Αντώνης Χελιδώνης 28.9.1967 – 9.6.2016 η Παρουσία Μετά
Άκουγα το Διονύση Σαββόπουλο τις προάλλες να ρωτάει ρητορικά και μελωδικά που
βρίσκονται οι χαμένοι του φίλοι.
Αυθόρμητα συμπλήρωσα τη λίστα….
«Τέλειες μέρες τέλειο δείλι
ροβολούν οι πλαγιές γελαστές
στο παράκτιο μπαράκι οι φίλοι
ανταμώνουν, ζυγώνουν οι γιορτές.
Μα που είν’ η Γκρέτα;
Η Κατερίνα; Μα που είν’ ο Αντώνης ο Χελιδώνης
Αυτό φίλοι μου θα ψάξω να βρω.
Αλλά ας θέσω το ερώτημα με τους όρους του Αντώνη.
18 μέρες πριν πετάξει, στις 22 Μαΐου 2016, έγραφε:
«Κλείνει η παρένθεση.
Ανοίγει τις μικρές φτερούγες του
πάνω απ` το πέλαγος.
Με μια κρυφή πληγή στην λευκή κοιλιά του».
– Επεκτείνοντας το νόμο του Λαβουαζιέ, ψάχνω την αρχή της αφθαρσίας
της μνήμης.
Η αφαίρεση κάθε τι του μεταφυσικού, η απόλυτη εκκοσμίκευση του βίου του ήταν μια
πέρα για πέρα συνειδητή επιλογή και την υπηρέτησε με συνέπεια σε όλη του τη ζωή.
Όσο σκέφτονταν υπήρχε.
Οι αναρτήσεις του της τελευταίας περιόδου, των τελευταίων μηνών, από τη στιγμή που
κατάλαβε πως ο θάνατος τον πολιορκούσε συνιστούν αυτοτελές πολύτιμο διδακτικό
εγχειρίδιο ζωής αλλά και αξιοπρεπούς εξόδου.
Έχει ειπωθεί πως “είναι ευκολότερο να πολεμάς για τις αρχές σου παρά να ζεις σύμφωνα με αυτές.” Ο Αντώνης έζησε σύμφωνα με αυτές ως το τέλος, έζησε και το τέλος του σύμφωνα με τις ιδέες του.
Ο Ενρίκο Μπερλίνγκουερ, ο Λεωνίδας Κύρκος, ο Μιχάλης Παπαγιαννάκης ήταν ίσως
τα κορυφαία πολιτικά του πρότυπα γι’ αυτό και φρόντισε να τους αποχαιρετήσει στις
τελευταίες του αναρτήσεις.
Για τον Αντώνη η πολιτική ήταν ο τρόπος και ο δρόμος για έναν κόσμο ανθρωπιάς όπου
ελεύθεροι άνθρωποι θα μπορούσαν να καταξιώνονται μέσα από τον έρωτα και τον πολιτισμό.
Η βία για τον Αντώνη δεν ήταν το καύσιμο του ταξιδιού,ο πολιτισμός στη συνύπαρξή
του με την πολιτική ήταν για τον Αντώνη οι εμβρυουλκοί της Ιστορίας.
Όποιος περιδιαβεί το ιστολόγιο του Αντώνη, το τετράδιο εξόδου θα νιώσει χαρά και
απορία. Χαρά γιατί θα σεργιανίσει στον ενδιαφέροντα αξιοθέατο κόσμο του, ένα
ζωντανό μουσείο με λέξεις, ήχους και εικόνες.
Η απορία θα προκύψει αβίαστα από τον πλούτο των εκθεμάτων: πώς ένας άνθρωπος σε
μια τόσο σύντομη ζωή μπόρεσε να έχει τέτοιο εύρος ενδιαφερόντων,
αναφορών,γνώσεων; … Πιστεύει στη συλλογικότητα, την ψάχνει διακαώς και την
ανακαλύπτει. Είμαστε πολλοί εμείς που θέλουμε έναν καλύτερο κόσμο, μας λέει.
…
… επιλέγω μερικά ρητά που συνέλεξε…
Επικίνδυνα τα αντικείμενα που κάνουνε τικ – τακ, βόμβες, καρδιές, ξυπνητήρια
Είσαι αυτό το «τίποτα» που απαντάω όταν με ρωτάνε τι έχω
Σε ζήτησα από τον Άγιο Βασίλη
Την λένε έρωτα αλλά την φωνάζουν Κατερίνα!
Όλγα ή τίποτα
Ας γυρίσει κάποιος την κλεψύδρα,
με έχει καταπλακώσει ο αμμόλοφος
Μ’ αν δεν είναι για αγκαλιές
ποιος ο λόγος να έχεις χέρια
Δεν αρκεί να έχεις στόχους
πρέπει να ξέρεις και σημάδι …
Ο γράφων είχε μια μοναδική ευκαιρία.
Άνοιξε λίγο την καθημερινότητά του.
