Πέρασε ο καιρός, ο Αλκμάν, μεγαλώνει – ξεφυλλίζει παλιές του σελίδες κι είναι καλοκαίρι πια …στο Ηράκλειο ο Καββαδίας… είναι αγαπημένος ποιητής, για τη θάλασσα και τ΄ ανοιχτά πελάη
Καββαδίας Νίκος , Το Ζουρναλ της Μπαρκιρτσέφ…
Όποιος διάβασε Καββαδία, θα θυμάται το πρώτο σημαντικό ποίημα του (που του πρόσθεσε κι ένα νέο όνομα) το «ΜΑΡΑΜΠΟΥ» και τον παράδοξο στίχο που αναφέρομε στον τίτλο: » Πάντα σχεδόν της Μπαρκιρτσέφ κρατούσε του Ζουρνάλ». Η λαϊκή ανάγνωση έδωσε άλλη σημασία στο «Ζουρνάλ», που ταυτιζόταν με τα «επίκαιρα» των σινεμά μιας άλλης εποχής, ενώ η Μπαρκιρτσεφ (1860-1884) έμενε τελείως άγνωστη σκοτεινή ύπαρξη που δεν μπορούσε σε καμιά
περίπτωση να συνδιασθεί με τις κινηματογραφικές εικόνες.
Ένα αφιέρωμα της» Ελευθεροτυπίας» που επιμελήθηκε ο Γ.Ζ. (26 Αυγούστου 2005) φωτίζει και εξηγεί. Αξίζει τον κόπο, για όποιον δεν ενημερώθηκε τότε, να θαυμάσει την Μπαρκιρτσέφ του ποιητή, που λάμπει από ομορφιά. Η γνωστή εφημερίδα μας εξηγεί σε κείμενο του επιμελητή και ότι το “ζουρνάλ” είναι ένα ημερολόγιο της ζωγράφου Μπαρκρτσέφ, που είχε εκδοθεί στη Γαλλία μετά το θάνατό της και δεν είχε ματαφρασθεί στα ελληνικά, πριν το “ΜΑΡΑΜΠΟΥ”, δηλαδή στα 1933.
Α διαβάσουμε όμως το τετράστιχο:
“Πάντα σχεδόν της Μπαρκιρτσέφ κρατούσε το Ζουρνάλ
και την Αγία της Άβιλας παράφορα αγαπούσε,
συχνά στίχους απάγγελνε θλιμμένους γαλλικούς,
κι ώρες πολλές προς τη γαλάζιαν έκταση εκοιτούσε”
Άλλο ένα “πρόσωπο” ονομάζεται και ναι μεν το έχουμε ακούσει αλλά αλλά πρέπει να το εντοπίσουμε καλύτερα: την “ Αγία της ¨Αβιλας”.
Θα ψάξουμε, αν και θα το χουν άλλοι ξεκαθαρίσει…
ΑΛΚΜΑΝ 
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκαμε τον ΙΩΑΝΝΗ ΞΕΝΙΔΗ-ΤΟΥΜΠΑ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ και το Μπλογκ:
«Μ Ε Σ Ο Κ Ο Σ Μ Ο Σ»!
που γράφει για την ζωγράφο : ΜΑΡΙ ΜΠΑΣΚΙΡΤΣΕΦ!
«Είμαι σίγουρος πως αν ζούσε σήμερα η Μαρί Μπασκίρτσεφ θα είχε ανακαλύψει το χώρο του Διαδικτύου και τα blogs. Το ισχυρίζομαι αυτό γιατί από το 1872 και μέχρι το 1884, η Μπασκίρτσεφ διατηρεί ημερολόγιο από 84 τετράδια που φυλάσσονται στο τμήμα χειρογράφων της Γαλλικής Εθνικής Βιβλιοθήκης. Η ίδια διατείνεται πως το ημερολόγιο της είναι ταυτισμένο με την «απόλυτη και ακριβή αλήθεια».
Την ακριβή χρονολογία γέννησης δεν μπορούμε να την διαπιστώσουμε μέσα από το ημερολόγιο της. Γνωρίζουμε πως γεννιέται στο Γκοβρόνζι της Ουκρανίας. Ένας βασικός λόγος που ξεκινά να καταγράφει τις σκέψεις της αλλά και να εμφανίζεται τόσο παραγωγική στην δημιουργία πινάκων ζωγραφικής και σχεδίων είναι, μάλλον, η απώλεια της φωνής της εξαιτίας της φυματίωσης. Η Μπασκίρτσεφ αναπληρώνει αυτό που χάνει μέσα από το ιχνογράφημα και την γραφή( αξίζει εδώ να θυμηθούμε και τη Σωτηρία Μπέλλου που έγραφε πυρετωδώς μετά τη ζημιά που είχε υποστεί στις φωνητικές της χορδές).Το ημερολόγιο είναι ο χώρος όπου εκφράζει τις βαθύτερες συναισθηματικές της καταστάσεις χωρίς να κινδυνεύει από την έκθεση.(…)
Το 1871 εγκαταλείπει τη Ρωσία μαζί με τα δυο της παιδιά και μερικούς συγγενείς. Μένει για μικρά διαστήματα στην Γενεύη και Βιέννη προτού εγκατασταθεί στη Νίκαια της Γαλλίας. Το 1875 και για τρία χρόνια ζει στη Φλωρεντία, την Ρώμη και την Νάπολη. Όλα αυτά τα χρόνια συνειδητοποιεί την ανάγκη για έκφραση μέσα από τη ζωγραφική. Το 1877 σπουδάζει στην Ακαδημία Julian και αντιλαμβάνεται την ανάγκη για μια σφαιρική ανάπτυξη των γνώσεων της. Μαθαίνει μουσική μέσα από την χρήση μουσικών οργάνων, όπως, πιάνο, άρπα και μαντολίνο και γίνεται πολύγλωσση αφού μαθαίνει γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά και ελληνικά. Δείχνει ενδιαφέρον και εμβαθύνει στη σκέψη του Πλάτωνα.(…)
Το 1881 η ζωγράφος είναι βαριά άρρωστη. Θέλει να ταξιδέψει πίσω στην Ρωσία. Πηγαίνει για προσκύνημα στο Κίεβο. Είναι η τελευταία φορά που βλέπει την πατρίδα της. Το 1883 απολαμβάνει μια τιμητική διάκριση για το παστέλ «Ιωάννης και Ιάκωβος».Το 1885 γίνεται γνωστό, από τον κατάλογο που κυκλοφορεί η Ένωση Ζωγράφων και Γλυπτριών, πως ο συνολικός αριθμός των έργων της περιλαμβάνει 100 πίνακες και σκίτσα, 6 παστέλ, 80 σχέδια, 83 σπουδές και 5 γλυπτά.
Τις τελευταίες στιγμές της ζωής της ονειρεύεται την Ιταλία. Πεθαίνει την τελευταία μέρα του Οκτωβρίου του 1884.Η τελευταία φράση στο ημερολόγιο είναι καταγεγραμμένη ως εξής: «Δυσκολεύομαι τρομερά ν’ ανέβω τη σκάλα»!
Να ‘ταν για την Μπασκίρτσεφ η σκάλα που οδηγεί στον ουρανό;»
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
πολύ καλό.Εψαχνα αρκετό καιρό για αυτό τον περίεργο στίχο του Καββαδία σχετικά με την ερμηνεία του.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!