ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΜΙΣΑΛΛΟΔΟΞΙΑ ΤΟΝ ΦΑΝΑΤΙΣΜΟ ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΑΙΡΕΣΗ
-ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑ ΧΩΡΑ
Να πάρουμε καθαρή πολιτική θέση; Ειναι αναπόφευκτο, ας αποφύγαμε τόσα χρόνια την πολιτική και τα κόμματα.
Πρέπει να πούμε ΝΑΙ στο δημοψήφισμα; έτσι φαίνεται ! Να το κάνουμε χωρίς επιφυλάξεις( ας μην έχει αντικείμενο πιά, αφού πρόγραμμα δεν υπάρχει), χωρίς ενδοιασμούς, χωρίς διαχωρισμούς ,
χωρίς φόβο και πάθος; Ας πούμε ΝΑΙ , να μην ακολουθήσουμε την “ΑΡΙΣΤΕΡΑ” του Σύριζα, και κάποιους από τους παλιούς συντρόφους των φοιτητικών
χρόνων και της δικτατορίας, ας μας πληγώνουν τα λόγια τους και η επιθετική ματιά τους;
—-
Ξαναβρεθήκαμε σε άλλες “γραμμές”, χωριστήκαμε πάλι σε έξω και μέσα και τώρα το ίδιο πικραμένοι. Κάποτε μας έλλειπε η πείρα,
μας περίσσευε η αφέλεια, ήταν εύκολο να παθιαστούμε και να …τεμαχιστούμε, να γίνουμε κομμάτια.
Σήμερα έχουμε νου και γνώση, κι έχουμε περάσει πολλά.
Οι “Ευρωπαίοι” δεν είναι διαφορετικοί από μας, δεν ζουν σε άλλα καθεστώτα. Μπορούμε να υπάρξουμε μαζί ,
αν οι Γερμανοί πέρασαν τον Ναζισμό, δεν μας έλειψαν κι εμάς αυτά τα φρούτα( Πάγκαλος-Μεταξας Χούντα) και σήμερα διαθέτουμε, το αυθεντικότερο ναζιστικό κόμμα στην Ευρώπη.
Ας κλείσουμε το δρόμο στους ευρωσκεπτικιστές, ας σταματήσουμε την κριτική των άκρων: δεν υπάρχει διεθνής συνωμοσία εναντίον μας,
εμείς στρέφουμε το όπλο στο κεφάλι μας. Σκεφτόμαστενα πούμε Ναι στην Ευρώπη, ο νεότατος πρωθυπουργός, που δεν είναι παντός καιρού
– πρέπει να βρει το θάρρος να μαζέψει τα πανιά της ελληνικής σκούνας, πριν τα ξεσκίσει ο τυφώνας, πριν καταποντιστεί το καράβι μας: να αποσύρει το Δημψήφισμα.
———–
«ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑ ΧΩΡΑ»
Πριν πολλά χρόνια(1978) ένας συγγραφέας μας ο Δημήτρης Δημητριάδης, είχε εκδόσει ένα μικρό βιβλίο με αυτόν τον τίτλο, που γίνεται πού επίκαιρος σήμερα. Ο λόγος του συγγραφέα
δεν διασκεδάζει, ανακατέυει τα σωθικά μας, επίφοβος – είναι πολύ επικίνδυνος. Διαβάστε λίγες λέξεις του:
«Μισώ αυτή τη χώρα. Μου έφαγε τα σπλάχνα. Γράφω σ’ εσένα γιατί μαζί ποθήσαμε να είναι γόνιμα αυτά τα σπλάχνα, κι αυτός ο πόθος μάς ένωσε νύχτες και νύχτες… και σ’ άλλες ώρες της μέρας, όταν ξαφνικά γινόταν ένα θαύμα και ξεχνούσαμε τον τρόμο που έτρεχε στους δρόμους καθώς μες στις φλέβες μας… τα εφιαλτικά δελτία ειδήσεων που μας εμπόδιζαν ακόμα και να κοιταζόμαστε… διαβασμένα από θεότρελους εκφωνητές… τα ουρλιαχτά που σκέπαζαν ακόμα και τις σειρήνες των ασθενοφόρων…
Ποτέ δε θα το πίστευα πως η ανθρώπινη φωνή μπορεί να φτάσει σε τέτοια ύψη… να είναι τόσο απύθμενη… να προκαλεί τόση αναστάτωση με την επιβολή της…
Τέλος πάντων, ποτέ δε συνήθισα τους ανθρώπους αλλ’ αυτό είναι μια άλλη μου αναπηρία. Βιάζομαι τώρα να σου πω μερικά πράγματα κι αυτά τα λόγια θα είναι και τα τελευταία που θα ’χεις από μένα. Μισώ αυτή τη χώρα. Μου έφαγε τα σπλάχνα. Μου τα ’φαγε. Τη μισώ. Ναι, τη μισώ, τη μισώ.»
