ΜΠΟΣΤ εν μέσω πανδημίας

Ενθύμηση ενός φανατικού θαυμαστή του, του Φίλιππου Λαμπρινού

ΓΙΟΡΤΕΣ πολλές και ποικίλες 

ΠΑΣΧΑ, ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ,ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, μαζεμένες λόγω «ετεροχρονισμού», οι νεοέλληνες δεν θέλουμε να χάσουμε καμιά, θες από προσκόλληση στις παραδόσεις, ίσως από μεγάλη θρησκευτική ευλάβεια , ή ( τέλος) από σεβασμό στις συνδικαλιστικές μας αρχές, που βέβαια τις έχουμε προστατευμένες στο δημοκρατικό μας εικονοστάσι, μαζί με τους ήρωες των κοινωνικών αγώνων – (Δικούς μας και ξένους).

Με το Πάσχα, τα καταφέραμε, τράνταξε ο τόπος απ΄τα βεγγαλικά και τις τρακατρούκες(τρομοκρατικές),φάγαμε αρνάκι του γάλακτος – χωρίς διαμαρτυρίες ζωοφίλων, ενώ ο Άγιος δεν εξέφρασε αντιρρήσεις, ούτε οι φίλοι μας, που δέχθηκαν έστω διαδικτυακά τις πιο θερμές ευχές μας, υποσχόμενοι γρήγορα,συναντήσεις και εκλεκτά οινοπνεύματα.

Έμεινε η Πρωτομαγιά ορφανή, η απαγόρευση διαδημοτικής κίνησης, απομάκρυνε τις μαργαρίτες, τα στεφάνια δεν έγιναν – ευτυχώς μερικοί τσιγγάνοι πρόλαβαν  και μάζεψαν κι έφτιαξαν στεφανάκια, μικρά βέβαια αλλά φτηνά, για όσους πλησίασαν το κέντρο της πόλης.

Η Πρώτη του Μάη ,απέμεινε ετεροχρονισμένη στο συρτάρι μας, με δυο εξέχοντες καλλιτέχνες, που έχουν έργα που σχετίζονται με τον περίφημο εργατικό εορτασμό.

Σχέδιο του Μπόστ πριν 55 χρόνια

Ξεφυλλίσαμε πρώτα τον «Επιτάφιο» το πασίγνωστο ποίημα του Ρίτσου, ξανά εντυπωσιαστήκαμε από τους εξαιρετικούς στίχους, ότι  καλύτερο έχει γραφτεί , μετά τον «Ερωτόκριτο»του Κορνάρου και το «Μήτηρ Θεού»του Σικελιανού , σε δεκαπεντασύλλαβο. Ακόμα πιο πολύ αξίζει να αναφερθεί: ο στίχος του ποιητή της «Ρωμιοσύνης», ακολουθεί με απόλυτο τρόπο, την δημοτική στιχουργική, χωρίς καμίαν παρέκκλιση , καθιστώντας τον «Επιτάφιο» έργο καθολικής απήχησης – κανένας ποιητής, εκτός ίσως από  τον Καββαδία, δεν είχε πετύχει κάτι τέτοιο.

κατα Μποστ

Μετά ένα λεύκωμα του Μποστ, μας γύρισε πίσω πολλά χρόνια : με ένα σχέδιο μπορούμε να τιμήσουμε την γιορτή, μετά από 55(!)χρόνια. Ο αναρχικός κομμουνιστής, ποιητής, δημοσιογράφος, εικονογράφος, διαφημιστής , θεατρικός συγγραφέας και πάνω από όλα γελοιογράφος, είναι χρήσιμος ακόμα και σήμερα, στην εποχή της αρρώστιας, των ιών και της επάρατης Πανδημίας.

Διάφοροι , τεχνοκρίτες και ζωγράφοι, μίλησαν κατά καιρούς για αυτόν τον, απερίγραπτο, ανοικονόμητο, τρομερό καλλιτέχνη, που ανακάτεψε σχέδια και στίχους, χρώματα και μουσικές, θεατρικές παραστάσεις και διαφημίσεις εμπορικές, εικονογράφησε με άνεση ιστορικές εποχές, και την «μαμά Ελλάς» και την Ανεργίτσα και τον «Πειναλέων», που ακόμα δεν χόρτασε ψωμί.

