ΣΤΙΧΟΙ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΙΑΤΙΚΟΥ ΦΕΓΓΑΡΙΟΥ
Πεταλούδες υφάλμυρες
Μάτια βουρκωμένα
Χρυσόσκονη στα δάκτυλα
Χέρια απλωμένα
Απο μεςα σκαλώνουν πατώματα
Στον οικο της Βαβέλ
Και τ´αρώματα φοράνε
Της Κοκό Σανέλ
όλα τα νησιά
Στην πράσινη θάλασσα
Όλα τα χρώματα
Ερώτων που χάλασα
Το τόξο τεντώθηκε κι έσπασε η χορδή
Κι η αγάπη που πληγώθηκε τον δρόμο δεν θα βρει
Μην το πεις κι αν το δεις
– Είναι ψεύτικο θαύμα
Στη λαχτάρα που φυλαγες
κι έκανες τάμα
Εποχή μ´ενοχες και μεγάλες εκπτώσεις
Πλήρωμές μετρητοίς προτιμάς και με δόσεις
Κι αμφιβάλλεις ας παίρνεις πολλα λίγα δίνεις
Διαλεγεις ποτά και τους πόθους σου σβήνεις
Εισαι αθώος πολύ μα και ένοχος τόσο
Ας προσφέρεται προτιμώ να πληρώσω
…
Με μια μονάχα σου ματιά
κια μ´αναψες φουνάρα
Και να τη σβήσω δεν μπορώ
και μ έπιασε τρομάρα
…
Έριξες Μολότοφ το πρωί
Λαμπαδιάσεις το μεσημέρι
Κι η νύχτα ´ολα τά καψε
Και ποιος νερό να φέρει
ΑΛΚΜΑΝ 