Στίχοι αγνώστου προσελεύσεως, μήπως τους ξέρει κανείς;
ΣΕ ΚΡΙΤΙΚΟ ΚΑΘ’ ΟΛΑ ΣΥΝΕΠΗ
Οι μπουρδολόγοι σού ήτανε καρφί στο μάτι,
με τους αγύρτες, α, δεν είχες κολιγιές,
ήσουν των κλόουν και των τρα-λα-λά ο φονεύς.
Τώρα ζαχάρωσες· σαν του Χατζηαβάτη
έγινε η γλώσσα σου κομψή και ντελικάτη
και γλυκογλείφεις όσους πίκραινες ως χθές.
~ ~ ~

ΣΕ ΕΚΔΟΤΙΣΚΟ
Ιούδας; Όχι δα! Φτωχός και βλάκας…
Σιγανοπαπαδιά σιελοφόρα
που ’κανες τη ρομαντικιά ώς την ώρα
να σπιτωθείς κι εσύ μες στην Παράγκα.
(Πια τρώς ενός κρονόληρου τα φράγκα
στίχους σωρό τυπώνοντας της πλάκας.)
~ ~ ~
ΣΕ ΣΤΙΧΟΠΛΟΚΟ ΞΕΜΩΡΑΜΕΝΟ
Τι νόμισες, τα πλήθη θα σ’ υμνήσουν;
Α, τούβλο, κοκκορόμυαλος θα ήσουν!
Τα πλήθη απαξιούν και να σε φτύσουν …