ΑΝΤΩΝΗΣ ΧΕΛΙΔΩΝΗΣ – ΣΥΝΑΠΑΝΤΗΜΑΤΑ
Συναπαντήματα, ένας χρόνος πέρασε, μα πως υπολογίζεται; Ο Αντώνης χαμογελάει από το παραθύρι του, γράψε μου τι λες ψιθυρίζει – είμαι αλλού τώρα, μόνο γραφτά μηνύματα φτάνουν ως εδώ.
Γι αυτό οι φίλοι του τύπωσαν τα λόγια του συλλογίζομαι, τα παρουσίασαν χτες, μόλις έσβησε η δύση και φώτισε το ολοστρόγγυλο φεγγάρι την παλιά μας πόλη .
Ο Αντώνης Ανηψιτάκης και η Παρή Στιβακτάκη, μιλούσαν για τον Αντώνη Χελιδώνη και το βιβλίο του ΚΙΒΩΤΙΑ ΣΧΗΜΑΤΑ (την εκδήλωση είχε προλογήσει ο εκδότης και φίλος του Ματθαίος Φρατζεσκάκης)…
Η εκλεκτή φιλόλογος έκανε παρατηρήσεις, ανέλυε στίχους που μπορεί να κρύβουν άλλα νοήματα, εκτιμούσε συσχετισμούς κι η φωνή της κάποιες στιγμές ράγιζε
Ξεφύλιζα αργά το βιβλίο του, διαβαζα : “Ζαρώνεις σαν ύφασμα λινό…
…
Είχες χρόνια αφεθεί σε μια περιπλάνηση.
Στην επανάσταση.”
δεν με μπέρδευαν οι συλλογισμοί του, με παραξένευαν, αυτός πολυνοιάζεται
για τους άλλους, σοβαρολογεί για μεγάλα θέματα..
Μιλούσε μέσα από τις σειρές των στίχων του :
“Μικρά αποσπάσματα κρατάμε εμείς.
Μια ζωή πλανιέται γύρω ρυθμοί προκάτ, αδιάφορες πορείες πέρασαν.
Γυρνάμε μέσα μας. Τώρα.
Στην εσωτερική αναμέτρηση, αναζητάς συνεχώς.
Την αλήθεια και την απόρριψη.”
Ήθελα να του πω, πως οι άλλοι ίσως μπορούν να μας στηρίξουν κάποτε, μα καλύτερα να μας αφήσουν ήσυχους, να διαπράξουμε δικά μας λάθη να βρούμε ότι μας είναι απαραίτητο.
Είπε (έγραφε στη σελίδα 45):
“Με καταβάλλει η τραχύτητα των ανθρώπινων λαθών”
Του απάντησα με δικά του λόγια (σελίδα 48)
Γυρνώ στο καταφύγιο των ονείρων …
Γυρνώ να κρύψω τη θλίψη στη θύμηση
Η σκέψη χάνεται σε φθινοπωρινό απόβραδο
Η αίσθηση του κενού με συντροφεύει στην απόσταση”
Τον θυμάμαι, θα ήθελα να τον αποχαιρετήσω με δικά του λόγια:
(1) Τα όνειρα μας λαϊκά παραμύθια
Τα θυμάται κανείς ;
Μαζεύουμε ξανά το παρελθόν
Σε τυχαίες συναντήσεις και ανθρώπους
Τις νύχτες ξοδευόμαστε στο άπειρο χανόμαστε στην πρώτη ανάγνωση
Στην έσχατη γραφή
Μικρά αδιέξοδα
Να ξεχάσουμε το αύριο
Υπολογίζεται ο καιρός, η σκέψη τριβέλιζε, σαν να έβγαιναν γρέζα, στη Χανιόπορτα , στον τόρνο του Μπαλαμούτσου, μουρμούριζα :
Βαθιά ποντισμένο καράβι
τ΄άλπουρα σπάσανε και το πανί
σεντόνι σκισμένο που ράβει
μνήμης χαμένης η μηχανή
Συναπαντήματα, θυμόμαστε…
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
(1) Ποίημα της σελίδας 56 με τίτλο ΧΟΡΟΧΡΟΝΙΚΟΣ ΑΠΟΣΥΝΤΟΝΙΣΜΟΣ,με αλλαγή του ενικού σε πληθυντικό)
ΑΛΚΜΑΝ 