Η μεγάλη αναστάτωση τέλειωσε, καθ ένας μετράει κέρδη και ζημιές – ο ΑΛΚΜΑΝ επιστρέφει (ξαναπροσγειώνεται)
στις τακτικές απασχολήσεις του, σε τέχνες και γράμματα, στ όνειρο και την φαντασία. Αφήνουμε τον καιρό να δο-
κιμάσει πολιτικές λογικές και αισθήματα, αυτή η «Λυδία λίθος» δεν κάνει λάθη.
Τ Ο Τ Σ Ι Ρ Κ Ο
Δεν είναι που βαδίζω σαν κλόουν στην σκηνή
δεν είναι που χάνω και το βήμα
μα ει΄ναι που ξαφνιάζομαι
με ό,τι έχει συμβεί
και το κατάλαβα πως θα μου να το θύμα
Στο σώου με λιοντάρια ζητούσες παρτενέρ
και δίχως δίχτυ μ΄έβαζες στο σόλο
σ΄ έβλεπα πως καμάρωνες να κάνεις τον ζογκλέρ
μα κάπου μπέρδεψες με τον δικό μου ρόλο
Μ ε φλόγες και μαχαίρια και κόλπα περιττά
με γύριζες δεμένη στον τροχό σου
με χώριζες στη μέση και μ΄ένωνες μετά
και μ εξαφάνιζες σαν να μουν στ΄όνειρό σου
Στο γύρο του θανάτου με ρίχνεις και γλυστράς
ξεπέρασ΄ η ταχύτητα τη σκέψη
παράξενα ζαλίστηκα με φώτα και με στρας
πόσο περίμενες κάποια καρδιά ν΄ αντέξει ;
Θα βγάλω από πάνω μου ετούτη τη στολή
θα σβήσω το χαμόγελο της θλίψης
δεν είμαι ακροβάτισσα στου τσίρκου το σκοινί
σ αποχαιρέτισα- κι ας ξέρω : θα μου λείψεις .
ΣΤΙΧΟΙ: ΜΙΚΡΟ ΣΙΝΙΑΛΟ (ΨΕΥΔΩΝΥΜΟ)
ΑΛΚΜΑΝ 