Τα χαρτιά τέλειωσαν, πετάχτηκαν στο καλάθι των αχρήστων. Τα μολύβια κι οι πέννες δεν λερώνουν πια τα δάκτυλα μας. Όμωςδεν αλλάζει η ουσία της γραπτής επαφής, πάλι γράμματα, σύνταξη κι ορθογραφία και αισθήματα και λογική. Το τελευταιο σημείωμα για τον Αντώνη Χρελιδώνη, έφυγε με ψηφιακό ταχυδρομειο του alkman.gr εφταςε αμέσως στο νοσοκομειακό του κρεβάτι,απάντησε (το σχολίασε)χωρίς καμιά καθυστέρηση.
Το αντιγράφουμε, σαν πρόκληση στην τύχη, δεν θα μας γονατίσει δεν σβήνει , δεν μπορεί να καθορίσει τα πάντα.
Ο Αντώνης θα διαβάσει αυτό το σημείωμα, θα πεί με πολύ πικρό χαμόγελο : «υπερβολές…»
Κι η καρδιά μας θα ραγίσει, είναι άδικο , μα τι μ΄αυτό : σ αυτήν τη μεγάλη κι άγνωστη οντότητα, δεν χάνεται τίποτα – στις απειρες ιδιότητες στις αιώνιες ουσίες της, υπάρχουν τα πάντα – η φύση δεν αλλάζει.
…
Μεσάνυχτα, τα πλήκτρα ενός υπολογιστή γράφουν, σελίδες ημερολογίου, πρ´ωτος αναγνώστης , ο Αντώνης Χελιδώνης,στο κρεβάτι του ΠΑΓΝΗ.
»
Στου » Τσίου » το καφενείο, κάπου στο Καμαράκι, φαίνεται δίπλα η εκκλησία των Αρμένηδων. Καταμεσήμερο, ή μάλλον μετά το μεσημέρι…μικρή καλλιτεχνική εκδήλωση, 3 30! Αλήθεια, ακριβώς όταν πέφτω για ύπνο…
Όμως πήγα για να δω τον Νεκτάριο που θα έπαιζε μουσική με το ΕΡΑΝ και με πολλές φρούδες ελπίδες, να συναντήσω τον Αντώνη.
Οταν βρεθήκαμε στο ιδιο καφενείο πριν λίγους μήνες με τον Αντώνη Χελιδώνη, έιχε κ´αποιο πρόβλημα, που μου το εξέθεσε με ψυχραιμία. Δεν ακούω, το ψάχνουν οι γιατροί. Μα καθ´ολου, ρώτησα ανήσυχος, τιποτα απάντησε.
Με ζώσαν μαύρα φίδια, δεν ειμαι γιατρός, μα η ένδειξη ηταν τρομοκρατική.
…
Συναντηθήκαμε αρκετες φορές μετα, είχαν άρχισει οι ιατρικές έρευνες και εξετάσεις. Ψάχνουν στον πνεύμονα , μου είπε…
Λίγο αργότερα…
Έτρεξα στο ΠΑΓΝΗ είχε εξιτήριο, αμφέβαλα, μπορει ναναι κατι που δεν ξέρω, απ´ τις άπειρες αρρώστιες και να αντιμετωπίζεται.
Στο facebook μιλούσαμε τακτικά, ηταν πάντα «ομιλητικός » δεν τολμούσα να ρωτήςω για την υγεία του.
Οι πληροφορίες απο δεξιά αριςτερα με απογοήτευαν …
Διαισθανόμουν ότι περνόυσε τον τρομερ´ο δρόμο μιας σαδιστικής αρρώστιας.
Οταν ´εχεις φτ´ασει σε μιαν υψηλή ηλικία νοιώθεις ντροπή ´οταν η επ´αρατες ασθένειες χτυπούν ν´εους.
Κι επαναςτατείς οταν η βαναυση αδικία που δεν ´εχει κοινωνικά πρόσημα, και δεν αντιμετωπίζεται με καν´ενα τρόπο , πλήττει τελείως αθώους .
..
Θαθελα να βγω στους δρόμους και να φωνάξω,να διαμαρτυρηθώ, που δεν υπ´αρχει καν´ενα ορατό σύνορο κανένας βατός δρόμος για τον φίλο μου.
Κυριακή 4 50′ αρχίζει το μουσικό προγραμμα, δοκιμάζουν τα όργανα…
Ο Αντώνης ειναι στο νοσοκομείο, για την βάρβαρη θεραπεία, η λύρα κλαίει, τα λαγού τα κρατάνε καποιο ρυθμό…
«Απο τα αρχαία χρόνια λυγμοί κι αποκάουδα από φωτιές που δεν χωνεύουν. »
Η Κυβέλη, εχει φωνή με κρόσσια των νότιων ανέμων και το τύμπανό της κρύβει αφρικανικές χορδές…
Κρητικές μελωδίες, δεν ξεχωρίζω στίχους λόγια γλώσσα ύφος …
Η καρδιά να μιλάει συμβούλευσε η Μ.Κ. Το συναίσθημα να΄ναι αληθινό είπε κάποτε η Ρεγκρέιβ, έτσι πανε οι τέχνες…μα η ζωή;
Ο Αντώνης είναι στο κρεββάτι του ΠΑΓΝΗ και θέλω να μπω
στο μυαλό του στην πίεση και τη ένταση που νοιώθει.
…
Να μπορούσα να κάνω κατι, να σπάσω τη μοναξιά της αρρώστιας του,
Να τον φέρω στο καφενείο του, στου ΤΣΙΟΥ…
Δεν ειμαι βέβαιος για τίποτε , οταν θέλεις πολυ κατι μπορει , να συμβεί, χωρ´ις μεταφυσική και θρησκευτικές εμμονές και υπερβάσεις.
…
Δεν μπορώ να μπω στο νου του μα ειναι εύκολο να ναι στο δικό μου κεφάλι.
Τον σκέφτομαι, ´οπως ειναι π´αντα, καλόγνωμος ανοικτός, προσφερόμενος. μας πως μπορεί και με την αρρώστια κι με την ταλαιπωρία την πιο μεγάλη;
– συμβαίνουν αυτά , θα μου πει
Δεν κλαίει Τη μοίρα του, δεν κ´ανει πικρά παράπονα: «γιατί σε μένα;»
…
Οτι ειναι να γίνει ας συμβεί, ο χρονος δεν περισσεύει. Μα δεν ξοδεύεται άδικα συλλογίζομαι, ο Αντώνης τον μετράει σωστά τον καταναλώνει δίκαια και αποδοτικά…
Στο κρεβάτι του , εχει τον ουρανό της προσφοράς, την αγ´απη των φίλων του.
Τον σκεφτόμαστε συχνά , το ξέρει…
…
Ηρακλειο 10 Απριλίου 2016
»
…
Πέρασαν πολλές μέρες, κοντεύουν σαράντα…γιατί οι αριθμοί να χουν σημασία; Συνήθειες πανάρχαιες, με κρασί και λάδι, με φωτιές και μοιρολόγια, οι τελετουργίες ειναι περιττές, μα ξεχειλίζει η καρδια μας, θ΄ αδειάσει…
Ηρακλειο 18 Ιουλίου 2016 , Καμαράκι
ΑΛΚΜΑΝ 