ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΜΠΙΔΑΚΗΣ – ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ (ΕΣ ΑΓΟΡΑΝ ΠΛΗΘΟΥΣΑΝ)

 

 

ΓΙΩΡΓΟΣ ΛΕΜΠΙΔΑΚΗΣ – ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Πρωϊνή συνάντηση σαν χαρούμενη είδηση, δεν είναι σχήμα λόγου.  Ο φίλος μου κρατούσε ένα βιβλίο

και μου το πρόσφερε με ευχαρίστηση αλλά και σεμνότητα, κάπως αμήχανος – σαν να ντρεπόταν λίγο.

 

Παρατήρησα το βιβλίο, διάβασα τον τίτλο και τον εκδότη, πολύ χαρούμενη στιγμή, ένα δώρο αυτή τη μέρα σκέφτηκα – δεν ήξερε

ότι ήταν η γοιορτινή για μένα.  Μα οι άνθρωποι συναντιώνται πολλές φορές πέραν των τυπικών πραγματικών περιστατικών. Είχα

ξυπνήσει πριν λίγο μέσα από ένα όνειρο πολύ όμορφο, μου φαινόταν να συνεχίζεται – σαν να μουν κάτω από τα σεντόνια μου ακόμα.

Μου μιλούσε αργά και προσεκτικά, απάγγειλε στίχους, άνοιγε κουτιά φαντασίας, έβγαζε εικόνες και αισθήματα – μα κάποτε μυρωδιές

έστιβαν την ατμόσφαιρα.

Είναι που δεν γίνονται τα αναμενόμενα, που τοποθετεί νέα στοιχεία και δεν ξέρω.  Όταν τέλειωσε ο καφές και το πρωινό ξεφυλλίστηκε

σαν ώριμο τριαντάφυλλο, τον αποχαιρέτησα εγκάρδια, ως συνήθως – μα σαν να ειχε μείνει ένας αχνός, ήχων και σχεδίων.

Άνοιξα το βιβλίο, τι κι αν ήξερα πολλά απο τα ποιήματά του, υπήρχαν και άλλα πιο ενδιαφέροντα.  Μα είναι ο ίδιος αναρωτήθηκα,

μήπως η συγκέντρωση του υλικού του άλλαξε τα πράγματα, δημιούργησε το πλήρες κάδρο, ολόκληρη την εικόνα της τέχνης του και

το ταλέντο του ξεδιπλώνεται, με πολύ πιο μεγάλες διαστάσεις;

Ένοιωθα περίεργα,  θυμόμουνα  τα παιδικά του ποιήματα, που πρώτη φορά μου απάγγειλε σήμερα, γιατί τα είχε ξεχάσει τόσα χρόνια;

Ήταν μια απόδειξη ενός πολύ σημαντικού ταλέντου, που εκδηλώθηκε πού νωρίς- ήταν παιδί θαύμα;

Δεν είχε σημασία, παρά μόνο το βιβλίο του – σημειώσα γρήγορα δυο ποιήματα – θα σας αρέσουν.

 

 

 

Δεν ήταν πια κοντά μου ο εκλεκτός φίλος μα καταλάβαινα την σκωπτική του διάθεση, ο καφές και τα βουτήματα

σας ενδιαφέρουν περισσότερο σαν να λεγε – και υποτιμάτε  αρκετά τους ελάσσονες.  Μου έδειξε έξω τα σμήνη

των χελιδονιών…