Ο λίβας ήρθε από τη Δύση, στην ασυνήθιστη σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες Κρήτη. Μεγάλο τουριστικό κύμα (τσουνάμι) πνίγει το νησί, που λαχταρούσε δυο χρόνια τον τους ξένους επισκέπτες για να αναπνεύσει(οικονομικά).Κι η γκρίνια δεν σταματά, Πανδημία, ζέστη, η γης τρέμει- μένει ένας μεγάλος σεισμός, να συμπληρωθεί η τριλογία.
Στην αφόρητη κάψα, δίπλα σε κάποιο βουβό κύμα, η τριλογία του Τσίρκα ΑΚΥΒΕΡΝΗΤΕΣ ΠΟΛΙΤΕΙΕΣ, Το πρισματικό ΠΟΡΤΡΈΤΟ της παλιάς Αλεξάνδρειας. Ο Ντάρελ είχε προηγηθεί με το ΑΛΕΞΑΝΔΡΙΝΟ ΚΟΥΑΡΤΕΤΟ; Κανείς δεν μπορεί να το βεβαιώσει.
Ο καλός φίλος του Τσίρκα, ο Μαραμπού, είχε παρατηρήσει ότι ο τίτλος του δεύτερου τόμου ΑΡΙΑΓΝΗ , Ήταν καλύτερα να ήταν ΑΡΙΆΔΝΗ, να ήξερε ότι ήταν η αρχική γραφή: Αρια-γνη=Αριάδνη( πάναγνη);
Από την πολυσέλιδη τριλογία, στα ποιήματα του Τσίρκα, εν πολλοίς άγνωστα-διαβάζω , Αντιγράφω και αυτόματα λές, ο ελεύθερος στίχος, γίνεται παραδοσιακός. ΙΔΟΎ:
( ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΠΡΟΣΩΠΟ)
Τα μάτια σου καίνε
Φωτεινά και γλυκά
Της ψυχής σου το λάδι
Κι εκκρεμές η καρδιά
Το ρυθμό να κρατά
Στο φιλί και το χάδι
Βήματα νευρικά
Σένα πιάνο κτυπά
Σαν να ρθεις περιμένει
Κι αν θα καρδιοκτυπά
Ταραντέλα -χορός
Μ άρωμα τυλιγμένη
Άνοιξη με τσ’ανθούς
Καθαρούς ουρανούς
Στην αγάπη ταμένη
Δική μας η χλόη
Τ άσπρα σεντόνια
Μακρινά χελιδόνια
Χλαλοή…
Περιστέρια στο χορό
Θάλασσά στον ουρανό
Με ταξιδεύεις
Άχνα κι ανάσα
Δική μου ´Ανασσα
Μην με παιδεύεις
Ο σημαντικός πεζογράφος(Στρατής Τσίρκας), είναι και ρωμαντικός ποιητής, με τον Καβάφη και τον Ντάρελ, συμπληρώνουν μια ανεπανάληπτη τριανδρία, που λες και έρχεται από την εποχή των Πτολεμαίων, για να περιγράψει την Μεγάλη (Αιώνια) Αλεξάνδρεια, της ελληνιστικής εποχής, που διατρέχει τον χρόνο και τους αιώνες, χωρίς να χάνει τίποτα από τη λάμψη, τη δόξα και την αξία της.
Σύγχρονος παραδοσιακός στίχος, ακολουθεί το αισθηματικό κλίμα του Αλεξανδρινού συγγραφέα.
ΜΑΝΟΛΗΣ ΔΕΡΜΙΤΖΑΚΗΣ (Συνώνυμος του γνωστού Ηρακλειώτη Καθηγητή της Ιατρικής)
(ΣΥΝΗΘΙΣΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ)
Αργά συναντηθήκαμε
Στη μέση καποιου δρομου
Κλαδιά και φύλλα κίτρινα
Καιρός χοχλιού κι εντόμου
Κι αμέσως ζωντανέψανε
Όνειρα περασμένα
Σαν να ξαναγραφότανε
Της τύχης τα γραμμέμα
Ότι ζητούσες στο ‘ δωσα
Χαρά να βρεις και κέφι
Να σ’ ανεβάζω στα ψηλά
Στον ουρανό στα νέφη
Σου χανε δώσει σύντροφο
Αγορασμένο ταίρι
Ο έρωτας που γνώρισες
Αισθήματα δεν ξέρει
Κι όταν κατάλαβες – αργά
Για δάκρυα Ηλέκτρα
Τα στεγνωμένα χρόνια σου
Έλεγες τώρα μέτρα
….
Κι όταν μηχανικός Θεός
Εφάνηκε στο δώμα
Εχτύπησε η καρδούλα σου
Ζωντάνεψε το σώμα
όπως και τα αισθήματα
Και κράτησε πολύν καιρό
Αληθινά φαινόταν
Τα ερωτικά παιγνίδια σου
Που σαν αχνός χανόταν
Μα η σάρκα κι αν λαχτάριζε
Κι ο νους εζαλιζόταν
Τα αισθήματα σαν κάλπικος
Παράς εξοδευόταν
Και κάποτε κουράστηκες
Να παίρνεις και να δίνεις
Με ψεύτικα νομισμάτα
Στην ψάθα ν’ απομείνεις
…
Και πήρες την απόφαση
Και μου έδωσες στο χέρι
Παπούτσια μα κι αισθήματα
Σαν να σουν πια ξεφτέρι
Πριν συμπληρώσουμε το κείμενο αυτό , άρχισαν οι μεγάλες φωτιές να εξαπλώνονται σ ΄όλην τη χώρα, τρίτωσε το κακό, αντί σεισμός ήρθε η πυρκαγιά , από τον έκτο κύκλο της κολάσεως του Δάντη.
Ο λαός λέει, αν δεν τριτώσει το κακό, δεν σταματάει, ας τον πιστέψουμε , κι ας συνέλθουμε πια, ας πάρουμε τα μέτρα μας, όταν πρέπει, αν δεν προνοήσουμε, αργά ή γρήγορα θα καταστραφούμε…
ΑΛΚΜΑΝ 