Πρώτες μέρες φθινοπώρου, αχ και να ταν και να εμπόρου…
Έρχονται στο νου φράσεις και στίχοι ποιητών. Κι επειδή έχουν εξαντληθεί οι πολύ γνωστοί, ψάχνουμε τους άλλους – που δεν γνώρισαν την μεγάλη δημοσιότητα , δεν μελοποιήθηκαν από διασήμους κι μη «μουσικοσυνθέτες» κι όμως μας αρέσουν και κάποτε μας συγκινούν. Στην πρώτη σειρά των επαρχιωτών, ο Γιώργης Μανουσάκης από τα Χανιά. Διαλέξαμε από την συλλογή του 1988 ΧΩΡΟΙ ΑΝΑΠΝΟΗΣ , που εξέδωσε ο «ΠΡΟΣΠΕΡΟΣ»( εκδοτικός οίκος του άλλου επίσης άσημου, αλλά πολύ καλού ποιητή Τάσου Κόρφη).
ΑΝΑΛΗΨΗ
Μ είχε κοιτάξει μ΄ένα βλέμμα
μενεξελί κάτω απ΄τον ήλιο.
Είχε περάσει πλάι μου τόσο κοντά
που η γύμνια της μ΄είχε δροσίσει.
Κοίταζα τη διπλή σειρά των πατημάτων της
στην άμμο, ώσπου δεν έβλεπα
πια ίχνη. Είχαν οι φτέρνες ανασηκωθεί
κι ανέβαινε ένα – ένα τα σκαλιά
του μεσημεριού, ώσπυ χάθηκε
πίσω από κάποιο συννεφάκι
που το΄χε φέρει πάνω από τον κόρφο
το μελτέμι.
ΑΛΚΜΑΝ 