Πέρασε ο καιρός (Αποστασία-Δικτατορία-Μεταπολίτευση) κι η ζωή μας όλη. Μερικοί κλαίνε και οδύρονται, άλλοι είναι ευχαριστημένοι, αυτοι που έφυγαν νωρίς
είναι πιο νηφάλιοι και ήσυχοι κι οι λοιποί, οι ζώντες οι «περιλειπόμενοι»,που δεν διαβάζουμε πιά βίους «αγίων» και κοινωνικά ευαγγέλια – ανοίγουμε βιβλία άλλα και
μελετούμε τα μικρά περιορισμένα βήματά μας, αύριο ίσως θα΄ναι άλλος καιρός, δεν πειράζει.
________________________________________________________________
Ενθύμηση του Σίφη Καμάρη
_________________________________________________________________
ΚΙ ΕΓΙΝΕ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΛΟΓΟΥΣ “ΕΘΝΙΚΟΥΣ”(*)
___________________________________________________________
Α΄ΜΕΡΟΣ (μέρες 1964 – 1967)
αφιέρωση : Στην Μαρία Μετοχάκη και τον Θανάση Κιουρκτζόγλου – τη Ρένα Σμυρνιωτάκη,την Ελενη & Κάτια Στεφανάκη,
την Πόπη Καμάρη, τη Μιμί Κελαντωνάκη, τη Μαρία Σταυρακάκη και τη Στέλλα Παπαδάκη Okland
Σπουδαστές Πολυτεχνείου
Κατεβαίνουν τη Σταδίου
Ραντεβού απ´ τη σχολή
Έχουν στην Παλιά Βουλή
Μα μπρος στον Κολοκοτρώνη
Η διαδήλωση πυκνώνει
Με ντουντούκες και κραυγές
Και μολότοφ και φωτιές
Φοιτητές που ´εχουν μαλλί
Κι άλλοι γλόμποι και γουλί
Κι οικοδόμοι παλικάρια
Με πανό και με κοντάρια
Δεν αργούν οι αστυνόμοι
Βάζουν κόσμο στο καμιόνι
Κι όσοι αντίσταση προβάλλουν
Μαύρους θέλουν να τους κάνουν
Τι κι αν ρίχνουν δακρυγόνα
Συνεχίζουν τον αγώνα
Κι έγινε κακό μεγάλο
Το ένα σώμα πάνω στο άλλο
Τρέχουν αίματα πολλά
Μές τις λάσπες τα πηλά
Κάθε μάτι είναι κλαμμένο
Κάθε πρόσωπο πρισμένο
Και χαροπαλεύει ο Σώτος
Που ήταν στη σχολή του πρώτος.
Χάθηκε σε λίγη(ν)ώρα
Τον έφαγαν το Σωτήρη
Σε παγίδα του θανάτου
ζωντανό τον είχαν σύρει
Και τα δάκρυα πλημμύρισαν
Λεωφόρους και πλατείες
Τονε κλάψανε κι οι πέτρες
Σε χωριά και πολιτείες
Β΄ΜΕΡΟΣ(1967-1974)
Αφιέρωση: στον Κώστα Καρυωτάκη, τον Βασίλη Πλουμπίδη,το Τάκη Παππά , τον Γιάννη Δουβίτσα και τον Γιάννη Αλεξανδράτο,
τον Κώστα Φλέγκα και τον Γιώργο Τζανάκη και τον Στέλιο Μαρκατάτη – τον Χρήστο Κληρονόμο.
