ΠΡΩΤΟΙ ΣΤΙΧΟΙ ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ
(για παιδιά της προσχολικής ηλικίας)
ΤΑ ΦΙΛΑΡΑΚΙΑ…
Η καλή μας λαγουδίτσα
Που τη λένε Μεμελίτσα
Έχει φίλο κολλητό
Τον μικρούλη τον ασβό
Τον φωνάζουν Μεμελό
Συναντήθηκαν στην τάξη
Του σκολειού της γειτονιάς
Και καθήσανστο θρανείο
Της πιο πρώτης της σειράς
Φίλοι γίνανε με μιας
Παίζαν διαβάζαν πολύ
Και πηγαίνανε μαζί
Μες στο δάσος για να βρουν
Πιθηκάκια Να μπορούν
Να τρέχουν και να πηδούν
Κάποτε πήγαν ωραία
Ένα πρωινό παρέα
Συνάντησαν αλεπού
Τους αρώστησε : «για που
Ξεκινήσατε να πάτε;»
_»κι εσείς γιατί μας ρωτατε;»
Απαντήσαν και τα δυο
⁃ «μοναχά σας θα χαθείτε
Θέλω να σας βοηθήσω
Σε μπελάδες να μην μπέιτε
Έχει ζώα μες στο δάσος
άγρια τα πιο πολλά
Κυνηγάνε τους μεγάλους
Προτιμάνε τα παιδιά»
⁃ «Έχει δίκιο η Κυρά Μάρω»
Είπε αμέσως η μικρή
Μα ο Μέμελος φοβάται
Ο μπαμπάς του του ´χε πει:
⁃ «Είναι η αλεπού μεγάλη
Ψεύτρα τόσο πονηρή
Που το άσπρο κάνει μαύρο
Το φαϊ της για να βρει».
Δεν μίλησε – την πήρανε το δρόμο να τους πει
να βρούνε για παιγνίδι κάποια μαϊμού μικρή
Μα σταμάτησαν σε δέντρο
Πού χε μια μεγάλη τρύπα
Είναι του παππού το σπίτι
Είπε ο μικρός : -» για κτύπα »
Σκέφτηκε αμέσως η Μαρω
Πιο καλά τώρα θα φάω
Το γέρο και τα παιδιά
Κι αμέσως θα κτυπάω
Κι άκουσε ο γέροασβός
Που ήτανε και πονηρός
Κι έστησε το δοκανό(*) του
Για να πιάσει τον εχθρό του
Κι όταν μπήκε πρώτη πρώτη
Η αλεπού να τότε φάει
Η παγίδα θα την πιάσει
Και πονά και σπαρταράει
Και από μπρος θα πάει πίσω
Μα θα χάσει την ουρά της
Θα γλυτώσει απ΄ τις δαγκάνες
Και τα πόδια και τ αυτιά της …
Μα φοβήθηκε και τρέχει
Κι ο ασβός χαμογελάει
που δεν μπόρεσε η Μάρω
να τους πιάσει να τους φάει
Και ξανά σχολειό και σπίτι
Πλάκα με σκλήρο κοντύλι
Και μαζί θα μεγαλώνουν
Κολλητοί θάναι σαν φίλοι
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
(*)=παγίδα, οδοντωτή δαγκάνα
ΑΛΚΜΑΝ 