ΛΑΦΙΝΑ ΕΠΤΑΜΗΝΙΤΑΚΗ : CASA MALAPARTE – («Η ΣΗΜΕΡΟΝ ΩΣ ΑΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΩΣ ΧΘΕΣ»-1)

ΛΑΦΙΝΑ ΕΠΤΑΜΗΝΙΤΑΚΗ : CASA MALAPARTE – («Η ΣΗΜΕΡΟΝ ΩΣ ΑΥΡΙΟΝ ΚΑΙ ΩΣ ΧΘΕΣ»

αφιέρωση: Στην Ντίνα Σ.

Ο Νοέμβριος έφερε και μια ευχάριστη έκπληξη,  την εργασία της Λαφίνας Επταμηνιτάκη για την περίφημη βίλα  Malaparte –  τελείως άγνωστη σε μάς.  Σκύψαμε στα βιβλία (του διαδικτύου) βρήκαμε ποιος ήταν αυτός ο ΜΑΛΑΠΑΡΤΕ και τι έκανε, είδαμε το παράξενο οικοδόμημά του. Άρχισαν να ξεκαθαρίζουν όλα, πως και γιατί μαι νεαρή τελειοφοιτος της Αρχιτεκτονικής  συγκινήθηκε και ασχολήθηκε με το οικοδόμημα του Ιταλογερμανού συγγραφέα και δημοσιογράφου.

 

Αν οι εικαστικές τεχνες εχουν ανάγκη συγκέντρωσης και μελέτης,  η Αρχιτεκτονική πρέπει να επεκταθεί και σε πολλούς τομείς της επιστήμης και της γνώσης (γενικότερα) αλλά και της κοινωνικής πρακτικής και των σχέσεων των ανθρώπων και των ιδεών τους.

Η νεαρή σπουδάστρια τα κατάφερε όλα , πήγε παντού μάζεψε στοιχεία και σχεδίασε  (συνεθεσε)  τα πάντα. Το βιβλίο της για το σπίτι του ΜΑΛΑΠΑΡΤΕ, είναι μια μονογραφία που ανασυνθέτει προβληματισμούς  και τάσεις της  εποχής του μεσοπολέμου, τοποθετεί την αρχιτεκτονική στο κέντρο ενός  κόσμου που καταρρέει και ανασυντίθεται.

Έχοντας μιαν αίσθηση της δικής της εποχής, χρησιμοποιεί το παράδειγμα της βίλας του συγγραφέα, για να εκθέσει τις σκεψεις της για την σημερινή αρχιτεκτονική και το μέλλον, με μια ματιά πλάγια και πολύ οξεία.

 

Είναι δυνατή η τέχνη της Αρχιτεκτονικής χωρίς αίσθημα και ιδέες;  Μόνο το ερώτημα είναι αρκετό να για αποκλεισθούν οι τεχνοκτατικές αντιλήψεις , για να πριορισθούν οι συντεχνιακές απόψεις,  για υπονοηθούν απαντήσεις που είναι πιο κοντά στην ελεύθερη σκέψη, στην πνευματική εγρήγορση.

Το περίφημο κτίσμα πάνω στον αφιλόξενο βράχο, δίνει αφορμές για μαι αναδρομή στην ιστορία και τις τέχνες, από τη λογοτεχνία μέχρι την ακραία ποίηση.

Ο 21 ος αιώνας, πρέπει να κατεδαφίσει τον μεταμοντερνισμό,  που πνέει τα λοίσθια, να ανοίξει νέους δρόμους.  Γίνεται χωρίς να ανατρέξει στο περελθόν;

Μάλλον όχι, το καταλαβαινει η Λαφίνα και κάνει μια εκτεταμένη αναδρομή στις τεχνοτροπίες και τις πρωτοπορείες του προηγούμενου αιώνα.   Ίσως πρέπει να παρατηρήσει κανείς ότι δεν μεταφέρονται όλες οι τάσεις από τέχνη σε τέχνη.  Ο σουρεαλισμός που χαρακτήρισε τη ζωγραφική και  (εδώ) στην Ελλάδα την ποίηση, δεν είχε σημαντικό αντίκρυσμα στην Αρχιτεκτονική. Όμως η έρευνα της νέας σπουδάστριας, έφερε εξαιρετικές αναλύσεις και πολύτιμα συμπεράσματα γνωστών (και άγνωστων) συγγραφέων και καλιτεχνών.

 

Όμως το πρίσματης ήταν σαν καλλιδοσκόπιο, πρισματικό και πρωτότυπο, γύριζε για να δείξει πολλά και να αναιρέσει περισσότερα.  Ο πλούτος των σχημάτων και των εικόνων έφερνε παιδική ταυτότητα και αθώες εκδοχές.

Η Αρχιτεκτονική πρέπει να ψάξει βαθιά, να σχεδιάσει πρωτότυπα, να ανατρέξει και να ανατρέψει κατεστημενες ιδέες και ακλόνητες εκδοχές – για να βρεί τις αναγκαίες διαστάσεις της.

 

Η Λαφίνα, έδειξε πως προχωράει χωρίς πολύ φόβο, με την περίσκεψη που χρειάζεται και το θάρρος,   για να καταλάβει και να σχεδιάσει για μας. Όχι το περίκλειστο κτίριο του Μαλαπάρτε, το ανοικτό και ελεύθερο οικοδόμημα που μας ταιριάζει – με τις φυγές που είναι αναγκαίες και τη συγέντρωση, την ευαισθησία που έχουμε ανάγκη : για να συναντηθούμε, για να βρεθούμε – να μην χαθούμε στην αποξένωση και το χάος.

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ :

(1) Ποιητική συλλογή του Α.Εμπειρίκου

¨Ολες οι φωτογραφίες είναι από την εργασία της Λαφίνας Επταμηνιτάκη, όπως και τα αποσπάσματα (λεζάντες κυρίως)

Το διαδίκτυο προσφέρει πολλά στοιχεία για το θέμα, για όσους ενδιαφερθούν. Θα ταν χρήσιμη μια έκδοση της μονογραφίας της Λαφίνας Επταμηνιτάκη,

 

Ψάξαμε να βρούμε στοιχεία βιογραφικά και φωτογραφίες της Λαφίνας Επταμηνιτάκη, δεν τα καταφέραμε – είναι εξ άλλου τόσο νέα, που θαπρεπε να αποφύγουμε πολλά, όμως μια φωτογραφία (για την ηλικία της) προσθέτει  κάτι (για πολλούς οχι απαρταίτητα) σημαντικό. Και καθώς δεν μπορούμε να εντοπίσουμε ούτε την κατοικία της ούτε την πόλη που βρίσκεται αυτόν τον καιρό, μπήκαμε στο διαδίκτυο. Είναι γνωστό πόσο πολύ σνομπάρουν το facebook και τo Twiter  οι καλλιτέχνες και οι διανοούμενοι, τι να κανε η Λαφίνα;  Μα κρύφτηκε κάπως , όμως νομίζουμε ότι την πλησιάσαμε πολύ: Ιδού τι βρήκαμε: Αντί για Λαφίνα ,La Fin…νάναι αυτή;

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Θα ήταν σοβαρή  παράλειψη να ξεχάσουμε τον Κωστή Πανηγύρη, αρχιτέκτονα και καθηγητή της Λ.Ε., που ήταν επιβλέπων της εργασίας της. Η εξαιρετική δουλειά της τίμησε τον δάσκαλό της, που  είναι κι ο ίδιος (όπως  είδαμε από τα έργα του στο ιντερνετ) ταλαντούχος και δημιουργικός.