ΟΙ ΔΥΟ ΦΙΛΟΙ (ΟΙ ΚΟΛΛΗΤΟΙ)
_________________________-
Η καλή μας λαγουδιτσα
Που τη λένε Μεμελιτσα
Έχει φίλο κολλητό
Τον μικρούλη τον ασβό
Τον φωνάζουν Μεμελό
Συναντήθηκαν στην τάξη
Του σκολειού της γειτονιάς
Και καθήσανστο θρανιο
Της πιο πρώτης της σειράς
Φίλοι έγιναν με μιας
Παίζαν διαβάζαν πολύ
Και πηγαίνανε μαζί
Μες στο δάσος για να βρουν
Πιθηκάκια Να μπορούν
Να τρέχουνε και να πηδούν
Κάποτε πηγαν ωραία
Ένα πρωινό παρέα
Συνάντησαν αλεπού
Τους αρώτησε : «για που
Ξεκινήσατε να πάτε;»
_»κι εσείς γιατί μας ρωτατε;»
Αοαντησαν και τα δυο
⁃ «μοναχά σας θα χαθείτε
Η λ Θέλω να σας βοηθήσω Σε μπελάδες να μην μπέιτεΈχει ζώα μες στο δάσοςάγρια τα πιο πολλάΚυνηγανε τους μεγάλουςΠροτιμάνε τα παιδιά» ⁃ «Έχει δίκιο η Κυρά Μάρω»Είπε αμέσως η μικρήΜα ο Μέμελος φοβάταιΟ μπαμπάς του του ´χε πει: ⁃ «Είναι η αλεπού μεγάληΨεύτρα τόσο πονηρήΠου το άσπρο κάνει μαύροΤο φαϊ της για να βρει».Δεν μίλησε – την πήρανε
το δρόμο να τους πει
να βρούνε για παιγνίδιΚάποια μαϊμού μικρή
Μα σταμάτησαν σε δέντρο
Πού χε μια μεγάλη τρύπα
Είναι του παππού το σπίτι
Είπε ο μικρός για κτυπα
Σκέφτηκε αμέσως η Μαρω
Πιο Καλά τώρα θα Φάω
Το γέρο και τα παιδιά
Καμαμεσωςβθα κτυπάω
Κι άκουσε ο γέρος ασβός
Που ήτανε και πονηρός
Κι έστησε το δοκανό του
Για να πιάσει τον εχθρό του
Κι όταν μπήκε πρώτη πρώτη
Η αλεπού να τότε φάει
Η παγίδα θα την πιάσει
Και πονά και σπαρταράει
Και από μπρος θα πάει πίσω
Μα θα χάσει την ουρά της
Θα γλυτώσειαπό τις δαγκάνες
Και τα πόδια και τ αυτιά της
…
Μα φοβήθηκε και τρέχει
Κι ο ασβός χαμογελάει
Που δεν μπόρεσε η Μαρω
Να τους πιάσει να τους φάει
Και τα δυο παιδιά γύρισαν
Στις μαμάδες φοβισμένα
Κι ορκίστηκαν να μην φύγουν
Χωρίς άδεια τα καημένα
Και ξανά σχολείο και σπίτι
Πλάκα με κλήρο κοντύλι
Και μαζί θα μεγαλώνουν
Κολλητοί θάναι σαν φίλοι
ΑΛΚΜΑΝ 