

πως θα περάσει η μάνασου το φετεινό χειμώνα

 

Άσπρα κουφέτα φέρετε

δέσετε μπουμπουνιέρες

βιόλες πολλές μαζώξετε

άνθη που να μυρίζουν

 

Την εκκλησιά στολίσετε

που θα γενεί ο γάμος

(…)

 

Ήρες Αητέ ήρθες ανθέ

πρίνε του Ψηλορείτη

και σήκωσε τα χέρια τζη

να σ αγκαλιάσει η Κρήτη

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

Ο Κωστής Τριανταφυλλάκης  έχει εκδόσει 3 βιβλία : «Η σηκωματαριά ελιά», » Η δύναμη της Αγάπης» και  «ΕΛΕΝΗ»). Μπορείτε  αν θέλετε να διαβάσετε κάποιο από αυτά να έλθετε σε επαφή με τον ίδιο, κινητό τηλέφωνο 6972107103.

(1)= Φ.Σίλλερ, σελ.7 ΠΕΡΙ ΑΦΕΛΟΥΣ ΚΑΙ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑΤΙΚΗΣ ΠΟΙΗΣΕΩΣ, έκδοση ¨στιγμή»1985