ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΛΑΜΟΥΤΣΟΣ: ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΛΑΜΟΥΤΣΟΣ Αποχαιρετισμός

Πέμπτη βράδυ 8 Σεπτεμβρίου 2016 .

Δυο λέξεις μετά από μια επέμβαση:»δεν επανέρχεται » και ο φίλος μου χάθηκε, χάθηκε για πάντα…

Σαν μουσική που τρέμει στο ηχηρό τύμπανο, σαν στίχος που καρφώνει μαχαίρια στην καρδιά, σαν κρεσέντο μιας κατασκότεινης νύχτας » χάθηκε για πάντα»

Δύσκολος ο αποχαιρετισμός, ο Κωστας τόσο κοντινός και οικείος, οι λέξεις έχουν σκοινιά και οι προτάσεις αγκαθωτά σύρματα.

Η νύχτα ήρθε συμπονετική δροσερή άπλωσε σεντόνια σιωπής ανοιξε εικόνες ξεχασμένες , μα δεν είχαν χαθεί;

Ο φίλος μου ο Κώστας Μπαλαμούτσος εύθυμος παρατηρεί, δεν γίνεται έτσι, πρέπει να συνδέσεις τον διακόπτη.

– Θα οδηγήσω εγω, επιμένει, και δεν μπορώ να αρνηθώ.

Θα σε πάω πολύ πισω, εκεί που δεν πολυσυγκράτησες εικόνες και περιστατικά

… στην Μαύρη Κορυφή, με τους μεγάλους φίλους μας να λαχανιάζουν και να τους φοβίζει το ύψος , οι δυο από αυτούς, θ´ ανέβουν αργότερα πολύ ψηλά και θα ισορροπήσουν , δεν μπορούσαμε να το προβλέψουμε.

Ο Καββαδιας μετά, ο γλυκύτατος αφηγητής και καλόγνωμος σύντροφος, θα προσφέρει στίχους κι αγάπη και πράσινα κομπολόγια, το ΄χασες ; Γράφει: AQUARIUS ( τοόνομα του πλοίου του). Την Μαρία του λιμανιού για χρ´ονια πολλα, κάθε Σάββατο, με τον Σίφη  τον Κώστα, τον Μύρο, τον Γιώργο, τον Τσαϊνη με την κιθάρα του και άλλους πολλούς

Κι η Γαύδος μετά , το ιδανικό νησί , για αταξίδευτους και στεριανούς

… Θυμήθηκα…

Την ξαφνική επίσκεψη πριν χρόνια στο κτήμα του στο “Κορακοβούνι”, χωρίς ειδοποίηση επίσημοι φιλοξενούμενοι, ο Στέλιος και η Μαρία Τσαακαλάκη. Η τάβλα (τραπέζι)στηθηκε πρόχειρα, αλλα΄χωρεσε εύκολα και άνετα την περιστασιακή συντροφια

…κι αν δεν χωράτε στο σπίτι μας πάνω στην κεφαλή μας, είπε ο Κώστας και η Ελένη, που πρόσφεραν κρασί, ρακή και τυρί και λαχανικά, σε μια σαλάτα  σε τεράστια λεκάνη. Το κέφι κορυφώθηκε γρήγορα, όλοι παραξενεύτηκαν,  τα αγροτικά προϊόντα  του κήπου του ήταν αρκετα, το γεύμα αξέχαστο.

Και τελευταια,τη μεγάλη ορειβατική εκδρομή στο,καταφύγιο, με την καραμπατολάχαρη, τον βοσκό ποιητή και την φιλόξενη αρχόντισσα του μεγαλου βουνού, την Κίτσα.

Την παραμονή της επέμβασης, λίγο πριν μας διώξουν (τέλειωνε το επισκεπτήριο)μιλούσαμε  για το άπειρο, την αδυναμία πειστικής απόδειξης για την ύπαρξη του.

