ΝΙΚΟΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ : ΕΠΙΛΟΓΕΣ (ΤΟ ΦΙΛΙ)

 

 

Όταν δυσκολεύουν τα πράγματα,  ξεφυλλίζουμε περιοδικά: σήμερα το πιο σπάνιο σε μας, με τίτλο «ΕΠΙΛΟΓΕΣ – ΣΥΜΜΙΚΤΑ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΛΛΑ» του λόγιου ιατρού (ποιητή, μεταφραστή, εκδότη) Νίκου Λογοθέτη. Αντιγράφουμε από τις ποιητικές παρωδίες το ποίημα του Α. Παράσχου «ΤΟ ΦΙΛΗΜΑ» και την εύθυμη εκτεταμένη  …απόδωσή  του   από τον Κ.Σκόκκο.

ΑΧΙΛΕΑΣ  ΠΑΡΑΣΧΟΣ (1886-1918)

ΤΟ  ΦΙΛΗΜΑ

Είναι το φίλημα τροφή πυρίνη της καρδίας

στιγμή κλαπείσα της ΕΔΕΜ  αρχή αθανασίας

Είναι το μύρον της ζωής , η γλώσσα των αγγέλων

Έρως , εις δύο στόματα ευώδη ανατέλλων

 

Είναι το φίλημα θερμή πλημμύρα αισθημάτων

«Χριστός Ανέστη της ψυχής , το άσμα των ασμάτων

της ήβης ψάλλον όνειρο,ν υμέναιος καρδίας

άνευ στεφάνων και πομπών, πλην έμπλεος θρησκείας

 

Κι είναι το φίλημα πνοή του Πλάστου ζωογόνος

καρδίας δίδυμος ακτίς εις χείλη  μυροβόλα

είναι το ρήμα του Χριστού, ευδαιμονίας τόνος

αιωνιότητος στιγμή και βλάστησις εις όλα.

Μ΄εν φίλημα γεννώμεθα , μ΄εν φίλημα γεννώμεν

μ΄εν φίλημα λαμβάνομεν οπόταν τελευτώμεν

 

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ  ΣΚΟΚΚΟΣ

 

 

 

 

 

Είναι το φίλημα  – παρντόν, να πω κι εγώ μια αλήθεια-

ανθρωποφάγος όρεξις που κρύβουμε στα στήθια

Μία προειδοποίησις για κείνον και για   κείνη

πως είμεθα μεν ποιηταί μα και ολίγον κτήνη

 

Αρχίζουμε ρωμαντικά απ΄το φιλί μια μέρα

και βγάζουμε τα μάτια μα ς ολίγον παραπέρα.

Θα πεις και πως τα βγάζουμε; Να, κάτι μας τυφλώνει

και μια γυναίκα έξαφνα στην πλάτη μας φορτώνει.

 

Αφήνω που μικρόβια  μπορεί και να κολλήσεις

μες των φιλιών τας ιεράς κι ευώδεις συγκινήσεις

και ενώ τα χείλη προσκολλά εκείνη στον εκείνο

του προσκολλά καμιά φορά τη φθίση ή τον καρκίνο.

 

Για κάθε ενδεχόμενο κρατάτε ένα μαντήλι

όσο νταλαβερίζεσθε συχνά με ξένα χείλη.

Κι ένα μπουκάλι σουμπλιμέ δεν βλάπτει και ακόμα

μ΄ολίγον φαινικόν οξύ να πλένετε το στόμα

 

Είδα κυρίες που κρυφά ζηλεύονται, μισούνται

με άκραν  περιπάθειαν να αλληλοφιλιούνται

και να σφιχταγκαλιάζονται καταμεσίς του δρόμου:

τι κάνεις Ελενάκι μου;-Καλά , εσύ χρυσό μου;

 

Και πίσω πέντε φάσκελα!  Κι η γλώσσα κόβει – ράβει

κι η μια κρυφά της αλληνής βαθειά το λάκκο σκάβει

Γι αυτό σαν βλέπω να φιλεί η μια την άλλη αρκούδα

μες τα φιλιά τους συναντώ ολάκερον Ιούδα.

 

Ξέρω κι κάποιες που ενώ τον άνδρα τους φιλούνε

δεν παραλείπουν , μάτια μου, και να στραβοπατούνε!

Και  όσο πιο ζεστά φιλούν με φλόγα και με λάβα

τόσο φοβούμε πιότερο πως …λάκο έχ΄η φάβα.

 

 

 

Φαντάσου δε και άλλη μιαν εικόνα ζηλεμένη

να σε φιλεί με πύρινα φιλιά η ερωμένη

κι εκεί που στα αιθέρια υψώνεται η ψυχή σου

να χώνει αυτή το χέρι της στην τσέπη στο πουγκί σου

 

Αν πεις και δια το φιλί του Πασχα της Αγάπης

αυτό δα θα το ζήλευε κανίβαλος κι αράπης.

«Χριστός Ανέστη  Περικλή» γλέντι και ρετσινάτο

κι έπειτα Μπουμ! Μια κουμπουριά κι αντίο πελ πασσάτο!

 

Τι τρέχει; Α! μπα! τίποτε, κάτι Ρωμιοί γλεντάνε

μια μπιστολιά κ ένα φιλί εδώσανε και πάνε…

Μ΄έν φίλημα απατώμεθα  μ΄εν φίλημα απατώμεν

και κοροϊδίας φίλημα μας δίδουν και ψοφώμεν !!