ΚΑΤΕΡΙΝΑ ΕΙΤΡΟΠΑΚΗ , ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ – ΒΙΒΛΙΟΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ
Στο καφενείο Χελιδώνη, σε μια κάθετο της Λεωφόρου Καλοκαιρινού, που “βγαίνει” στην εκκλησία των Αρμένηδων.
Η κ. Κατερίνα Επιτροπάκη και το βιβλίο της “ ΟΙ ΛΟΙΠΟΙ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ”, διηγήματα. Την είχαμε γνωρίσει μια μέρα πριν στο ίδιο μέρος,
μάθαμε ότι ήταν κόρη ενός παλαίμαχου Ηρακλειώτη δημοσιογράφου του Νίκου Επιτροπάκη, που τον θυμόμαστε όχι για τα ρεπορτάζ ,
αλλά για τα στιχάκια του. Ο Αντώνης Χελιδώνης, μα ς σύστησε την συγγραφέα, το όνομα του πατέρα της ήταν αρκετό για να μας
φέρει στο μικρό μαγαζί της παρόδου της κεντρικής εμπορικής Λεωφόρου, την Τετάρτη, 29-10-2014.
Πλησιάσαμε καθυστερημένοι το καφενείο,
ήταν πια 8 μμ η παρουσίαση είχε τελειώσει. Κοντά στην είσοδο ένας ηλικιωμένος κύριος, ασπρομάλλης, με μια γλύκα στο καθόλου φανερό χαμόγελό του.
Θα΄ταν ο δημοσιογράφος των φοιτητικών χρόνων, πως να μην πάω πίσω. Σαν να σκάβω τον τύμβο της Αφμφίπολης, το κλίμα με υποχρέωνε,
η βαβούρα κι ο καπνός. Χειρονομίες, δάκτυλα να κόβουν τους τοίχους, καπνός τσιγάρα μισορουφηγμένα.
Ο Αντώνης Χελιδώνης χαλαρός,
μαύρο γιλέκο αλογοουρά κοντή, κάποια κυρία μαυροντυμένη με μεγάλα μάτια, μια μεταλλική πεταλούδα στο λαιμό της, σκορπίζει σκόνη και σπίθες.
Ασχολείσαι με το θέατρο ακούω να μιλάνε πίσω μου. Οι καρέκλες ζικ ζακ (τοποθετημένες) και οι θαμώνες όρθιοι δεν είναι άσχημα έτσι.
Ο παλιός δημοσιογράφος απόμακρος, δεν τον ξέρει πια κανείς εδώ – ξεπέρασε κάποτε την επαρχιακή δημοσιογραφία, απέκτησε όνομα –
έγραψε τραγούδια έκανε πολλά. Τώρα με την οικογένεια του γύρω του νοιώθει καλά. Αγόρασα το μικρό βιβλίο, ακούγεται βαρύ ρεμπέτικο,
ο Μάρκος κι ο Βαρώνος…Βαβούρα ίδια πάντα, η διάθεση δεν απογειώθηκε – ακούγονται τρανταχτά γέλια. Στο βάθος κυρίες
στρογγυλοκάθονται στο μπαρ – τεζιάκι μάλλον, θα δω αύριο το βιβλίο. …
Και ώ του θαύματος, τα διηγήματα της Κατερίνας Επιτροπάκη με κέρδισαν.
Είμαι μάλλον ανεκτικός άνθρωπος, μα δεν διαβάζω εύκολα ούτε του του Κάφκα διηγήματα ούτε του Τσέχωφ, προτιμώ πάντα τον μεγάλο
Αργεντινό Μπόρχες. Όταν τέλειωσα το πρώτο, “τους συγγενείς” σκέφτηκα, μάλλον έπεσε έξω η συγγραφέας.
Το ξανακοίταξα την επομένη, είχε καταφέρει η νέα “λογοτεχνης” να με “πιάσει” . Δεν ευτέλισε το θέμα, δεν χαμήλωσε την υπόθεση,
δεν «έπαιξε» καθόλου, δεν σταμάτησε σε μικροσυναισθηματισμούς και λίγο μελό. Χρησιμοποίησε μια ευθεία γραφή πρόζας
με πλάγιο τρόπο(κινηματογραφικό θα λεγα), για να πει ότι αισθανόταν. Έκανε πικρό χιούμορ χωρίς να φοβάται,
γιατί ήταν βέβαιη για την καθαρότητα των αισθημάτων της.
στιχουργός
Ξαναγύριζα όμως στον μικρόσωμο ασπρομάλλη, τον πατέρα της,
το μήλο κάτω από τη μηλιά…βρήκα στίχους του για να κλείσει αυτή η παρουσίαση:
Ο… ΒΟΛΕΜΕΝΟΣ
Με πιζάμα και φραπέ
αραχτός στον καναπέ
έξω ο κόσμος ας χαλά
φτάνει εγώ νάμαι καλά.
Εμπρός παιδιά ξεσηκωθείτε
αλλά εμάς μην ενοχλείτε
μαζί τη νίκη να χαρούμε
μα δίχως να τσαλακωθούμε…
Με παντόφλες και TV
κάνω ζάπινγκ κι ότι βγει
τουρκικό ή με γυμνές
ροκ, μπουζούκι, αμανές…
Τη μάχη νιάτα τιμημένα
αρχίστε την χωρίς εμένα
μαζί σας κι αν δεν προχωρήσω
τη νίκη θα πανηγυρίσω!
Αραχτός μπρος στην ΤV
οτιδήποτε συμβεί
είμαι πάντοτε σωστός
και θα βρίσκομαι εκτός.
Εγώ μαζί σας υποφέρω
μα αν σας πιάσουν δεν σας ξέρω
γι’αυτό μη λέτε πανταχόθεν
για πόσα έχω και το πόθεν.
Το πιστεύω μου, φραπές
και T.V. και καναπές
τους αγώνες συμπαθώ
μα χωρίς να εκτεθώ…
Δεν πάω μάρτυρας σε δίκη
εκτός αν πάρετε τη νίκη
τότε θα τρέξω να βρεθούμε
μαζί να φωτογραφηθούμε…”
Ένας δημοσιογράφος… ποιητής
«Πανσπερμία» ονομάζει την τελευταία του συλλογή, ο Ν.Επιτροπάκης.
Τα διηγήματα της Κατερίνας Επιτροπάκη, έχουν μιαν αδιόρατη σατιρική διάθεση, να έχει σχέση με την πνευματική (και όχι μόνο) καταγωγή της;
ΑΛΚΜΑΝ 