ΛΑΖΑΡΟΥ ΛΟΥΙΖΑ : Η ΡΙΜΑΔΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ – Ο ΣΑΧΛΙΚΗΣ ΚΙ Ο ΜΠΟΥΝΙΑΛΗΣ

 

ΛΑΖΑΡΟΥ ΛΟΥΪΖΑ, Η ΡΗΜΑΔΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ : Η ΑΝΑΤΟΜΙΑ ΜΙΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΜΕΝΗΣ ΑΠΟΠΛΑΝΗΣΗΣ

– Η ΠΑΓΙΔΑ

 

Ο ΑΘΥΡΟΣΤΟΜΟΣ ΣΑΧΛΙΚΗΣ ΚΙ Ο ΘΡΗΣΚΌΛΗΠΤΟΣ  ΜΑΡΙΝΟΣ  ΤΖΑΝΕΣ ΜΠΟΥΝΙΑΛΗΣ

 

Αρχή της χρονιάς, επίσκεψη σε βιβλιοπωλείο,ας είναι τόσο εκτός, συρμού ( μόδας).

Ψάχνοντας με μανία Καραγκιόζη και κείμενα που τον αφορούν, μετά το υπόγειο βιβλιοπωλείο

του Μ. Κυριάκη, στο “Φωτόδεντρο”, με τον νέο Δραμουντάνη, εξαιρετικά ευγενικό και εξυπηρετικό.

Βρήκε μιαν άκρη με τα φυλλάδια της ΑΓΚΥΡΑΣ (εκδόσεις αρχαίες) και προθυμοποιήθηκε να μου βρει φυλλάδες της “Κρητικής Αναγέννησης”.

μου ΄δειξε το αχνό ροζ εξώφυλλο, : Η ΡΙΜΑΔΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ, της Λουϊζας Λαζάρου , πρόσεξα, τον υπότιτλο,

“του επονομαζομένου και καταληψία”.

Τίποτα ψεύτικο θα ναι σκέφτηκα, το ξεφύλλισα όμως για κάθε περίσταση (αμφιβολία).

Δεν πολυπρόσεξα, μα η επιμελημένη τυπογραφική δουλειά και η εκδοτική αρτιότητα με έκαναν να αποφασίσω να το αγοράσω ,

ήταν λίγο κάτω από τα 10 ευρώ – ας είναι είπα , χαλάλι τους. Χαρούμενος άνοιξα το βιβλιαράκι των 200(!)σελίδων

στο γραφείο, να ναι λαυράκι; Είχα πριν 20 μερες δει το άγνωστό μου έργο του Στέφανου Σαχλίκη : ,

και την ΦυΛΛΑΔΑ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ( Μαρίνου Μπουνιαλή)που με είχαν ενθουσιάσει, ήταν ψηλά ο πήχης,

μα οτιδήποτε σχετικό θα χε σημασία. … Άρχισα να διατρέχω τις αναλύσεις , εισαγωγές , προλεγόμενα,

κριτικές προσεγγίσεις, σημειώσεις του επιμελητή. Με “έπιασαν” οι πρώτες παράγραφοι, ο επιμελητής

ΜΑΡΙΟΣ ΑΛΜΠΑΝΤΗΣ σαν γνωστός μου φάνηκε, η επιμονή του να διαβάσω παρακάτω με έβαλαν

σε υποψίες, ξεπερνούσαν τις γνωστές εμμονές των λογίων. Άφησα γρήγορα (ευτυχώς) τα εισαγωγικά κείμενα για να δω στίχους

 

… …

Σκόνταψα αμέσως, στον έκτο στίχο…μια ασυνήθιστη σε κείμενα λέξη, κοινή και πασίγνωστη, θέλησε να με εκπλήξει.

Ας είναι συλλογίστηκα, κι ο Σαχλίκης είναι αθυρόστομος, πάμε παρακάτω. Φάνηκε μου μια στιχουργική δεξιοσύνη,

μα γρήγορα βρήκα τεχνικές ατέλειες : “…ήρθαν ντοτόροι και μαμές κουρείς και προφεσόροι/με το σερνικοβότανο να κάνει το αγόρι

” Η στιχουργική άνεση ήταν τελείως φτιαχτή, η ποιητική ανύπαρκτη. “Διήλθα ταχέως” το ποίημα, για να σκαλώσω στις σημειώσεις

του επιμελητή, κι ο Αλμπάντης δεν άργησε να γίνει ότι ήταν εξ αρχής ( ο άγνωστος) Αμπλάντης.

