Τα 54 xρόνια από την δικτατορία δεν έχουν ίσως σημασία πια- μα στα 200 χρόνια ενός σημαντικού εορτασμού Ελευθερίας η αναδρομή σε μιαν αρρώστια κρίσιμη και γελοία που κράτησε 7 Χρόνια, κι άφησε ένα σημάδι πληγής που κακοφόρμισε – δεν είναι άχρηστη.
…
Θα θυμηθούμε εξορκίζοντας το κακό, έναν από τους σημαντικούς, αγωνιστές του 21 – ίσως τον πιο φανατικό , ένθερμο, αφοσιωμένο πιστό της Ελευθερίας , τον ποιητή που δεν αναγνώριζε όρια και περιορισμούς και θυσίασε όλο το βιος του και τη ίδια τη ζωή του, στο βωμό της αγαπημένης του Θεότητας.
…
Θα γυρίσουμε πίσω πολλά χρόνια, η Χούντα έχει κλειδώσει τον σιδερένιο ζυγό στο λαιμό της χώρας, αλλάζει πρεσβευτές και διπλωμάτες με εγκάθετους- στο Λονδίνο διορίζει στρατιωτικό το Ι.Σορόκο.
Επειδή ο εφημέριος του ναού που υπήρχε ο τάφος του Μπάυρον, ζήτησε βοήθεια για την συντήρηση του μνημειου από τη χώρα μας κι οι χουντικοί τα καναν θάλασσα, ο νέος πρέσβης, αποφάσισε να καταθέσει επισήμως στέφανο στο μνημείο του ποιητή του Λονδίνου. Την ώρα που είχε ανακοινωθεί, ένας ηθοποιός του Εθνικού Αγγλικού Θεάτρου, φόρεσε ρούχα εποχής ( από το βεστι’αριο του θιάσου του) έβαψε το πρόσωπο του έτσι που να μοιάζει με τον νεκρό ήρωα , και πετάχτηκε κραυγάζοντας μπροστά στο μνημείο :»Είμαι ο Byron και δεν δέχομαι στεφάνια , από αυτούς
Που στέρησαν από τους Έλληνες την Ελευθερία, για την οποία εγώ έδωσα τη ζωή μου» ο πρέσβης, έφυγε κακήν κακώς,με την ουρά στα σκέλια ( όπως λένε)-το χουνέρι έμεινε αξέχαστο σ αυτόν και σ άλλους πολλούς.
αξίζει τον κόπο να διαβαστεί
ΕΠΙΤΥΜΒΙΟ (σημείωση 3)
Γιος του Ανθρώπου επιστρέφει στο χώμα,/ άγνωστος στη Δόξα, αλλά δικαιωμένος απ’ τη Γέννησή του,/ ο γλύπτης εξαντλεί το μεγαλείο της θλίψης/ και οι υδρίες είναι μαρτυρία για εκείνους που αναπαύονται/ κάτω απ’ αυτές./ Όταν όλα έχουν τελειώσει,/ στον Τάφο διαβάζεις/ όχι αυτό που υπήρξε ο νεκρός, αλλά την ιδανική του εικόνα:/ ο δύστυχος Σκύλος όμως, ο πιστότερος φίλος στη ζωή,/ πρώτος να καλωσορίσει, πρώτος απ’ όλους να υπερασπιστεί,/ που η τίμια καρδιά του ακόμα στον Κύριό του ανήκει,/ που μόνο γι’ αυτόν παλεύει, ζει, αναπνέει,/ πεθαίνει άδοξος, με την αξία του αφανή./ Στον ουρανό τού αρνούνται την Ψυχή που είχε στη γη,/ ενώ ο άνθρωπος, έντομο ματαιόδοξο, ελπίζει στη συγχώρεση,/ έχοντας εξασφαλίσει το μονοπώλιο του ουρανού./ Άνθρωπε εσύ! αδύναμε ένοικε μιας ώρας,/ ευτελισμένε απ’ τη δουλεία, απ’ την εξουσία διεφθαρμένε/ η αγάπη σου είναι λαγνεία, η φιλία σου απάτη,/ η γλώσσα σου υποκριτική, μιλάς με ψέματα!/ Από τη φύση σου αχρείος, κατ’ όνομα εξευγενισμένος,/ κάθε ζώο ευγενές σε κάνει από ντροπή να κοκκινίζεις./ Να προσπεράσεις, εσύ που ίσως δεις την υδρία,/ δεν είναι φόρος τιμής για κάποιον/ που θα μπορούσες να θρηνήσεις./ Αυτές οι πέτρες δείχνουν τα λείψανα ενός φίλου./ Έναν μονάχα ήξερα, και βρίσκεται εδώ».
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1.Από άρθρο της κ.Τομαή Φωτεινής , πρέσβυς ε.τ./περίληψη από μνήμης/σελ.16 εφημερίδα ΤΑ ΝΈΑ 21.4.21
2.Δεν ήταν από τους πιο σεμνούς και ήσυχους διανοούμενους ο ποιητής μας.Ακραίος παντού, έδωσε ευκαιρίες για πολύ επιθετικούς λίβελους στην πουριτανική Αγγλία-η Ελευθερία, η ελευθεριότητα, χαρακτήριζαν την Αισθηματική και ερωτική ζωή του.
—
3.Το επιτύμβιο που έγραψε για τον αγαπημένο του σκύλο , σας το αντιγράφουμε από το διαδίκτυο.
Κι αυτό ενόχλησε τους ζωόφιλους Άγγλους της εποχής του.//είναι από το βιβλίο του Κώστα Μαυρουδή «Η αθανασία των σκύλων» (Εκδόσεις Πόλις 2013)
…
Αφιερώνεται στον…… τον πιο φιλόζωο που έχω συναντήσει
21.4.2021/2.05 π.μ.
ΑΛΚΜΑΝ 