Πριν λίγες μέρες πολύς κόσμος μαζεύτηκε στην αίθουσα του ΤΕΕ Αν.Κρήτης για να τιμήσει την Αρετή Μεθυμάκη, που τέλειωνε την υπηρεσακή της θητεία στο ΤΕΕ. Ενας από τους ομιλητές (και παλιός Πρόεδρος) ο Γιώργος Γαλενιανός, έδωσε με πολύ αδρές πινελιές το πορτραίτο της τιμόμενης. Αντιγράφομε, κύρια σημεία της ομιλίας του.
ΑΝΑΖΗΤΩΝΤΑΣ ΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ
Θυμάμαι οτι πολλές φορές – όλα αυτά τα 22 χρόνια-
Περνούσα απο το υπόγειο τη βιβλιοθήκη του ΤΕΕ/ΤΑΚ όπου είχε η Αρετή το βασίλειο της, για να συζητήσουμε (…). Συνήθως βέβαια, την επικαιρότητα και πήγαινα όταν με απασχολούσε κάποιο πρόβλημα. Για να ακούσω την εύθυμη, γάργαρη φωνή της που ήμουν σίγουρος, ότι θα με ταξίδευε εκεί που είχε ταξιδέψει αυτή. Να μου μεταφέρει το κέφι της, τη ζωντάνια και το πείσμα της.
Έχει πάντα κάτι να σου πει, προσωπικό της βέβαια αλλά που σίγουρα κατά ένα περίεργο τρόπο σε ενδιαφέρει και σένα. Είτε είναι ένα ταξίδι που έχει κάνει στην Ινδία και τι είδε εκεί. Είτε για τη σχέση κάποιων ανθρώπων και πως εξελίχτηκε στη διαδρομή του χρόνου. Ξεκινούσε έτσι άσχετα και σου έδινε ιδέες….Είναι χείμαρρος….ιδεών, απόψεων, θέσεων, διασταυρώνει θρησκείες, τόπους, χώρους και ανθρώπους.
Εμένα σίγουρα με ωφελούσε πολύ η κουβέντα με την Αρετή, γιατί με ξαλάφρωνε απο το πρόβλημά μου και μου φώτιζε μια πιθανή πλευρά του που δεν είχα καταλάβει. Έχει αυτή τη δύναμη, δεν ξέρω αν το ξέρει και ίδια, να σου μιλάει με όποιους συνειρμούς της δημιουργεί η παρουσία σου – και φυσικά άσχετους με ότι θα ήθελες εσύ να της πεις – και στο τέλος η συζήτηση να εξελίσσεται σε μία εφ’ όλης της ύλης εποικοδομητική ανταλλαγή απόψεων.
Φυσικά μιλώ κατα βάση για την Αρετή, σαν φίλη και συζητήτρια – συνομιλήτρια και αφήνω την πλευρά της υπηρεσιακής βοήθειας, σε θέματα καθημερινά, πρακτικά. Γι αυτό το θέμα θα πώ μόνο μία λέξη. Δοτικότητα. Για να το πώ πιο απλά «ΣΚΙΖΟΤΑΝΕ». Και φυσικά όχι μόνο για μένα. Για ΟΛΟΥΣ. Είμαι σύγουρος γι’ αυτό και το ‘χω τσεκάρει. Γι αυτό άλλωστε είμαστε τόσοι πολλοί μαζεμένοι εδώ.
