ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ, ΠΕΡΑΣΕ ΚΑΙΡΟΣ

Κυριακη,  7μμ , δίπλα στην Παλιά Εφορεία .

Πέρασαν εξι περίπου μήνες, ο Αντώνης Χελιδώνης μας λείπει – οι φίλοι κι οι συγγενείς του μαζεύτηκαν στο ΝΥΝ ΚΙ ΑΕΙ να τιμήσουν τη μνήμη του.

Κεντρικός εισηγητής ο Αντώνης Ανηψητάκης, σημαντικό στέλεχος της Ανανεωτικής Αριστεράς της Ανατολικής Κρήτης, σχεδίασε ένα πολύχρωμο πορτραίτο τοτ Αντώνη, μας έδωσε πολλά στοιχεία από τη δράση και την ζωή του.

Ο Μαθιός Φραντζεσκάκης, η  Κατερίνα Κίχλη,  η κ. Βρέντζου και άλλοι πρόσθεσαν πινελιές στην προσωπογραφία  του, ενώ ο φίλος του Β.Ζεβελάκης, προσπάθησε να ζωντανέψει κάποιες  στιγμές, παρέδωσε το κείμενο της ομιλίας του μαζί  με ένα αληθινό γαρύφαλο, στην μάνα του Αντώνη – σαν να ταν δικό του. Ιδού τι είπε, όχι χωρίς  δυσκολία…

 

< Αγαπητοί φίλοι και φίλες

Ειναι δύσκολο να μιλήσει κανείς γι αυτούς που φεύγουν ξαφνικά, τα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν την εκτίμηση τον σεβασμό και την συμπάθεια ,καθώς μας κατακλύζουν κύματα λύπης.

…κι οταν περάσουν μέρες , και αρχίζουν να κατασταλάζουν εντυπώσεις κι αισθήματα, κάποιες ώρες η πραγματικότητα υποχωρεί,  κι  εξορκίζεται…

Η συγκίνηση ανοίγει τις κουίντες για να φανούν τα πρόσωπα που χάσαμε .

Η ζωή είναι όνειρο λοιπόν που γίνεται κάποτε εφιάλτης; Οτι μας περιέχει και μας περιβάλλει, ειναι μια αφηρημένη οντότητα που ούτε μεταβάλλεται ούτε αλλάζει ;

Μην παραξενευτείτε αγαπητοί φίλοι, για πολλούς και για μένα ο ρεαλισμός ειναι ανάπηρος, αν στηρίζεται στην ανοχή και την αβελτηρία μας…

…

Ο Αντώνης Χελιδόνης ίσως ειναι σήμερα στην συντροφία μας.

Μπορει να μην τον προσέξαμε να μπήκε διακριτικά για να περάσει απαρατήρητος, έβγαλε το κοκκινο γαρύφαλο από το πέτο του, τ ακούμπησε στο το τραπεζάκι κι άνοιξε ´ενα μικρο τηλέφωνο υπολογιστή…

το συνέδεσε με την οθόνη μας, στο μυαλό μας…

στον καθένα θα ρθουν οι δικές του σκέψεις και  σε μενα:

Η πρώτη εικόνα ήταν έξω απο τα τείχη της ανοχείρωτης πόλης μας, βρέθηκα σε τελείως άγνωστη παρέα σ΄ενα καζάνι ρακής, μπορείτε να δείτε τον αδερφό του και όσους ξέρετε απο αυτή την ομάδα εδώ,   αργότερα θα δημιουργηθεί  για λιγο το καφέ ΤΣΙΟΥ. Χαρούμενη βραδιά, τιποτα αξιοσημείωτο, εκτός απο τον Αντώνη…

Δεύτερη εικόνα στο Παλιό Καφέ, πίσω από το κατάστημα ΜΑΡΟΥΔΑ- στην Πλατιά Στράτα. Ο Αντώνης προσφέρει καφέ και ιδέες, μα τι είναι , σκεφτόμουν , ο νέος αυτός με το ντροπαλό αφοπλιστικό χαμόγελο.

Προσεκτικές διατυπώσεις καθαρές σκεψεις, δεν άργησα να καταλάβω πως δεν μπορούσα να διαφωνήσω εύκολα σε τίποτα, μα διαφέρουμε μια γενιά, συλλογιζόμουν. Δεν άργησε να μου γίνει απαραίτητος, για ενημέρωση , εκεί που δεν μπορούσα να δω , να παρακολουθήσω.

Τρίτη εικόνα, ένα πορτραίτο.

