Τ΄Αυγουστιάτικο φεγγάρι, φέρνει στίχους. Αυτήν τη φορά τελείως απροσδόκητα, μα γίνεται; θα αναρωτηθεί και ο πιο προβληματισμένος. Ναι όλα μπορούν να συμβούν. Στις Τρεις Καμάρες που τις στοίχειωσαν σχεδιασμοί και φιλοδοξίες, σε μιαν άκρη, η έκθεση της Κ.Φ.Αλικαρνασσού. Χρόνια πολλά συνηθισμένοι επισκέπτες της πλησιάσαμε και φέτος, την ώρα που το μεγάλο φεγγάρι του Αυγούστου ξεπερνούσε τις ταράτσες των σπιτιών. Αλλές φορές πήραμε κάτι κεραμικό, τώρα διαλέξαμε ένα κομψό, βιβλιαράκι, είχε στίχους. Διαλέξαμε, σχεδόν τυχαία :
Αφιέρωση: στην Πόπη
Τέλος στεριάς
Έλα πιάσε το χέρι μου στην πόρτα
του δειλινού
Θα σε ξανασυναντήσω πάλι εκεί
να μοιραστούμε το ίδιο πάτωμα
που θα φωτίζει το φεγγάρι
μεσα από την καταρακτώδη βροχή
μεσα στα χρώματα που κυλούν
και γεμίζουν τον αγέρα
δυο φιγούρες χάνονται
Έλα να περπατήσουμε εκεί
που τελείωνει η θαλασσα
κάτω από τη θάλασσα.
το υπογράφει ο Κ.Π.
Ταίριαζαν με την διαθεση της ώρας οι στίχοι του άγνωστου Κ.Π., που διάβαζα περπατώντας μετά από λίγο, στο παλιό βενετσιάνικο λιμάνι. Το φεγγάρι χαμογελούσε ψηλά πιά, πάνω από τις βάρκες και τα πλοία, ένας στίχος είναι ένα ιστιοφόρο για να ανοιχτούμε στο πέλαγος,συλλογιζόμουν.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Η έκδοση έχει τίτλο : «κι ΄όμως … ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ» σχήμα 12Χ17 εκ. και 64 σελίδες. Είναι δωρεά του Συλλόγου Συμπαράστασης Κρατουμένων «ΟΝΗΣΙΜΟΣ».
ΑΛΚΜΑΝ 