(…) το βιογραφικό της;
Γεννήθηκε στην Πάνω Βάθεια, ένα μικρό χωριό κοντά στο Ηράκλειο, από γονείς αριστερούς. Πολύ μικρή, στα πέντε της χρόνια αποχωρίστηκε την οικογένεια της, τον αγρότη και κρεατέμπορο πατέρά της, την Μικρασιάτικης καταγωγής μητέρά της και τον κατά ένα χρόνο μικρότερο αδερφό και βρέθηκε στην Καλλιθέα, το προάστειο των Αθηνών, να μεγαλώνει με την θεία και τα ξαδέρφια της.(…) έλεγε:
«θα πάρω ένα γάιδαρο και μία κατσίκα για να γυρίσω τον κόσμο»
(…)Η ίδια λέει για τον εαυτό της ότι έχει μία τάση φυγής- από τι; ρώτησα
– από τίποτα! Μου απαντά
– Είναι η περιέργεια λέει. Την έχω ακόμα, και θα κάνω τον δρόμο του Santiago di Combostella – μόνη μου !!!
Στο Ηράκλειο επιστρέφει στα 12 της χρόνια και φοιτά στο Γυμνάσιο θηλέων, (…) πεθαίνει το 1968 ο πατέρας της.
Όμως η Αρετή θέλει να φύγει!(…)
Στηρίζεται όμως στο πείσμα και τη θέληση της να σπουδάσει, να μάθει, να ταξιδέψει, να ξεφύγει. Φεύγει τελικά(…) οθείος την προτρέπει για την Αρχιτεκτονική όταν βλέπει οτι αρέσει στην Αρετή να ζωγραφίζει.
Όλο το διάστημα των σπουδών της, (…)Δουλεύει για να ζήσει και να σπουδάσει(…)
Έχει δουλέψει όμως και σε σιδερωτήριο και ακόμα δασκάλα μαθηματικών σε παιδιά δημοτικού. Πέρασε μια μεγάλη κρίση το 1973, αφού έφτασε στο σημείο να σκεφτεί να αφήσει τις σπουδές (χρωστούσε 17 μαθήματα).
Τι έκανε; Κατέληξε εθελόντρια-νοσοκόμα στην Αγγλία.(…)
(…) τελειώνει τις σπουδές της το 1976.
(…)
Στο γραφείο μας βρέθηκε το 1978.
(…) αμέσως απασχολείται σε μια πιο μονιμη και σταθερή δουλειά στο Τεχνικό Επιμελητήριο.
Η Αρετή, το πρώτο διάστημα της δουλειάς στο ΤΕΕ, συνεργάστηκε για μερικούς μήνες και με το γραφείο του Βασίλη Ζεβελάκη- Σήφη Καμάρη και Κώστα Ασλάνη.(σημ. alkman: Ρ.Χούρδου 4)
(…)
Η Αρετή ήταν πάντα εκεί που τη ζητούσε η εκάστοτε Διοικούσα Επιτροπή και φυσικά πάντα κοντά στους συναδέλφοθς. Συνεπής,σοβαρή, υπεύθυνη εκτελούσε τις ποικίλες αποστολές που της ανέθεταν, είτε σε ομάδες εργασίας, είτε σε γραμματειακή στήριξη, είτε αλλού.
(…)
Γνωρίστηκε με τον Βαγγέλη Άγα , παντρευτήκανε τον Σεπτέμβριο του 1989 (…) απέκτησε από τον γάμο αυτό μια κορούλα – την Ειρήνη, όνομα αφιερωμένο στην ειρήνη του κόσμου(…)
Άφησα τελευταίο το κεφάλαιο ΤΑΞΙΔΙΑ, από το οποίο ξεκίνησα.(…)
-Το 1974 πηγαίνει εθελόντρια – εργαζόμενη στο Νοσοκομείο παραπληγικών στην Αγγλία και ήδη σας μετέφερα την εμπειρία της από εκεί.
– Το 1985, στα πλαίσια του Διεθνισμού πηγαίνει με πρόσκληση της Πρεσβείας της Κούβας, στην Κούβα μαζί με μιά αντιπροσωπεία εθελοντών από την Ελλάδα και την Ευρώπη, για 40 μέρες.