Μια σειρά στο βιογραφικό του, η συμμετοχή στο ψηφοδέλτιο της κίνησης «Μια Κρήτη
Περιβάλλον Άνθρωπος».
Μέσα από το «τετράδιο» θα μεταφέρει ιστορίες, στιγμιότυπα, σχόλια και σημειώσεις
αυτής της προεκλογικής περιόδου…
…
“Οι φίλοι του, στο Ηράκλειο, τον αναζητούν. Επισκέπτονται τα μέρη που σύχναζε.
Προσπαθούν να επαναφέρουν στιγμές και στιγμιότυπα.
Τους είδε δακρυσμένους.
Συνόδεψαν τον ποιητή στην έξοδό του.
Εκείνος, στάθηκε για μια στιγμή, ταραγμένος και λυπημένος.
Θέλησε να κάμει μια βόλτα στα βήματά του…
«Ψάξτε τους ποιητές της γειτονιάς σας, γράψτε τις μπροσούρες και τις προτάσεις σας
– ίσως έτσι μπορεί να βρεθεί ένας δρόμος
– χωρίς την τέχνη άραγε αξίζει κάποιο αποτέλεσμα;»
. Για τον Αντώνη, τον ποιητή της γειτονιάς μας αξίζει να βρούμε ένα δρομάκι, με παλιά
σπίτια και γιασεμιά για να του δώσουμε το όνομά του.
4.12.2016 ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΝΗΨΗΤΑΚΗΣ
Σημείωση του ΑΛΚΜΑΝΑ:
Κι αν δεν βρεθεί δρομάκι με γιασεμί να το ονομάσουν, θα περνάμε από το
στενάκι της εκκλησιάς των Αρμένηδων, και πίσω από το κατάστημα του ΜΑΡΟΥΔΑ,
ή έξω από τα τείχη, ψάχνοντας τα βήματά του – σε κάθε λαϊκο μπαράκι που θα
συναντάμε θα δοκιμάζουμε μια ρακή
– ο Αντώνης θα απαντάει (δεν φεύγει απο το νου μας)
<η
δεύτερη δική μου…>
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ:
Το κείμενο είναι από την εκδήλωση στις 4.1.2016 στο ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ
ΑΛΚΜΑΝ 
Σε ευχαριστώ Βασίλη για την επιμέλεια, τη συντόμευση και για τα «δεύτερα» τα δικά σου, όπως τα δικά του…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Βιογραφικό του ΑΝΤΩΝΗ ΧΕΛΔΩΝΗ (στοιχεία από Α.Ανηψητάκη)
Αντώνης Χελιδώνης: 28-9-1968 έως 9-6-2016.
Του Νικολάου και της Μαρίας. Γεννήθηκε το 1967 στο Ηράκλειο. Σπούδασε γεωπονία στο Α.Π.Θ.
Ασχολήθηκε επαγγελματικά με την κηποτεχνία. Επιμορφωτής της ΝΕΛΕ σε προγράμματα ΑμΕΑ. Ωρομίσθιος καθηγητής στο ΑΤΕΙ Κρήτης. Τα τελευταία χρόνια δούλεψε σε γνωστό παλιό στέκι στο κέντρο της πόλης και μετά στο ΤΣΙΟΥ, καφενείο των συγγενών του.
Συνεργάτης του Σπύρου Δανέλλη κατά τη θητεία του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Οργανώθηκε στον ΡΗΓΑ στα 1982.
Τα δικά του χρώματα βρήκε στην διακήρυξη της κίνησης «Μια Κρήτη», της οποίας είναι ιδρυτικό μέλος.
Το 1993 ήταν υποψήφιος στις εθνικές εκλογές στην Α΄ Θεσσαλονίκης. Οι εφημερίδες έγραφαν για τον «βενιαμίν» του ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ.
Αρθρογραφούσε στην ΠΥΞΙΔΑ της ΠΟΛΗΣ [μακροημερεύει] και στο FREEVOX [σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει]. Γράφει και δημοσιοποιεί σκέψεις, κρίσεις και άποψη στο προσωπικό του ιστολόγιο «τετράδιο
εξόδου».
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
η Σ.Λ. έγραψε στο facebook
Ένα ποίημα του Μ.Α.που θα ταίριαζε, σαν μνημόσυνο στον Αντώνη Χελιδώνη: Όταν μιαν άνοιξη χαμογελάσει
θα ντυθείς μια καινούργια φορεσιά
και θα ’ρθεις να σφίξεις τα χέρια μου
παλιέ μου φίλε
Κι ίσως κανείς δε σε προσμένει να γυρίσεις
μα εγώ νιώθω τους χτύπους της καρδιάς σου
κι ένα άνθος φυτρωμένο στην ώριμη,
πικραμένη σου μνήμη
Κάποιο τρένο τη νύχτα, σφυρίζοντας,
ή ένα πλοίο, μακρινό κι απροσδόκητο
θα σε φέρει μαζί με τη νιότη μας
και τα όνειρά μας….
Μου αρέσει!Μου αρέσει!