Υπάρχουν ποιητές δεξιοί, αριστεροί ή κεντρώοι; Δεν ξέρουμε, η Ποίηση, η Τέχνη γενικότερα δεν έχει ίσως κομματικά πρόσημα. ¨Ετσι ο Αναγνωστάκης μάλλον δεν είναι ποιητής της Αριστεράς (Ανανεωτικής ή μη) κι ο Σεφέρης δεν χαρακτηρίζεται σωστά Δεξιός με πατέντα.
Στον πολιτικό κυκεώνα όμως των ημερών, καταφεύγουμε στα κείμενα των συγγραφέων που αγαπάμε, απαγγέλουμε στίχους που έχουμε από παλιά αποστηθίσει, ψάχνουμε βιβλία.
Αντιγράφουμε από την εφημερίδα ΤΟΛΜΗ ( χρονογράφημα 15.10.1986), Η ΖΩΗ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ Μ. ΦΑΣΣΗ, μπορεί να σας διασκεδάσει.
ΜΑΝΟΥΣΟΣ ΦΑΣΣΗΣ
Σε σας είναι αγαπητές αναγνώστριες είνια αφιερωμένη η σημερινή στήλη μας. Η αφόρητη πολιτικολογία θα σας κολυρασε και χρειαζόμαστε ένα διαλειμμα , κάποια ευχάριστη διακοπή μέχρι την Κυριακή των εκλογών.
Αν μια μέρα περάσει χωρίς κάποιο χαμόγελο είναι χαμένη μέρα λέει κάποιος και δεν έχει άδικο.
Μια εύθυμη αλλά και θλιμμένη μουσική κυριαρχεί στο σημερινό μας σημείωμα, προέρχεται από το μικρό ποίημα » Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ» του εκλεκτού Μανούσου Φάσση, που κυκλοφόρησε εκτός εμπορίου και έφτασε στα χέρια μας με το πρωϊνό ταχυδρομείο.
Ο ποιητής μας είναι γνωστός από το χαριτωμένο του έργο «Παιδική Μούσα»που γνώρισε το 1981 μεγαλη επιτυχία, δεν μπόρεσε κανείς όμως να τον εντοπίσε με ακρίβεια και να μας δώσει εστω και λίγα βιογραφικά στοιχεία που να προσεγγίζουν το αληθινό του πρόσωπο.
Εμείς πιθανολογούμε ότι το κομψό του επίθετο Φάσσης είναι μεταγραφή άλλου ονόματος – όλες οι ενδείξεις οδηγούν σε Έλληνα της διασποράς.
Αλλά ας σας παραθέσουμε ορισμένους στίχους:
Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ
…
Τη λέγαν Φωτεινίτσα κι όχι Κάρμεν
μα καθόταν με τέτοια χάρη στο σκαμπώ
– ολόιδια η Πριγκιπέσα Ιζαμπώ-
και της χαμογελούσαν όλοι οι μπάρμεν.
…
Της δόσαν κάποια μέρα ένα ρολάκι
σε κάποιο μικροσόου στην TV
να σιέται και δήθεν να τιτιβί-
ζει ένα σεκόντο σε πλαίη μπακ του Δάκη
…
Χρόνια στην καταφρόνια και τη χλεύη
κι έπεφτε από αγκαλιά σε αγκαλιά
Σκαλί σκαλί κατέβηκε όλα τα σκαλιά
ώσπου δεν είχε ‘αλλο να κατέβει.
Μα όλα στη ζωή είναι μοιραία
και κάποιο βράδυ από μια πόρτα σκοτεινή
ακούει το όνομά της «Φωτεινή»
Γυρνά και βλέπει τον Θανάση.
Της άπλωσε το χέρι κι είπε «έλα»
μ ΄αυτή είχε τελείως βουβαθεί
(Μακριά σ΄ένα τζουμποξ, ένα βαθύ
πονετικό τραγούδι έλεε η Μαρινέλα)
…
Μιαν ιστορία κι αυτή σαν τόσες άλλες
που χρέος ανθρώπινο επιβάλλει να την πω
ίσως και κάνω κάνα ήγμα στο ρεπό
της ηθικής σας, ασυνείδητες κουφάλες.
Πικρός σαρκασμός κυριαρχεί καιμια αδιόρατη μελαγχολία μας κυριεύει όσο διαβάζουμε τους στίχους ,που είνα φανερό οτιπροέρχοντα αό έναν βιρτουόζο της παραδοσιακής τέχνης.
Δίκαια χαρακτηρίστηκε «Ο ΚΑΤΗΦΟΡΟΣ» μπαλάντα στο μαντολίνο της ομοιοκαταληξίας. Β.ΖΕΒ.
Αν επιθυμεί κ’αποιος να δαβάσει ολόκληρο το έργο, που αποτελείται από 17 τετράστιχα με πλεκτούς δεκασύλλαβους και ενδεκασύλλαβους στίχους, μπορεί να μας γράψει να στείλουμε φωτοαντίγραφο.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ισχύει και για τον ΑΛΚΜΑΝΑ τό ίδιο, για κάθε ενδιαφερόμενο.
ΑΛΚΜΑΝ 