ΕΡΧΟΥ ΚΑΙ ΙΔΕ
(Κείμενο του Φίλιππου Γιανναδάκη, που διαβάσαμε στην εκτός εμπορίου έκδοση του βιβλίου του με τον τίτλο «¨Ερχου και ίδε»).
Σημειώσεις /Σάββατο ,2 Αυγούστου 2014
Το κείμενο από το βιβλίο «Έρχου και ίδε», με έφερε στο σπίτι του καπετάν Χαραλάμπη, που ήμουν βέβαιος ότι θα συναντήσω τον μικρότερο γιο του,τον Φίλιππο Γιανναδάκη. Χτύπησα την πόρτα προσεκτικά, αφού έψαξα αρκετά την άκρην αυτή της γειτονιάς της «Χανιώπορτας», με υποδέχθηκε πολύ εγκάρδια ο ευγενικός φίλος, που με παρουσίασε στον γέροντα πατέρα του, πριν με οδηγήσει σ΄ένα τραπέζι με καθαρό φαντό τραπεζομάντηλο κι αγριολούλουδα, για να συζητήσουμε το θέμα που με ενδιέφερε: την ανάρτηση στο site alkman.gr ενός εξαιρετικού κειμένου από το βιβλίο του(τίτλος ΕΡΧΟΥ ΚΑΙ ΙΔΕ εκδόσεις ΔΟΜΟΣ, εκτός εμπορίου).
´Ενα ποτήρι κρύο νερό, γλυκό κατά την ακατάλυτη (και όμορφη )συνήθεια και πέρασμα στο ζήτημα, που γρήγορα τέλειωσε.
Σαν σήμερα ήταν τα γενέθλια του Νίκου, παρατήρησε ο Φίλιππος , με άκρα προσοχή στις λέξεις,που η ευαισθησία του είχε τυλίξει προσεκτικά, σαν το αντίδωρο της Κυριακής,να μην τις αλλοιώσει η συγκίνηση. ´Ολα άλλαζαν σιγά σιγά, κι όλα ηταν ίδια. Ο Φίλιππος μιλούσε με τη σοφία και τον ήπιο τόνο του Νίκου, ο πατέρας του ξεκουράζονταν στο άλλο δωμάτιο, η μάνα του δεν ακουγόταν, με κάτι θα καταγίνεται(σκέφτηκα).
Όταν γυρίσαμε στο καλό σαλόνι, μας περιμένε η κυρία του σπιτιού, η σεβάσμια γλυκύτατη Σοφία, ηταν σιωπηλή.
Το γένος Ιερωνυμίδη είπε ο γιος της, κι έδειξε μια παλιά φωτογραφία στον τοίχο. Παρατήρησα την αρχοντική της μορφή, ένα ριπίδι ρυτίδων στα μάτια, τα σφιγμένα χείλη, την έκφραση που δεν μπορεί να προσεγγίσει κανείς, δεν περιγράφεται.
…
Μεσημέριασε, το φως έδωσε σκιές κι εξαφάνισε τα πάντα, έμειναν μόνο δυο εικόνες η μάνα Σοφία Γιανναδάκη κι ο πρώτος της γιος ο Νίκος .
…
Στο βιβλίο του ο Φιλίππος είχε περιγράψει, αχνά υπαινικτικά αλλά με εξαιρετική επιμέλεια και μεγάλη συγκίνηση τη μια , τη μάνα του.
Την άλλη, τον Νίκο, τον σχεδίαζαν οι αναμνήσεις μας (και των δυο), με τόση ακρίβεια και ενάργεια, με ένταση και λύπη – που έφερναν πόνο.
…
Ζούμε με όλους, αυτοί που έφυγαν δεν χάθηκαν- η σκέψη καθοδηγούσε τα βήματα μου καθώς απομακρυνόμουν, από το αρχοντικό των Γιανναδακηδων.
ΑΛΚΜΑΝ 