Έζησε στο περιθώριο καθιερωμένων τεχνών και επ´ισημων καλλιτεχνιών, όλοι τον θαύμαζαν κανείς όμως, δεν τον ´ηθελε κοντά του. Μα προτίμησε να σχεδιάζει τασάκια και βάζα, παρά να ανέβει τα σκαλοπάτια των μεγάλων σπιτιών, πως να σταθεί στα σαλόνια των μικροαστών, αυτός ο διανοούμενος Καραγκιόζης της Ψωροκώσταινας;

Ανατρεπτικός, σατυρικός έως μυελού των οστέων, βρήκε κάποτε τον δρόμο για την καρδιά των νεοελλήνων, μίλησε με την γλώσσα που καταλάβαιναν όλοι, κορόιδεψε την μοντέρνα τέχνη, σχεδίασε την ασπρόμαυρη μεταπολεμική εποχή, σε μια σκηνή που ´ έμοιαζε  με τον μπερντέ του ήρωα του Θεάτρου Σκιών.

Είπαν μερικοί ότι ´εμοιαζε με τον βλοσυρό Εγγονόπουλο η ότι είχε σχέση με τον γεωμετρικό  και ελληνικό Μόραλη – αν είναι δυνατόν, άλλοι ότι ήταν συνεχιστής της λαϊκής τέχνης του Θεόφιλου, αφελής ,αθώος και αυθόρμητος δηλαδή,αυτός  ο αναλυτής και επικριτής της καθημερινής μας  αθλιότητας.

Μακριά από την  λεγόμενη γενιά του 30, αλλά χωρίς ομοιότητες με τους μεταπολεμικούς καλλιτέχνες, χωρίς συνεχιστές , χωρίς απογόνους (τα σύγχρονα κόμικ, είναι άλλης  τελείως ταξεως)ο Μποστ επιβιώνει εν μέσω πανδημίας, ιδού πως:

Ο πιο κατάλληλος για να μας συστήσει τον Μποστ, ο παλιός γελοιογράφος της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ ο Κυρ

: «…είναι σαν να εφεύρε ένα καινούριο εμβόλιο που μας προστατεύει από τον ιό της κακογουστιάς για 1000 χρόνια…»

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

Το κειμενάκι για την πρωτομαγιά το συνοδεύει, η συλλογή των τραγουδιών για τα 200 χρόνια , του Σαββόπουλου.

Θα πείτε λείπει ο Μάρτης απ την Σαρακοστή (αντιγράφω τώρα 19.05 Πέμπτη 6.5.2021);

• Δημητρούλα μου γειά σου, πάρτα όλα δικά σου…
• Μια κομψή Μαντάμ σαν και μένα… ακόμα έν ποτηράκι…
• Κάτσε στον καναπέ μου και …΄φιλησέ με, αφέντη, γλυκέ Σατράπη… (τσιφτετέλι)- Καίτη Γκρέη
• Δυνατά δυνατά, σ ενα θέαμα κοινό, …(δυσκολη αποφώνηση) Δυνατά …(Νικολακοπούλου)
• Απόψε είσαι για φιλιά και για ωραία χάδια, κτύπα το τακουνάκι, σου…να δούμε το φουρώ …(τριο Κιταρα)
• Άλλα άνοιξε κι άλλη μπουκάλα…Δώσε…κι αντε φτου κι απ την αρχή… (Σουγιούλ) Λογοθετίδης : Σπάστα..
• Να ρθεις και με πιλότο την καρδιά…θα γίνω Βραζιλιάνα με το σομπρέρο μου…Μάμπο βραζιλέρο…

• Περασμένες μου αγάπες όνειρα που σβήσατε…ένοιωσα ανατριχείλα μέχρι της καρδιάς τα φύλλα…(Χιώτης;)
• Οι κόκκινες οι πράσινες οι θαλασσιές σου χάντρες…(Χορν, αν το φανταζόταν)
• Τι τα θέλεις τα λεφτά να τα κάψεις τι τα θες…(Παπαϊωάννου)τα λεφτά ειναι δανεικά…
• Κρητικός Χορός του Μίκη…(Επιμίκη τον έλεγε ο Μποστ)…δηλαδή το συρτάκι του Ζορμπά.
• Πότε Βούδας πότε Κούδας…(Ρασούλης)πότε Ιησούς κι Ιούδας…
• Τι λείπει τι φταίει και η καρδιά μου κλαίει…(άγνωστα ‘ολα)
• Οι χοροί ας αρχίσουν (του Σαββόπουλου)