ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΤΟΥΡΟΥ : Η ΤΡΙΤΗ ΓΕΝΙΑ (ΒΡΑΒΕΙΟ 2016)

Την γνωρίσαμε στο διαδίκτυο, δεν είχαμε διαβάσει ποτέ κάποιο πλήρες  της κείμενο (δεν έτυχε), ίσως οι πολλές απασχολήσεις της , έκρυβαν το ποιητικό (το αληθινό δηλαδή) πρόσωπό της.

Το Κρατικό Βραβείο ποίησης 2016, που μόλις μάθαμε, μας έδωσε την ευκαρία να αγοράσουμε το βιβλίο της, μια καλαίσθητη έκδοση του 2015 και να μείνουμε έκπληκτοι !

Ο έμμετρος στίχος ήταν  πρώτη μεγάλη (έντονη)  και παράξενη  εντύπωση , που ήρθε μιαν κατάλληλη στιγμή, όταν διάβαζα τις διαπιστώσεις του μεγάλου Αργεντινού ποιητη  Χ.Λ. Μπόρχες, για τον ελεύθερο και τον παραδοσικό στίχο.

Για πολλά χρόνια προβληματισμένος αλλά και έχοντας δοκιμάσει γραφές σχετικές, δέχθηκα(διάβασα) με μεγάλη ευχαρίστηση την έμμετρη έκδοση της Σοφίας Κολοτούρου.

«Διαυγή ευαίσθητα , λυρικά»χαρακτηρίζονται από την επιτροπή κρίσεως τα ποιήματά της, μα έχουν και στοιχεία αναγνωρίσεων, και δραματικών εντάσεων – περιγράμματα σκληρών καταστάσεων, που αντιμετωπίζονται με νηφαλιότητα και θάρρος.

Δεν εκπαιδεύουν τον αναγνώστη στην …εκτίμηση της παλαιότερης έμμετρης ποίησης, γιατί είναι σύγχρονη και μοντέρνα η ουσία τους, όπως στον ελεύθερο στίχο.

Ίσως «η ρίμα άνοιξε την πόρτα για να μπει η έμπνευση…»στα ποιηματα της Σοφίας, όπως έγραφε ο Μ.Αναγνωστάκης στην μονογραφία του για τον «Μανούσο Φάση».

Επανέρχονταν καθως έπλεα στις στροφές των στίχων της συλλογής » ΤΗΣ  ΤΡΙΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ»,οι συλλογισμοί του Μπόρχες: «ο ελεύθερος στίχος είναι πιο δύσκολος από τις έμμετρες μορφές» η  Σοφία βρήκε μάλλον και το δρόμο που  της πάει και πιο πολύ,  και τον τρόπο να κρύψει ότι σημαντικό δεν λέγεται.

 

Η ΤΡΙΤΗ  ΓΕΝΙΑ

  Στον άντρα μου

Γενιές ολόκληρες εργάστηκαν για μένα

το δρόμο να φωτίσουν στις νευρώσεις

μ΄ ανείπωτα όλα τα χιλιοειπωμένα

Οι πράξεις, που βαραίνουν στις κλειδώσεις,

οι πρόγονοι   (αν και νεκροί ) δια ζώσης

να μαρτυρούν απ΄την αρχή τα μυστικά –

στο τέλος πάλι ν΄απειλούν μην τους προσδώσεις

η τρίτη εμείς, φαρμακερή γενιά.

 

 

Γενιές  που φύλαξαν στη μνήμη τους κλεισμένα

τα τραύματα  και τις παλιές διαβρώσεις

σε μια  αλυσίδα, με τα μέλη τους δεμένα

(τι βάσταξες και πόσα θα σηκώσεις,

πόσα άλλαξες και τι μπορείς να σώσεις)

και δεν αντέχεις και φωνάζεις: «φτάνει πια!»

Μα ο κηρος έλαχε σε σένα να πληρώσεις

 

Γενιές που έληξαν, προδιαγεγραμένα,

στων απογ’όων της πικρίας της τόσης

που δεν θελήσανε παιδί να κάνουν ένα

(τον πόνο , ω αναγνώστη,  να μην νιώσεις).

την αλυσίδα  δεν θα επιδιορθώσεις –

τη σπάζεις μόνο και φωνάζεις αρκετά!»

Έτσι στο φως αναβαπτίζεσαι, τηςγν.ωσης

η τρίτη και φαρμακερή γενιά.

 

Πρίγκιπα μου΄χεις τάξει νέα γέννα

σαν καταγράψουμε μαζί τα κωδικά

παλαιά βιβλία , στο σεντούκι φυλαγμνένα

η τρίτη εμείς, φαρμακερή γενιά.

 

 

 

 

 

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Βιογραφικά κλπ  για την Σοφία Κολοτούρου στο διαδίκτυο