ΜΑΡΙΝΑ ΚΕΦΑΚΗ ΒΑΡΔΑ, ΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΜΕΤΑ
Ήταν χτες , κι όμως…
Λείπει καιρό, το ημερολόγιο λέει ψέματα στην καρδιά μας. Ο καιρος ειναι καρφωμένος, ακίνητος, τα αισθήματα φουσκωμένος ποταμός συγκίνησης, που μας πνιγεί.
Η πραγματικότητα, το όνειρο που γίνεται εφιάλτης.
Μα τίποτα δεν χάνεται, κ´αθε Ψυχούλο ειναι μαζεμένο, κάθε ανάμνηση κρατημένη, δεν θα μας νικήσει ο καιρός. Κατω απο τα πράγματα απλώνεται η θάλασσα που πέρασε, με
κύματα πράσινα και γαλάζια και καράβια με κατάλευκα πανιά. Η Μαρινα θα ταξιδεύει π´αντα μαζί μας κόντρα στον καιρό εν´αντια στο κύμα.
Σε κ´αθε κατάρτι ειναι κρεμασμένο ´ενα αστέρι, σε καθε σκοινί ´ειναι ενας κόμπος από την καρδιά μας, στο τιμόνι η λαχτάρα και η φαντασία μαςκι ´η πυξίδα κι ο εξαντας δείχνουν μια κατεύθυνση που είχαμε κάποτε σχεδιαΣει.
…
Ήσουν λουλούδι της αυγής
της Δύσης μανουάλι
φλουρί Κωνσταντινάτο μου
θαλασσινό κοράλλι
…
Η λύπη ειναι ´ενα καλάθι που δεν άδειαζει , η αγάπη ειναι το κεμέρι το πιο πολ´υτιμο, η μνήμη χίλια κομμάτια στο Πασλ της καρδιάς μας. Δεν θα κάνουμε ποτέ λαθος, κάθε κομματάκι θάναι στη θέση του, η εικόνα της θάναι μαζί μας, κ´αθε στιγμ´η που την εχουμε ανάγκη.
ΑΛΚΜΑΝ 