ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΜΑΣ ΦΙΛΟΙ
(ΠΟΥ ΦΎΓΑΝΕ ΝΩΡΙΣ)
αφιέρωση: στον Νίκο Β.
ΟΙ καλύτεροι μας φίλοι
κουράστηκαν και φύγανε νωρίς
δέσαμε σαν κόμπο στο μαντήλι
στιγμές που δεν τις ξέχασε κανείς
Κι έμειναν ονόματα κι οι άλλοι
αυτούς που ξέρεις – θα τους δεις
Σίφη λέγανε τον έναν ή Μιχάλη
ρωτάς τον Κώστα να τους βρεις
Κάθε νύχτα που τον πάτο φτάνεις
και ψάχνεις κάποιο χέρι να πιαστείς
δίπλα σου θα΄ναι ο Γιάννης
χωρίς μια λέξη να του πεις
Οι καλύτεροι μας φίλοι
εμείνανε στο βάθος του καιρού
κοκκινο με κρόσσια το μαντήλι
εδέσανε στην άκρη του λαιμού
Κι η επανάσταση με κόκκινη παντιέρα
κλεισμένη στην καρδιά μας και το νου
δεν θα περιμένει πια τη μέρα
ούτε το σημάδι τ΄ουρανού
ΟΙ καλύτεροι μας φίλοι
κουράστηκαν και φύγανε νωρίς
δέσαμε σαν κόμπο στο μαντήλι
στιγμές που δεν τις ξέχασε κανείς
ΑΛΚΜΑΝ 
ΤΕΛΕΙΟ
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
»Κι έμειναν ονόματα κι οι άλλοι
αυτούς που ξέρεις – θα τους δεις
Σίφη λέγανε τον έναν ή Μιχάλη
ρωτάς τον Κώστα να τους βρεις»
τοσο κοντα και τοσο μακρυα, ωστοσο, πάντα, Βασιλη σ΄ευχαριστώ!
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Τις φίλες γιατί τις λησμονάτε;
Έφυγε η Δέσποινα, μας πλήγωσε η Ντιάνα, έφυγε η Θάλεια.
Νέες και όμορφες. Τις ζήλεψε ο καρκίνος. Έχει όνομα ο θάνατος.
Φωλιάζει στα όμορφα στήθη τους.
Και τις περνά απέναντι.
Μην τις λησμονάτε, κύριε.
Μη…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!
Πόσο δίκιο έχετε, πως με φέρατε σε δύσκολες σκέψεις, τι να πω; Με καταδίωξαν εικόνες και λόγια . Έλυσε ο κόμπος από ξεχασμένο μαντήλι, τα επικίνδυνα ήταν φυλαγμένα, τα δάκρυα ήταν στεγνωμένα, να μην φανουν ποτέ. Μα αν αυτό συνέβη, έγινε με αυτόματο τρόπο – πέρασε ο καιρός : ότι ήταν καταχωνιασμένο βαθειά, σκεπασμένο από πλήθος άχρηστα περιστατικά, μνήμες και γεγονότα, δεν πρέπει να μείνει πια σκοτεινό.
Ο ΑΛΚΜΑΝ θα προσπαθήσει να επανέλθει…
Μου αρέσει!Μου αρέσει!