Η ΚΑΜΗΛΑ
Ενθύμηση : Φεϋζάλ
Αγαπάς τα σύκα μήλα;
Αγαπάς και την καμήλα;
Λέγαν ολα τα παιδια
Που δεν είχαν δει ποτέ τους
Της ερήμου τη δρομάδα…
Και πουλούσαν εξυπνάδα
Οταν πήγαν στο σχολειό
Μάθανε κι όλα τα ζώα
Στις ερήμους της Ασίας
Αφρικής και αραβίας
Ένα ζώο με καμπούρα
Είχαν σ´ όλες τις δουλειές
Την καμήλα που αντέχει
Και χωρίς νερό να τρέχει
Για μεταφορές μεγάλες
Απ´ του μεταξιού το δρόμο
Και το γάλα της το δίνουν
Σ´όλα τα παιδιά να πίνουν
και το κρέας της το τρώνε
Μα και καπνιστό το κάνουν
Και το δέρμα της απλώνουν
Και σκηνές μ´αυτό σηκώνουν
Τις οπλές της δεν αφήνουν
Και το τρίχωμα της παίρνουν
Για να πλέξουνε να υφάνουν
Ρούχα και σκουτιά να κάνουν
Αγαπάς τα σύκα μήλα;
Αγαπάς και την καμήλα;
Είναι ζώο που προσφέρει
Και ποτέ του δεν ξεχνάει
πάντα διπλοαναχαράσει
Τα ξερά χόρτα σαν φάει
Εκτός από τις δρομάδες
Είναι κι οι βακτριανές
Οι καμήλες που έχουν δυο
Πάνω τους ψηλές κορφές
Αγαπάς τα σύκα μήλα;
Αγαπάς και την καμήλα;
Ναι την αγαπώ πολύ
Είναι πρόσχαρη και τρέχει
Μες την άμμο την καυτή
Και παράπονο δεν εχει
…
Είχα κι ένα φίλο κάποτε
τον αγάπαγα πολύ
Φευζάλ τον λέγανε
κι ήτανε καλό παιδί
Ήρθε από την Αραβία
το νησί της το Μπαχρέι(ν)
κι είχε μια μικρή καμήλα
που φωνάζαν όλοι Φέυ
Έφυγε όμως γρήγορα
βρέθηκε στον ουρανό
κι από κει ψηλά μας βλέπει
με χαμόγελο γλυκό
…
Κι η καμήλα του κοιτάζει
τις εκτάσεις της ερήμου
συνεχώς αναχαράζει
αχ! λέει : να ταν μαζί μου
ΑΛΚΜΑΝ 