50 ΠΕΡΑΣΑΝ…ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Ας γυρίσουμε πίσω με ένα παραμύθι, η Φατα Μοργανα κι ο τερατώδης  ελειενής μορφής Δράκος – ταιριάζουν ίσως στην επέτειο της Δικτατορίας

αφιέρωση: στον Λευτέρη Τσίλογλου

Μια φορά κι ´έναν καιρό

( μια τσιγγάνα μάγισσα,
Θε μου πως λαχτάρησα)

Ακούσε με να σου πω…

(Fata Morgana. )

Στην πέτρα μέσα

Μια πριγκιπέσα

Σκουτιάμαζεύει

Και χουζουρεύει

…

Κάποτε χάθηκε

απ´το παλάτι

Μεγάλου βασιλιά

και στρατηλάτη

 

Η Fata Morgana

που την ζηλεύει

Την εφυλάκισε

και την παιδεύει

 

Ο ήλιος πέρασε

και τηνε βλέπει

Κόμπο της έδωσε
να

λύσει πρέπει 

 

Από τη τύχη της Άρχοντας, νέος 
καλοντυμένος

Από την Μοίρα της
 να ναι σταλμένος

 

Και φτάνει κάποτε
καλός καιρός
Όμορφος πρίγκιπας
και τυχερός

Στην πέτρα τη σκληρή την είδε μέσα

Διαμάντι που έλαμπε(ν)
η πριγκιπέσα

 

Στο στήθος του ένοιωσε
 πληγή μεγάλη

Ο έρωτας σαν στόχο
του τον είχε βάλει

«Λύσε τον κόμπο
του είπε η κόρη

Να ρθω μαζί σου
καλό μου αγόρι»

 

Έβγαλε το σπαθί 
πετά τη θήκη

σαν τον Αλεξαντρο
που θέλει νίκη

Πολύ προσπάθησε 
δεν τον αφήνει

Τον κόμπο κτύπησε
και τονε λύνει

…

Γυρίζουνε να παντρευτούν

Μα βλέπουν στο παλάτι

Φωτιές στις πόρτες και καπνούς

Και φλόγες στο χαγιάτι Κι ´ενα θεριό

…

Δράκος: ακούει από τα κέρατα

και βλέπει από την πλάτη

Μες τα ρουθούνια του

φωτιά και λάβρα

Με νύχια λιονταριού

Και λέπια μαύρα

Ακούει απο τα κέρατα

Και Βλέπει απο τη ράχη

Τηνκοσμοχαλασιά αγαπά

Και χαίρεται στη μάχη

…

Δίπλα του μάγισσα
Στα γονατά του

Μοργάνα τηνε λεν
Αρχόντισσά του

…

«Φάτα»την ξέρουνε
 και την φοβούνται

Όσοι την βλέπουνε
 σταυροκοπιούνται

…

Φάτα Μοργκάνα 
Κακή τη μέρα

Τις νύχτες άσχημη
Σαν τη χολέρα

….

Ο πρίγκιπας κατάλαβε
 Δράκος θα’χε νικήσει

Κι η Φάτα η μέγαιρα πολλά
 χρυσάφια είχε κερδίσει

…

Φοβήθηκεν ο πρίγκιπας 
κι ας ήταν παλικάρι

Στην Άρια την πιο καλή
 Νεράιδα πάει να πάρει

Βοήθεια μα και συμβουλές
, γιατί τον αγαπάει

Από μικρόν τον πρόσεχε 
«Εχω τον τρόπο «- του μιλάει

Μια τρύπα μαύρη τρομερή 
σου δίνω σαν τσουβάλ

ι
Ανοίγει και θα καταπιεί
Οτι κανεις της βάλει

…

Μα πάρε δυο σακιά γιατί 
ειναι κι η κακιασμένη

Η μάγισσα στο διπλανό
Δωμάτιο ξαπλωμένη

…

Θα πας σαν κοιμηθεί βαθειά 
στον τρομερό τον Δράκο

…

Τα ποδια του προσεκτικά 
θα βάλεις μες τον σάκκο

Κι ύστερα στην κακότροπη
 την Φάτα την Μοργκάνα

Το ίδιο θα κάνεις γρήγορα Δεν είναι αυτή σουλτάνα

Βασίλισσα μα κάλπικη
… Στις τρύπες θα χαθούνε

Κι οι δυο σαν μαύρα τέρατα
, στα τάρταρα θα ζούνε

 

Κι έγιναν έτσι κι ακριβώς
 οι τρύπες (τα τσουβάλια)

Κατάπιαν Δράκο – μάγισσα
 κι είχανε μαύρα χάλια!

Κι ο πρίγκιπας κι η όμορφη παντρεύτηκαν και ζήσαν

Ως τα βαθειά γεράματα 
παιδια κι εγγόνια αφήσαν

Κιαν πείτε για το Δράκο μας , την Φάτα την Μοργκάνα,

στο χάος καταστάλαξαν, κι ´εκαναν νέα «πλάνα»:

Οτι ήθελαν …το έβλεπαν
κι αληθινό φαινόταν

Κι ας ήταν αιθέρας και καπνός 
που γρήγορα χανόταν

Γι αυτό και λέμε σημερα τις ψεύτικες εικονες

«Φαταμοργάνα» στη δροσιά καλοκαιριού σ’ομίχλες τους χειμώνες

… Επίλογος: Αυτό το,παραμυθι μας πρεπει να το θυμαστε

Τηνμάγισσα που χάθηκε να μην τηνε φοβάστε

Κι ο δράκος ο πολύ κακός πάει κι αυτός καλιά του

Τα δόντια του όλα τ’ χασε μαζί και τη λαλιά του!

 

… Τέλος του παραμυθιού
Ας το νου να πάει αλλού

είναι η γνώση κουρελού
Η χαλί που πάει παντού;
…

Μα τα λόγια φέρνουν λόγια
 και κολλάνε τα ρολόγια

Κι ιστορίες μας τελειώνουν μα ποτέ τους δεν παλιώνουν

 

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ: Το παραμύθι προέρχεται , από την ανάπτυξη ενός στίχου του ποιητή  (και γιατρού)Τάκη Σινόπουλου : «στην πέτρα μέσα» Ο τίτλος από τό πασίγωστο, λόγω τραγουδιών,  όψιμο ποίημα του Νίκου Καββαδία (1974)»Φάτα Μοργάνα» (αφερωμένο στην αγαπημένη του Θ. Σ.) αλλά και από το  μεγάλο ποίημα (πολυσέλιδο) του πάπα των σουρεαλιστών Αντρέ Μπρετόν (Παρίσι 1942), που βρήκε και μας έστειλε εκλεκτη φίλη μας ( Μ.Κ.)