Τον Μάνο Λουκάκη, αδικοχαμένο ποιητή, παρουσίαζε συστηματικά στο διαδικτυακό μπλογκ του ο Α.Χ., είχα χάςει τα ίχνη του γνωστού φιλολόγου. Έμαθα ότι ηταν στην ΑΘΗΝΑ και τι είχε συμβεί, με βοήθησε ο Αντώνης να βρω όλα τα βιβλία και τα στοιχεία του βίου του. Έκανα μια εκτεταμένη παρουσίαση στο alkman.gr του εργου του Ηρακλειώτη ποιητή, με την βασανισμένη ζωή, και το ενδιαφέρον έργο, γι αυτούς που αγαπούν την πιο καθαρή ποιηση.

Τετάρτη εικόνα, το καφέ του ΤΣΙΟΥ , η παρουσίαση του βιβλίου της κ. Επιτροπάκη, η γνωριμία μου μένα στιχουργό και δημοσιογράφο που μάρεσε κάποτε, τον πατέρα της,που ήταν εκεί, σαν παλια χαλκομανία ξεθωριασμένη, μα συγκινητική.

Πέμπτη, και καθοριστική , καταμεσήμερο στου ΤΣΙΟΥ  3 30′ καλλιτεχνικη εκδήλωση με τον Νεκτάριο και την Κυβέλη, πήγα με ελπίδα να δω τον Αντώνη ( είχα μάθει οτι είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα).

…

Δοκιμάζουν τα όργανα αρχίζει το,πρόγραμμα ο φίλος μου δεν εχει φανεί, με έζωσαν μαύρα φίδια, ο Αντώνης στο νοσοκομείο μου είπε η νύφη του.

…

Η λύρα του Νεκτάριου κλαίει το λαγούτο κρατάει κάποιο ρυθμό <από τα αρχαία χρόνια λυγμοί κι αποκάουδα από φωτιές που δεν χωνεύουν >

Η Κυβέλη εχει φωνή με τα κρόσσια των νοτίων ανέμων και το τύμπανο αφρικανικές χορδές .

Η καρδιά να μιλήσει συμβούλευε κάποτε η Μ.Κ. Το συναίσθημα να ειναι αληθινό πρόσθετε η Βανέσα Ρεγκρέιβ, η περίφημη αριστερή  ηθοποιός .

Έτσι πάνε οι τέχνες  μα στη  ζωή; Να μπορούσα να σπάσω την μοναξιά της αρρώστιας να τον φέρω στο ΤΣΙΟΥ…

Δεν μπορούσα να μπω στο νου του μα ήταν στο δικό μου κεφάλι – τον σκεφτόμουν  όπως ήταν πάντα καλόγνωμος ανοικτός προσφερόμενος, ευγενικός και ανιδιοτελής και τωρα , σήμερα το ιδιο.

…

Στην ταλαιπωρία που πέρασε είχε τον ουρανό της προσφοράς και την αγάπη των φίλων του, και το ήξερε.

Ο Αντώνης Χελιδόνης έφυγε νωρίς, μα υπάρχει κάποια κατάλληλη Ωρα;

Ηταν ένα γενναίος ευαίσθητος καλλιεργημένος σκεπτόμενος άνθρωπος, δεν ήταν πολύ τυχερός, αν λέει κάτι κι αυτό .

Δεν μετριέται η ζωή με τα χρόνια και τα τέρμινα, ειναι για τις καφετζούδες . Δεν έχει ορατές στάθμες στον ορίζοντα της και μέτρα και σταθμά της αγοράς. Είναι αδιευκρίνιστα τα όρια και ακαθόριστες οι εκτάσεις.

Ο Αντώνης μπήκε αγωνίστηκε μέτρησε και έφτασε ως εκεί που μπόρεσε. Ούτε πολύ ούτε λίγο, μα σε πολλούς και σε μένα έθεσε πρότυπα και προσέγγισε πολιτικές σταθερές , χρήσιμες στις κρίσιμες περιστάσεις  του τόπου μας.

Ο Φίλος μας έσπασε την συνήθεια μας και την κακομοιριά που μας λέει για αυτό είναι νωρίς , για το άλλο είναι όψιμο.

Κι έφυγε ξαφνικά και γρήγορα

<Σαν ματιά παιδική

Σαν μια πράξη ερωτική

Σαν αγέρι..>

Κι οι φίλοι του θα τον συντηρούν στην μνήμη τους και οταν μαζεύονται ( όπως τωρα)

Θα λένε < ένα κέρασμα για τον Αντώνη>

Και θ´ απαντά < τα Δευτέρα δικά μου> …

 

4.12.2016  Κέντρο ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