Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΕΧΕΙ ΑΔΙΕΞΟΔΑ

 

ΤΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ  ΤΗΣ  ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ…

 

Ο ΑΛΚΜΑΝ δεν “πολιτεύεται” δηλαδή δεν ασχολείται με  την πολιτική φιλολογία  και είναι μακριά από τις πολιτικές  διαδικασίες,   απεχθάνεται  την (απαίσια) γραφειοκρατική νοοτροπία και  τον απωθεί η (άθλια) κομματική πρακτική.

 

Όμως όταν η κατάσταση εκτραχύνεται, όταν (ξανά) αποσταθεροποιούνται τα πάντα – πριν τον μεγάλο σεισμό,  δεν μπορεί να μείνει αδιάφορος.

 

Αμάν πια, πρέπει να κραυγάσει !  Αν τη γη δεν μπορούμε να την σταματήσουμε να τρέμει, τη χώρα μας ας κάνουμε μια προσπάθεια, να μην κατρακυλήσει στον γκρεμ(ν)ό, είναι στο χέρι μας!

 

 

-ΣΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΔΙΕΞΟΔΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ,  λένε οι διάφοροι δημοσιογράφοι, ξεχνάνε  (αν το ξέρουν)  τη Δικτατορία και τον Μεταξά- τις διαιρέσεις, τους εμφύλιους και τις καταστροφές.

 

 

Είναι ίσως η ώρα του πολίτη, αυτού του αφελούς, αμίλητου  που πληρώνει πάντα τα σπασμένα, αγόγγυστα, υπομονετικά.

 

Μπορεί ο Κεμάλ να μην μπόρεσε και ο Γκάτσος με τον Χατζηδάκι να κοροϊδεύουν ότι  “αυτός ο κόσμος ποτέ δεν αλλάζει”, όμως ο κοινός άνθρωπος  έχει την δυνατότητα να  δώσει ένα σκληρό μάθημα,  σε λαοπλάνους και λαϊκιστές,  στα βουτυρόπαιδα που θέλουν να μας διοικούν ( Σαμαράς, Παπανδρέου κλπ) , στους Ναζί, που προσβάλλουν την αισθητική και την ιστορία μας.

 

Και ναι μεν οι εκλογές προσφέρουν τον τρόπο ,  αλλά και χωρίς ψήφους, ο κόσμος μπορεί, με την γνώμη και την στάση και την  συμπεριφορά του,  να βοηθήσει τη χώρα και  να ανοίξει το αδιέξοδο και η Δημοκρατία  να προχωρήσει-να μην προσκρούσει πάλι στους τοίχους να μην πέσει σε βάραθρο.