ΜΑΝΟΛΗΣ ΚΑΡΕΛΛΗΣ, ΕΝΑΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΣ – ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ

Χτες, στο Μ.Ε.Τ. του Κ.Σχιζάκη, πραγματοποιήθηκε μια εκδήλωση,   μη αναμενόμενη : η παρουσίαση των βιβλίων του Μανόλη Καρέλλη.  Ο βετεράνος δημοσιογράφος και παλαίμαχος πολιτικός, θέλησε να κάνει έναν πρώτο(ν)  απολογισμό του βίου και της πολιτείας του.  Διάλεξε ως ήταν φυσικό  τα γραπτά που έχει αφήσει,  δεν προτίμησε τα δημοσιογραφικά κατάλειπά του, που έχουν όγκο μεγάλο, μα τα βιβλία του – που είναι και μια σύνοψη των σκέψεων και των ιδεών του.  Με πολλή περίσκεψη μπήκαμε στη μικρή αίθουσα της οδού  Νυμφών, όχι γιατί …κινδυνεύαμε να χαρακτηριστούμε φίλοι του  αμφιλεγόμενου (κάποτε)  Δημάρχου του Ηρακλείου, μα γιατί ξέρουμε καλά τα βιβλία που   μέχρι σήμερα  εξέδωσε και μια παρουσίαση τόσο καθυστερημένη δεν θα πρόσθετε το παραμικρό .

Όμως η ελξη ήταν έντονη και βέβαια απολύτως συναισθηματική, ο Μ.Κ. συνδέεται με τις ηρακλειώτικες μέρες μας,  πιο πολύ ως δημοσιογράφος  και πολιτικός και μετά σαν (κυριολεξία) Δήμαρχος της πόλης μας. Παράξενο (σήμερα) μα κάποτε γινόταν, οι πολιτικοί   δημοσιογραφούσαν  και  οι δημοσιογράφοι δεν εγκατέλειπαν ποτέ τις στήλες τους.  Ο Μανολης Καρέλλης ήταν πολιτικός ,όπως και ο αξέχαστος Θανάσης Σκουλάς από νωρίς, αλλά για να βρούν το μονοπάτι της πολιτικής έγιναν δημοσιογράφοι , ιδρύοντας το περίφημο «ΚΡΗΤΙΚΟ ΦΩΣ».

 

Αργοτερα ο πρώτος έγινε εκδότης της  καθημερινής ΑΛΛΑΓΗΣ και ο δεύτερος δικηγόρος και πολιτικός.   Με κάποια καθυστέρηση ο Μ.Κ. εισήλθε στην πολιτική δια της τεθλασμένης – δεν ήταν ο μόνος.  Αφού απέτυχε ως υποψήφιος βουλευτής, εξελέγη πανυγυρικά και με μεγάλη πλειοψηφία Δήμαρχος Ηρακλείου.  Και έμεινε χρόνια πολλά , μέχρι να βαρεθούν οι πάντες… Μα ο Καρέλλης ήταν και (κυρίως) δημοσιογράφος.   Στο θώκο του Δημάρχου,  δεν ήταν δυνατόν να  ικανοποιήσει όλες του τις  φιλοδοξίες,  να αξιοποιήσει ικανότητες και δυνατότητες.

 

 

Όσο κι αν φαντάζει περίεργο, δημοσιογραφία και πολιτική(κομματική) δεν πάνε μαζί.   Τώρα τοπική αυτοδιοίκηση και δημοσιογραφία είναι απολύτως ασύμβατες.  Ο πανέξυπνος  Μανόλης Καρέλλης το ήξερε αλλά ‘ευκολα το παρέκαμψε. Έσβησε  την δημοσιογραφία, χωρίς να  την εγκαταλείψει  πραγματικά.  Όπως ο σύζυγος  που  απορρίπτει την ερωμένη επισήμως(για τα μάτια) και της ενοικιάζει ( ή αγοράζει)σπίτι.  Το Ιψενικό τρίγωνο επιβίωσε πολλά χρόνια, μέχρι την μεγάλη κρίση (αναπόφευκτη) και την καταστροφή της  ΑΛΛΑΓΗΣ.