Κουβάλησε μια ελιά από την Κρήτη και τη φύτεψε στην Αβάνα.(…)
-Το 1986 ταξιδεύει με βάση μια αντίστοιχη πρόσκληση της επαναστατικής κυβέρνησης των ΣΑΝΤΙΝΙΣΤΑΣ της Νικαράγουας, βρίσκεται στη Μανάγκουα να μαζεύει καφέ(…)
– Το 1989 ταξιδεύει με φιλικό δικαστικό ζεύγος στην Ν.Α. Ασία για πάνω από ένα μήνα.(…)
– Το 1993 ξεκινά την περιπέτεια με την ΙΝΔΙΑ όπου με Ιταλική παρέα, επισκέπτεται την επαρχία Nadu στη Νότια ΙΝΔΙΑ, την περιοχή των Ταμίλ. Βέβαια οι Ινδοί έχουν αρχαίο πολιτισμό, πολλές θρησκείες, ναούς ………
(…)
-Το 1999 κάνει το δεύτερο ταξίδι στην Ινδία για να παραστεί σε Ινδικό γάμο, που ήταν προσκεκλημένη στο Ν. Δελχι και παίρνει μαζί της και τη μικρή Ειρήνη- 10χρονο παιδί τότε.
-Το 2000 κάνει το τρίτο και τελευταίο ταξίδι της στην Ινδία, στο Βορειοανατολικό τμήμα της Ινδίας, παρέα με Έλληνες και Ιταλούς φίλους. Φτάνει στις πρόποδες των Ιμαλαϊων – σε υψόμετρο 4000,0 μέτρων.
(…)
Όταν ρωτώ την Αρετή, τι είναι αυτό που παίρνει από τα ταξίδια της, τι ψάχνει τέλος πάντων τελικά και ανακατεύει όλο το κόσμο και δεν κάθεται ήσυχη να μεγαλώσει το παιδί της, να νοικοκυρέψει τη ζωή της, μου απαντά με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
– Κάθε φορά που ταξιδεύω, βλέπω διαφορετικά τον κόσμο. Ταξιδεύω βέβαια, μόνη ή με παρέες, όχι με γκρούπ.
Ψάχνω τις έννοιες… Καθαρίζει το μυαλό μου.
(…)
Έφτασα κοντά στα Ιμαλάια – την κορυφή του κόσμου και είδα κάπου χαμηλά ένα χωριό με τσίγκινα σπίτια. Σκέφτηκα….Πως μπορεί να επιβιώνει ο άλλος με το τίποτα .
(…)
Εδώ όμως τελειώνει η παρουσίαση του «ΔΡΟΜΟΥ ΤΗΣ ΑΡΕΤΗΣ» από την πλευρά μου.
– Μια διαδρομή που χάραξε η ίδια ακολουθώντας πάντα το ένστικτό της, το πείσμα της, τη χαρά της ζωής από την οποία είναι γεμάτη. Την πίστη και την αγωνιστικότητα της, ότι όλοι αξίζουμε μια ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΖΩΗ.
ΑΛΚΜΑΝ 
Η Αρετή είναι ένα μάλαμα. Και συγχαρητήρια σε σας που σκεφτήκατε μια τέτοια εκδήλωση. Να σημειώσω ότι χάρη στην Αρετή το ΤΕΕ Ανατολικής Κρήτης διατήρησε αυτό τον πλούτο από το αρχείο του Κιτσίκη και έδωσε τη δυνατότητα στο ΤΕΕ κεντρικά, σε ιστορικούς και άλλους μελετητές αλλά και σε φοιτητές να αξιοποιήσουν το αρχείο είτε με τη φυσική τους επίσκεψη ή με τη βοήθεια της Αρετής από μακριά. Η Αρετή για τη βιβλιοθήκη και για το αρχείο του τμήματος (έχει κι άλλο πλούσιο υλικό και το γνωρίζετε οι Ηρακλειώτες) έχει κάνει πρωτοπόρα δουλειά. Να είναι πάντα καλά.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!