Στο διαδίκτυο υπάρχουν εκτεταμένα αποσπάσματα, ας τα διαβάσουμε, αν μη τι άλλο, προσθέτουν στην αυτογνωσία μας.
…
Ο Θεός ας βάλει το χέρι του μουρμουρίζουν οι θρησκευόμενοι ¨Ελληνες, ας κουνήσουμε όμως και το χέρι μας. Ας ψηφίσουμε ΝΑΙ η ΟΧΙ , μα «αυτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή»(*) – και το κυριότρερο : ας συμφωνήσουν πια εταξύ τους οι πολιτικές δυναμεις του τόπου, το ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ και με ΝΑΙ και με ΟΧΙ δεν οδηγει πουθενά.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
(*) Από την γνωστή επιστολή του Σεφέρη.
ΑΛΚΜΑΝ 
Συμφωνώ με την τελευταία φράση, το αδιέξοδο είναι μπροστά μας έτσι κι αλλιώς, όμως τη μισαλλοδοξία την καλλιεργούν αυτοί που πρωτοπορούν για το λεγόμενο Ναι, και είναι στη γωνία περιμένοντας λες εκδικητικά τη λεία τους. Και προσέξτε, λέω πρωτοπορούν, κι εννοώ αυτούς που λένε δήθεν Ναι στην Ευρώπη, μα λένε μόνο Όχι στην Αριστερά. Αυτό τους καίει και τους φοβίζει. Κι εμένα που ψηφίζω Αριστερά με φοβίζει πού θα πάει αυτή η κατάσταση, αυτή η πόλωση, πολλά τα αποστήματα κι από τις δυο πλευρές, πολλά τα αδιέξοδα… Καλή μας φώτιση!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Δυστυχώς έχετε τελείως άδικο. Εσείς που ψηφίζετε Αριστερά (ασφαλως όχι αρκετά…ανανεωτική)ας κάνετε ότι επιθυμείτε, αλλά εμείς μπορεί να ψηφίζουμε επίσης Αριστερά ( αυτήν που λέγεται αντιδογματική) και πολλοί άλλοι θέλουμε ομαλότητα, όχι πόλεμο με τους «οικονομικούς δολοφόνους», που συμβαίνει να είναι σύμμαχοί μας – αλλά και χρηματοδότες μας, λέμε(τουλάχιστον) ΟΧΙ στο ΟΧΙ.
Οι τράπεζες δεν έκλεισαν ούτε στις χειρότερες στιγμές της νεώτερης ιστορίας μας, πρέπει να μαστε σε άλλη χώρα, ή να έχουμε πολλά χρήματα, για να μην το βλέπουμε.
Το κείμενο μας κλείνει με την κραυγή του Σεφέρη «αυτὴ ἡ ἀνωμαλία πρέπει νὰ σταματήσει. Εἶναι ἐθνικὴ ἐπιταγή», αν ψάχνατε θα το διαβάζατε όλο, έγινε λίγο πριν την Κυπριακλη καταστροφή.
Ας βοηθήσει ο Θεός, ή καλύτερα (για να συμφωνήσουμε)ο Λαός.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Λυπάμαι που και το δικό σας ύφος είναι τελικά στο πνεύμα του τίτλου της ανάρτησης. Νόμιζα ότι οι χαρακτηρισμοί δογματική και ανανεωτική αριστερά ανήκουν στο παρελθόν και ότι τέλος πάντων αποδίδονται σε ανθρώπους από ανθρώπους που γνωρίζονται (αν έπρεπε να δίνονται γιατί και αυτό σηκώνει πολλή κουβέντα). Και μια σημείωση. Δεν χρειαζόταν να ψάξω για την τελευταία φράση. Ήξερα που την ανέφερα. Το λεξικό Τριανταφυλλίδη ορίζει τη μισαλλοδοξία ως «εχθρότητα και συνεπώς έλλειψη ανοχής για κάθε αντίθετη άποψη, θεωρία και ιδίως ιδεολογία».
Λυπάμαι για το επίπεδο των ημερών. Και λυπάμαι για την έλλειψη ανοχής. Απ’ όπου κι αν προέρχεται.
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Το site alkman.gr δεν είναι πολιτικό, δεν ευνοεί καν συζητήσεις κομματικής τακτικής ή στρατηγικής, είναι μακριά (πια) από τις αντιδικίες της κομμουνιστικης και μη Αριστεράς, όχι μόνο γιατί υπάρχουν τραυματικές εμπειρίες, γιατί έχει κουραστεί από καιρό, απηύδησε, δεν αντέχει άλλο. Ήταν λάθος μας ο σχολιασμός της παρέμβασής σας, μα δεν αντέξαμε sorry . Χαίρομαι που κλείνετε έτσι τη συζήτηση, που δεν υπάρχει εξ άλλου, ο» Αλκμάν» δεν έθεσε ερωτήματα, δε επεδίωξε ανταλλαγή απόψεων. Επανέλαβε την κραυγή του ποιητή: «να σταματήσει η ανωμαλία», για όποιον ενδιαφέρεται να την ακούσει…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!