Η συλλογή » ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΕΣ της κ. Μαρίας Ζαμπετάκη Χρυσού, έφτασε πριν λίγες εβδομάδες, διαβάσαμε στο διπλωμένο εξώφυλλο : «Γεννήθηκα στο Ρέθυμνο, στα εκοσιένα μου ήμουν πτυχιούχος, εργαζόμενη και παντρεμένη, πάντα βιαστική κυνηγώντας όνειρα που σχεδόν πάντα μου ξέφευγαν…»
Ξεφυλλίσαμε το βιβλίο, σημειώσαμε ότι μας άρεσε περισσότερο και αντιγράφουμε για να δώσουμε στους αναγνώστες του alkman.gr την δυνατότητα να κρίνουν την ποιητική εργασία της.
Διαλέξαμε τα παραδοσιακής μορφής ποιήματα, για να φανεί και η δυνατότητα της ποιήτριας, εκεί που δεν αρκεί η καταγραφή μιας ιδέας ή ενος αισθήματος ή μιας εικόνας, χρειάζεται και επεξεργασία και τεχνική και βέβαια λογοτεχνική σκευή και γνώση.
ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ
Στο δρόμο με τις πικροδάφνες περπατούσα
και γύρισε ο νους μου στα παλιά
σε χρόνια παιδικά, ευτυχισμένα
γεμάτα ομορφιά κι ανεμελιά
Το άρωμά τους σ΄έφερε κοντά μου
με χάιδεψες σαν ρούχο μεταξένιο
ένοιωσα την ανάσα σου κοντά μου
κι είδα ξανά τον κόσμο πουπουλένιο.
Έτσι τον ένοιωθα τον κόσμο μου πατέρα
έτσι τον είχες φτιάξει εσύ, για μένα
κι εγώ ούτ΄ένα ευχαριστώ ποτε δεν σούπα
για όσα, για μένα, είχες καμωμένα.
Τώρα που έφυγες κι απόμεινα μονάχη
πάντα η σκέψη μου σε σένα τριγυρίζει
και νοερά σου λέω ευχαριστώ
για όσα στη ζωή μούχες χαρίσει
αχ, να ξαναγινόμουνα παιδάκι
νερό να μού δινες στις χούφτες σου να πιω
στα χέρια σου ταδυο τ΄αγαπημένα
να ξέρω πως μπορώ να στηριχτώ
ΣΠΙΤΙ ΠΑΛΙΟ
Ας ήταν τώρα πίσω να γυρίσω
και στα στενά σοκάκια να χωθώ
την πόρτα του κηπάκου μας ν΄άνοίξω
και στην αυλή τη δροσερή μας να βρεθώ
Την πόρτα την παλιά μας να περάσω
την ξύλινη τη σκάλα ν΄άνεβώ
και να ξανάβρω την αγκάλη σου μανούλα
σ αυτήν να γείρω και να ξαναγεννηθώ
Να νοιώσω πως ξανα΄γινα παιδάκι
και μεσ΄τα χέρια συ γλυκά να κοιμηθώ
και να ξυπνήσω μόνο με μιαν έγνοια
να μην σε ξαναχάσω και χαθώ
ΑΛΚΜΑΝ 