… Μα ο Αλεξανδρινος( σ.Καβαφης)ηταν πιο καθαρός και θαρραλέος είπε χαμηλόφωνα : <Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου· μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς>.

Τον παρατηρούσα προσεκτικά, είχε αδυνατίσει κάπως, μα η διάθεσή του ηταν καλή, μια περιπαικτική ακτίνα που και που έλαμπε στα μάτια του.

Εχω και τους Γλυνιαδες ( το σόι της συζύγου του)αν ζοριστώ πολύ , πρόσθεσε.

Ο Κώστας τέκνο μιας προσφυγικής οικογένειας, έμαθε απο νωρίς την ευθύνη, το καθήκον, την εργατικότητα , την τιμιότητα και την ευγένεια. Οι αταξίες των παιδικών χρόνων, η μπάλα και το τοπι, εγκαταλείφθηκαν γρήγορα, για την μαθητεία και την σκληρή δουλειά.

Και δεν προτίμησε την πιο προσιτή εργασία του πατέρα του, μπήκε κυριολεκτικά στο καμίνι. Σίδερο κι ατσάλι. και τα κατάφερε, δυνατός και μυαλωμένος καθώς ήταν στην παλικαρίσια απασχόληση και ευτύχησε να παντρευτεί την Ελένη, που καταγόταν από τα ψηλά μέρη, αιςθαντική δυνατή και καλλιεργημένη.

Δημιουργηςαν μια οικογενεια υποδειγματική, ξεπερνώντας με σκληρό αγώνα τις δυσκολίες της καθημερινής ζωής. Χαρακτηριστικό του φίλου μας, ηταν η ανοικτή του διαθεςη, η ευπροσιγορία κι η προσφορά.

Η ταπεινότητα και αξιοπρέπεια, η αριστερή και δημοκρατική του ματιά, σήμαινε αναγνώριση των ανθρώπινων δικαιωμάτων και ευαισθησία στους ανήμπορους και τους κατατρεγμένους. Θρησκευόμενος απο οικογενειακή αγωγή, δημοκρατικός από προσφυγική καταβολή και φιλελεύθερος και ανεξάρτητος από  κρητική παραδοση.

…

Φίλος σταθερός αταλάντευτος, ζήσαμε μαζί χαρές και λύπες. Και πέρασε η εποχή που αυτοί που έφευγαν μας <έλειπαν> η ζωη είχε τότε μπροστά της  δρόμους και μονοπάτια και πολλές επιλογές .

Τώρα το παιγνίδι παίζεται στην παράταση , είναι τα τελευταία λεπτά…

Ο νεαρός φορ του ΟΦΗ μόλις αποσύρθηκε από το ματς, τον κτύπησαν βάναυσα, δεν θα αντικατασταθεί , δεν υπάρχει αλλος. Θα μας κοιτάει μακριά απο την ψηλή κερκίδα δεν χώθηκε στα αποδυτήρια, το ματς ειναι αμφίροπο ( δεν κερδίζει,κανείς)και δεν υπαρχει διαδικασία πέναλτυ.

Ο φίλος μου χάθηκε, έφυγε οριστικά, δεν θα γυρίσει πια.

Ακατανόητες φαίνονται οι φράσεις , δεν περιγράφονται με λόγια αυτά, ο διακόπτης γύρισε, το φως έσβησε, το σκοτάδι κατακάθεται μέσα μας, πυκνό και αδιαπέραστο .

…

Αύριο θα ναι αλλιώς αλλά και τίποτα δεν θα αλλάξει.

Καλό σου ταξίδι φίλε, ξέρω πως θα σου λείψουν οι πράσινες θάλασσες και τα κακοτράχαλα βουνά, μα είμαι σίγουρος πως θα βρεις εξαιρετικές διαδρομές στα ιδανικά λημέρια του ουρανού …

 

 

Ηρακλειο 14.9.2016 Βασίλης Ζεβελάκης, αρχιτέκτων