Με τις (τους)“Χρόες” συναντιόμαστε στο κέντρο αλλά και τα περίχωρα και μας συγκινούν γιατί προσπαθούν εκεί που οι άλλοι απογοητεύονται και μας ενδιαφέρουν γιατί ανοίγουν σελίδες μεγάλης αξίας με προσοχή και ευλάβεια. Τους συμπαθούμε, όταν βλέπουμε νεανικά πρόσωπα με καθαρή ματιά και άλλα κάποιας ηλικίας με ρυτίδες, σαν χαράγματα ξυλογραφίας.
Μα θα τα καταφέρουν με τον αντισυμβατικό Αλεξανδρινό; Μετά τον Δημήτρη Μητρόπουλο, απέτυχαν όλοι από τον Χατζιδάκη ως τον Γλέζο.
Ήταν φυσική η αμφιβολία, μα όταν ξεκίνησε η παράσταση, άρχισα να σημειώνω στο φωτεινό μου μπλοκ.
Μ΄άρεσε το πιάνο με την συνοδεία του(χορωδία) του άναρθρου λόγου και οι λέξεις χωρίς μελωδία…
ο ελαφρός άνεμος, ακολουθούσε το τραγούδι και πρόσθετε κυματισμούς. Το φλάουτο ακολουθούσε πιο παιγνιδιάρικο.
…ΣΩΜΑ ΘΥΜΗΣΟΥ
Μπορεί να ναι αισθηματικός ο Καβάφης, αναρωτιόμουν…
…Λαμπρά μαβιά και κίτρινη όχθη…
Ο Μουσικός έβρισκε δρόμο, μα πως; Η έκπληξη ήταν μεγάλη.
Ίσως βοηθάει η φιλολογική του σκευή, η γνώση του “Ηδυσμένου” λόγου…
Μετά από καιρό πλησίαζα την άδολη ποίηση με έκπληξη, ο μουσικός έκανε τον διαμεσολαβητή με άπειρη προσοχή και γνώση και ταλέντο.
ΕΠΕΣΤΕΦΕ…
Ήταν αισθηματικός λοιπόν ο Αλεξανδρινός;
ΔΕΝ ΘΑ ΒΡΕΙΣ ΑΛΛΕΣ ΘΑΛΑΣΣΕΣ…
Απαγγελία με μέτρο και ήθος ( σπάνιο τις μέρες τις υποκρισίας) η χορωδία σοβαρή οι γραμμές των ήχων ήσυχες.
Το πιάνο δίνει τον τόνο, τον διασκελισμό, καθορίζει τα βήματα και τις πιρουέτες των ήχων…
Ένα τηλεφώνημα διέκοψε για μένα την συναυλία κάτι ξαφνικό, ευτυχώς όχι αδιόρθωτο…
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
Αντιγράφουμε από το πρόγραμμα τους χορωδούς: Κ.Δαλαβέρος-Δ.Καλοψικάκης-Ν.Καμπιτακης-Μ.Καψετάκη-Β.Κριτσωτάκη-Ε.Μαραβέλια-Δ.Μαράκη-Ν.Μαυρουδή-Μοσχόβη-Κ.Νταϊλιάνη-Χ.Περβολαράκη-Ν.Ρεθυμιωτάκη-Ε.Ρέντζου-Π.Τζαβλάκη-Ρ.Τουτουντζάκη-Ε.Φθενάκη
Στο Τραγούδι: Μ.Κουσουλάκου, στο φλάουτο:Λ.Μπαμπαλετάκη,στην κιθάρα:Δ.Καρελλάκη,στο πιάνο ο συνθετης Δ.Σφακιανάκης
Στην επιμέλεια Τ.Ματθαιάκη και Μ.Χαλκιαδάκη στα έντυπα Α.Λαδιανού
ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΦΙΣΑ ΤΗΣ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
|
|||||||||
ΑΛΚΜΑΝ 