Πάνω η θάλασσα φουσκώνει
Μείναμε χωρίς τιμόνι Κατεργάρηδες
πέφτει η νύχτα σαν κατράμι
Κι είμαστε αφελείς πολύ
Και Πρωτάρηδες …
Κι όταν φάνηκε ο στρατός
Δεν τους πήραν με τις πέτρες
φόβος τρόμος πανικός
Γέμισαν τις φυλακές
Με πολλούς αγωνιστές …
Κι έγινε Δικτατορία για λόγους ( λέγαν)εθνικούς
Στείλανε στη εξορία τους δημοκρατικούς …
Κι οι φασίστες μας στοιβάζανε Στα κρατητήρια
Φυλακές κι εκτοπίσεις και βασανιστήρια
Και περάσαν εφτά χρόνια Με της χούντας τους στρατιωτικούς
Και τη χώρα τη φιμώσαν Με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς
Όμως έφτασεν η ώρα να πληρώσουνε
Λόγο για τις ανομίες τους να δώσουνε
Ο θυμός σήκωσε κύμα το΄ κανε η οργή τσουνάμι
Για να πνίξει τους ενόχους Για τις πράξεις που χουν κάμει
Η εξέγερση θ αρχίσει απ’ τη Νομική
Στο Πολυτεχνείο μετά θα συνεχιστεί
Φοιτητές κι εργάτες κλείστηκαν πολλοί
και λευτεριά ζητούσαν μόρφωση ψωμί
Κι η Αθήνα όλη στο πόδι γενική αναστάτωση
κι οι στρατιωτικοί φοβούνται την επανάσταση
Τρέμουνε θα βγούνε τανκς κι αστυνομικοί
την πύλη θα ρίξουν και θα γίνει σφαγή
Κι έπεσε η Δικτατορία σαν πύργος χάρτινος
χάθηκε κιο πρωθυπουργός ο… αδαμάντι(ν)ος ..
Γ΄ΜΕΡΟΣ (μέρες Μεταπολίτευσης)(1974…2005)
Αφιέρωση: Στον Μανόλη και τον Αντώνη Γκαζή, τον Νίκο Βιδάκη, τον Δημήτρη Ξηριτάκη,
τον Ανδρέα Σαββάκη , τον Νικηφόρο Σταματάκη και τον Μανόλη Παπαϊωάννου
Κι Έπεσε η δικτατορία για λόγους εθνικούς
Φυλακίσαν τους ενόχους αξιωματικούς
Όμως πλήρωσε(ν) η Κύπρος τίμημα βαρύ
Την πουλήσανε κι οι φίλοι μπήκανε οι εχθροί
Κι Έπεσε η δικτατορία για λόγους εθνικούς
Έφεραν στην εξουσία τους πολιτικούς
Πέρασαν τα πρώτα χρόνια φάγαμε ψωμί
δεν αργήσανε ν΄ αλλάξουν οι «συσχετισμοί»
Μπήκανε στην εξουσία και παιδιά πολλά
Κάποιοι αγωνιστές επήραν θέσεις και κλειδιά
Κι άλλοι που βρεθήκαν λίγο μπόσικοι
παραχόρτασαν και γίναν λαδοποντικοί
Πέρασαν σαράντα χρόνια χάθηκε καιρός
Εκλογές και κοροϊδία – παραγωντισμός ….
επεράσανε τα χρόνια , μας γεράσανε
και τον Τσοχατζόπουλο τον επιάσανε
Πιάσανε τον Άκη και τον Γιάννη Σμπώκο
διαφθορά και δυσωδία στον ψηλό τους θώκο
Όμως η κρίση θα φουντώσει θα σαρώσει
και δεν ξέρουμε κανείς αν θα γλυτώσει
στα πολύ ψηλά τα κύματα και πάλι
και ποιος φταίει ας το βρούνε οι άλλοι
Έχουμε δημοκρατία τώρα κι αρκετούς ναζί
κι οι αναρχικοί στις φυλακές μπαίνουν μαζί
Σ άλλες πτέρυγες τους βάζουνε σ άλλους θαλάμους
στου συστήματος μπλεγμένοι τους πλοκάμους
Μα βαθαίνει η κρίση θα΄ θει κι άλλο τσουνάμι
και κανείς για να σωθεί δεν θα προκάμει
Τι κι αν άνθισαν λουλούδια – χίλια χρώματα
έρχονται σεισμοί μεγάλοι – ανακατώματα
Ο Θεός για να σωθούμε ας βάλει το χέρι του
και όποιος θέλει ας κρατήσει το κεμέρι του
Θέλει νου η πατρίδα και καρδιά
θέλει αρετή και τόλμη η Λεφτεριά(**)
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:
(*)=Στίχος από τραγούδι του Κώστα Τζίκα, της εποχής της Δικτατορίας
(**)=Παραλλαγή του γνωστού στίχου του Κάλβου
ΑΛΚΜΑΝ 