 

 

 

Ο Μ.Κ. συμπλήρωσε τον πολιτικό του βίο με το Ευρωκοινοβούλιο, που διορίστηκε  για λίγο (ούτε σύνταξη γι αυτό). Και εβδομηντάρης αποσύρθηκε από όλα,  σε μια ηλικία που αρκετοί (συνταξιούχοι)εισέρχονται στη βουλή.  Ήταν όμως βίαιη η απομάκρυνση, η καλή του τύχη τον εγκατέλειψε νωρίς.  Και ξανάπιασε την πέννα και έπρεπε να κερδίσει τον χαμένο(από την πολιτική) καιρό, χωρίς εφημερίδα, ανέστιος και πένης(ως δημοσιογράφος).  Και στέλνει στις τοπικές φυλλάδες κείμενα και γράφει και κάνει ρεπορτάζ – χωρίς  απήχηση πια. Παρατήρησα την αίθουσα, είδα γνωστούς και φίλους.  Τον Αντώνη  Σανουδάκη, τον Ζαχαρία  Καραταράκη,  τον Γιώργο Γαλενιανό, τον πολεοδόμο Αντώνη  Χουρδάκη…., τον Μάρκο Μαρινάκη,  τ0ν προϊστάμενο τη Βικελαίας   Δημήτρη Σάββα    …

αρκετοί  και εκλεκτοί συλλογίστηκα, ενώ ακουγα το ομιλητή να περιγράφει και να κάνει αναδρομές  στο  παρελθόν που ζήσαμε όλοι.   Τον παρατηρούσα από απόσταση, στρογγυλός, γεμάτος  καλοδιάθετος.  Η έλλειψη ορθοφωνίας δυσκόλευε, μα όχι πολύ. Τα βιδωτά δόντια δεν βοηθούν- τον έιχα κάποτε ρωτήσει , μασέλα και πάλι μασέλα ,  σκέφτηκα . Είμαι 81  δήλωσε (απαθώς) ξεπέρασα το «προσδόκιμον», ναναι τόσο; Γιατί ο συμμαθητής του γνωστός  σκιτσογράφος Γιάννης Ανδρεαδάκης είναι 83 ;    ΟΙ συνάξεις αυτού του τύπου, έχουν χαρακτήρα απολογισμού,  όχι μόνο πολύ προσωπικού.   Σαν να γίνεται σύνοψη και προσπάθεια να αφεθούν οι αμαρτίες μας.  Όλοι μποστά σε όλους,  που γνωριζόμαστε.  Και μισολέμε και εξομολογούμαστε.  Χωρίς πολύ θάρρος,  χωρίς κανένα όμως πάθος, πια.   Πρέπει να γίνουμε αθώοι, εμείς οι εν πολλαίς αμαρτίαις.  Ακόμα κι αν ο παράδεισος δεν είναι …το προσδόκιμον για μας.

 

 

ΣΗΕΙΩΣΕΙΣ:

Ας μην αδικηθεί ο Μ.Καρέλλης, είπαν κάποιοι αντικειμενικοί συμπολίτες,  ήταν ίσως ο πιο φιλότεχνος Δήμαρχος,  καταλάβαινε  όχι μόνο από λογοτεχνία και ποίηση αλλα και μουσική , ενώ οι εικαστικές τέχνες τον συγκινούσαν ιδιαίτερα.  Στο σπίτι του υπήρχαν αυθεντικά έργα ζωγράφων, σημείωσε ο Κ.Κ. που είχε τον κάποτε επισκεφτεί  – ενώ οι λοιποί τοπικοί άρχοντες της Μεταλίτευσης θεωρούν ακριβά  και  τα …αντίγραφα (έργων τέχνης).  Δεν φαίνεται να έχουν άδικο, πέραν του Μουσικού Αυγούστου του Μάνου Χατζηδάκη, το μοναδικό πρωτότυπο  έργο (κάποιου όγκου, μεγέθους) γλυπτικής, είναι στην πλατεία Κορνάρου » Ο Ερωτόκριτος κι η Αρετούσα, του σημαντικότερου κρητικού γλύπτη  Γιάννη  Παρμακέλη,  στήθηκε ( και δημιουργήθηκε)με πρωτοβουλία του.

 

 

ΕΠΙΛΟΓΟΣ:

Σχόλιο που κλείνει το κείμενο για τον Μανόλη Καρέλλη, έστειλε από την Αθήνα ο Γιώργος Ζεβελάκης: «Ακομψες  οι πινελιές στο πορτραίτο του Μανόλη Καρέλλη, αντί σχολίου στέλνω φωτογραφία που μου είχε δώσει κάποτε ο Νίκος Γιανναδάκης, με την παράκληση να την αναρτήσετε»

 

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ ΤΟΥ Β.Ζ.(ΑΛΚΜΑΝ):  Παρουσιάζονται  και εκτιμήσεις  αντίθετες από αυτές που διατυπώνονται σε κείμενά μας – όταν  οι χαρακτηρισμοί είναι στα όρια της  ευπρέπειας, δεν ενοχλούν.  Και είναι  και θετικό να παρουσιάζονται οι διαφορές απόψεων, για να υπάρχει μια πληρέστερη  και πολύπλευρη εικονογράφηση (αν θέλουμε ζωγραφικούς όρους)των προσώπων και των θεμάτων.