Προχωράει η αρρώστια, μετά τα πρώτα βήματα ακολούθησαν την Πανδημία τα επόμενα, αυξήθηκε η ταχύτητα ,ο τρόμος άρχισε να χαϊδεύει την πλάτη μας- μουσκεμένος απο τον ιδρώτα του καύσωνα.
Κλείστηκαμε μέσα πιο πολύ από την καραντίνα της αρχής.
Η μάσκα είναι απαίσια , αναπνέεις την ανάσα σου – συχαίνεσαι τον εαυτό σου- όσο πιο μεγάλος (ηλικιακά)τόσο το χειρότερο.
Κι αποφασίσαμε να πειθαρχήσουμε , γιατί έτσι πρέπει – υπάρχουν όμως τόσοι μυθομανείς ή ανόητοι.
Κι ο Πασάς της γειτονιάς μας , τρίζει τα δόντια του , ονειρεύεται τον Θρόνο του Πατισαχ (-σούπερ-Σουλτάνου) κι αφρίζει… σαν λυσασμένο σκυλί. Και επειδή ακόμα μας καταδιώκει το φάντασμα της προδοσίας της Κύπρου, δεν εφησυχάζουμε- όμως η χώρα μας ειναι( ευτυχώς)ενωμένη απέναντι στον προαιώνιο εχθρό, ψύχραιμη κι αισιόδοξη. Σκύλος που γαυγίζει δεν δαγκώνει. Θα πνιγεί Στις κραυγές και τα σάλια του.
Δεν είμαστε σίγουροι πως δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος, μα τώρα εχούμε άλλην καθόλου ευκολότερη μάχη : με τον Κορωνοϊό – ας την Δώσουμε με αποφασιστικότητα ψυχραιμία και λογική .
Οι Τούρκοι έχουν περισσότερες μάχες να κερδίσουν πριν αποφασίσουν να αντιμετωπίσουν την.Ελλάδα
Και ο Θεός της μικρής πατρίδας να μας φυλάει…κι ο
Αλλάχ ας βάλει μυαλό στους πιστούς του
Κι Οι δυο λαοί να θυμηθούν τους σημαντικότερους ηγέτες τον Κεμάλ, Τον Γρίζο Λύκο και τον Βενζέιλο, τον αετό της Κρήτης, την υπογραφή του Συμφώνου Φιλίας, Ουδετερότητας και Διαιτησίας, του Πρωτοκόλλου για τον Περιορισμό των Ναυτικών Εξοπλισμών και της Σύμβασης Εμπορίου, Εγκατάστασης και Ναυτιλίας(των χωρών τους ).
«Με την εν λόγω σύμβαση δόθηκε η δυνατότητα στους υπηκόους του καθενός από τα δύο κράτη να ταξιδεύουν ή να εγκαθίστανται (με κάποιους περιορισμούς) στο έδαφος του άλλου κράτους»
Συμπληρώνονται 90 χρόνια τον Οκτώβριο απο την υπογραφή της Ελληνοτουρκικής Φιλίας που καταστρέφει με μανία ο Πασάς της γείτονος.
Η πυρκαγιά της Μόριας προσθέτει φόβους, οι μασκούλες των μικρών παιδιών, ανάδεικνύουν την αβελτηρία, την πιο αγιάτρευτη αρρώστια κάποιων γνωστών μας( λιγοι αλλά αρκετοί για να σκοτεινιάζουν την προ βληματικη μας εκπαίδευση).
Κι ο Αλκμάν, θα αφήσει την εσωτερική και την εξωτερική πολιτική , όχι γιατί δεν θέλει να παίρνει θέσεις, μα γιατί είναι τόσο περίπλοκα και δύσκολα τα προβλήματα, που χρειάζεται νερό και κρασί, νου και γνώσεις που δεν διαθέτουμε. Θα διηγηθούμε ιστορίες και παραμύθια, τουλάχιστον έως ότου κωπάσει η Πανδημία, μετά βλέπουμε…
ΑΛΚΜΑΝ 