Τελικά είχα πέσει “σούμπιτος” στην παγίδα ! Δεν έφταιγε μόνο το δόλωμα “ Η ΦΥΛΛΑΔΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ…”

μα και η μανία μου με την κρητική λογοτεχνία της “Όψιμης Κρητικής Αναγέννησης “. Διατρέχοντας τους 400 και παραπάνω στίχους ,

έπεφτα πάνω στον Μαρίνο Τζάνες τον λεγόμενο Μπουνιαλή και τον Στέφανο Σαχλίκη, τους ήσσονες αλλά καθόλου ασήμαντους

ποιητές του 14-16ου αιώνα, που τριβύλιζαν το νου μου εδώ και μήνες. Η παρωδία της φιλολογικής ανάλυσης (κριτική) έδειχνε

γνώσεις και ρηχότητα, η στιχουργική τεκμηρίωση, που ήταν ευτελής (πνιγμένη) από την ανυπαρξία οίστρου (έμπνευσης)

και η μυθιστορηματική κατάληξη των σημειώσεων του επιμελητή, που ήταν ένα κουβάρι, που δεν μπορεί κανείς να ξεμπερδέψει

– αποτελούν ένα τρίπτυχο που δεν του λείπει το ενδιαφέρον. Ίσως το έργο ήταν (εκ προθέσεως) αυτό, μια σύνθεση ασήμαντων

αντιφατικών προβληματικών κειμένων (και στίχων) που με κάποιον απρόβλεπτο, ανορθόδοξο “παράλογο” τρόπο συνιστούν

μια συνολική αμφισβήτηση της καθιερωμένης φιλολογικής ανάλυσης και κριτικής και των σοφών εκφραστών της ( Αλεξίου,

Μανουσακας – Παναγιωτάκης κλπ). Ο συγγραφέας χρησιμοποίησε δόκιμο τρόπο, η κυρία στιχουργός κι ο επιμελητής

είναι το ίδιο πρόσωπο , ο ίδιος κρύβεται στις κουίντες απολύτως ανώνυμος. Τελευταία ανάλογη περίπτωση ήταν

ο Μανούσος Φάσσης και ο Αναγνωστάκης, να ναι το ίδιο σημαντικοί κι οι νέοι μας συγγραφείς; Θα φανεί κάποτε,

ίσως το προλάβουμε, οι διαδικασίες δεν είναι γρήγορες, αυτό που θα εκτιμούσαμε είναι ότι δεν κρύβεται ποιητής στα παρασκήνια,

λόγιος ή  μη συγγραφέας ; Θα δούμε.

 

 

ΕΠΙΛΕΓΟΜΕΝΑ:

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΠΊΘΑΝΟ, το έργο της Λουϊζας και του Μάριου,  να έχουν άλλη στόχευση.  Την αμφισβήτηση και αποδόμηση όλων των αναλύσεων

και κάθε κριτικής προσέγγισης των έργων των δύο στιχουργών της  » Κρητικής Αναγέννησης», του Σαχλίκη και του Μπουνιαλή, που φαίνεται να εμπνέουν τους

συγγραφείς του βιβλίου που παρουσιάζουμε.  Είναι πραγματικά για πολλούς αμφίβολο, αν ο Σαχλίκης ανήκει στον 14ο αιώνα κι όχι στον 16ο, και πολύ περίεργο

να χαρακτηρίζεται «ολιγογράμματος» ο  Μπουνιαλής.  Η βωμολογία κι άκρατος σεξισμός, χρησιμοποιούνται στην στιχουργία του Αγίου ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ, ως

παρωδία του Σαχλίκη και η αγιότητα  του ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ για να σατιρίσουν τον θρησκόληπτο  Μαρίνο, αλλά και (αντιθέτως) για να ανεβάσουν την εκτίμηση μας  

στην ποιότητα και τη σημασία των έργων τους.