ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΑ ΜΗΝΥΜΑΤΑ
Η ηρεμία τ΄απόβροχου έχει μείνει
στη στάλα ενός κλαδιού – κι η ανατριχίλα
συλλογισμούς για το χειμώνα δίνει.
Φεύγουν με το νοτιά τα ξερά φύλλα.
Μέρες του Οχτώβρη , εδώ, στην εξοχή
τραγούδια στα νερά , χρώμα στα δάση
και μ’ονη ανησυχία, με τη βροχή
η ιδέα του χωρισμού μην ωριμάσει.
κι έτσι τ΄αχνάρια της επιστροφής
στις ρηγιλές μήπως χαθούν εσπέρες
Έρχονται, τώρα,οι ώρες της σιωπής
και τ’ άσπρα, μικρά σ΄τννεφα φοβέρες.
Μα η θαλπωρή, θφινόπωρο, ες κρατήσει
κι η πρώτη,βιαστική, κρουστή σταγόνα
τόσο, που η καρδια να συνηθίσει
για τα κρύα τα βράδια του χειμώνα.
Αυτά τα βράδια μόνος ποιος περνά!
Έχουνε οι αψηλοί καπνοί παραστρατήσει
Για ‘οτι μικρό η μεταμέλεια τυραννά
κι είναι η μονότονη βροχή να μην αρχίσει.
ΣΗΜΕΙΩΣΗ :
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΡΑΤΖΑΣ (1912-1940)
Οι ιστορίες της ελληνικής λογοτεχνίας δεν τον μνημονεύουn.
Ο Γιώργος Καρατζάς γεννήθηκε στον Πειραιά το 1912.
Για τη ζωή του ελάχιστα πράγματα είναι γνωστά.
Ξέρουμε μόνο ότι ήταν ραχιτικός και με υγεία μόνιμα κλονισμένη, ότι σπούδασε νομικά χωρίς να καταφέρει να ολοκληρώσει τις σπουδές του και ότι η αρρώστια, το πιοτό και η έντονη νυχτερινή ζωή τον οδήγησαν πρόωρα στο θάνατο, σε ηλικία μόλις 36 ετών.
Πέθανε στις 7 Ιανουαρίου του 1948. Δυο μήνες αργότερα, δημοσιεύτηκε στη Νέα Εστία μια λακωνική αλλά συγκινημένη νεκρολογία, η οποία υπογράφεται από τον Ανδρέα Ανδρεόπουλο και η οποία μας παρέχει μερικές πρόσθετες πληροφορίες: υπήρξε φίλος και μαθητής του Τέλλου Άγρα και γνώριζε σε βάθος την ποίηση των Γάλλων συμβολιστών.
Ο Καρατζάς εμφανίστηκε στα γράμματα το 1933 δημοσίευε ποιήματα στον Ρυθμό, στη Νέα Εστία, στα Πειραϊκά Γράμματα, καθώς και σε άλλα έντυπα. Το 1940 συγκέντρωσε τη μικρή ποιητική παραγωγή του σε μια ολιγοσέλιδη πλακέτα με τίτλο Εσπερινά. Read more at: http://www.literature.gr/
ΑΛΚΜΑΝ 