Ημέρα του «δυτικού»αγίου των ερωτευμένων, η κ.Σοφία Λιλιμπάκη μας έστειλε το ποίημα που αντιγράφουμε, σχετίζεται πιθανόν με την Θεά του Έρωτα, σχεδιασμένη από έναν μεγάλο της Αναγέννησης – ας χαρούμε το ζωγραφικό έργο (αριστούργημα) αλλά και τους στίχους του ξεχασμένου Ηρακλειώτη ποιητή (δημοσιεύθηκε στο λογοτεχνικό περιοδικό «Ποιητική Τέχνη» στα 1948).
Αφιέρωση: στους ερωτευμένους και στους αισθηματικούς
ΕΡΩΤΑΣ Μ ΈΝΑ ΠΙΝΑΚΑ ΤΟΥ ΜΠΟΤΙΤΣΕΛΛΙ
Κοίταα κι ως να΄ταν φίλημα το εκστατικό μου βλέμμα
Ως να ΄ταν άηχη προσευχή ξεχειλισμένη δάκρυα
Ταξίδι σ΄ενός δεύτερου κόσμου πιο αγνού τα μάκρια,
Όπου άνθιε η σάρκα ως από φως, από τραγούδι το αίμα.
Πάντα μονάχος. Κι έσκυβα στο οβάλ του αρχαίου τεχνίτη,
Σαν σε πηγάδι μαγικό, που εχει ψυχή στα βάθια.
Πανόμοια είχε την έκφραση, την άχραντη ηδυπάθεια
Κι όλον της Μακρινής Θεάς το δυνατό μαγνήτη.
Το πάθος μου ανεμπόδιστο, ρίπισμα αβρό ευωδάτο,
Σαν θυμιάματος αχνός, αγαλινά αναβρούσε
Απ΄τ΄αναμμένα μάτια μου- κι αυτή χαμογελούσε.
Λύτρωση, ακέρια λευτεριά, δε χάρηκα εδώ κάτω
Έξω απ΄τον έρωτά μου αυτόν. Σωπούσαν όλα εντός μου
σωπούσε η ελπίδα, η θύμηση, πέρα η βοή του κόσμου.
Μόνη άνθιε η αγάπη, ανέγγιχτη απ΄τη φλόγα των πραγμάτων.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
ΑΛΚΜΑΝ 